Oğuz Sel
Kolay kolay sindirilemeyen müzikleriyle kendine ciddi bir hayran kitlesi oluşturan Krallice, yaratıcılığını tanınırlığına kurban etmeyip, birer ay arayla iki albüm çıkardı ve ekstrem metal kitlesine ufak bir 1990’lar nostaljisi yaşattı.Son dönemdeki albümlerden ilki, 27 Ekim itibariyle çıkan ve metal dünyasının devlerinden Neurosis’in has adamı Dave Edwardson’ın; vokalleri, klavyeleri ve lirikleriyle yer aldığı “Loüm”, ikincisi ise 20 Kasım’da çıkan ve bugünkü konuğumuz olan “Go Be Forgotten”.
Birkaç albümdür; ketum, kendine has davranışları olan ve bu davranışları değiştirmeye gönlü olmayan bir tutum sergileyen Krallice, müziğinin anlaşılmazlığından ve belki de soyut tutumundan aldığı gücü, az önce bahsettiğim iki albümle ve bence bilhassa“Go Be Forgotten” ile başkaca yönlere çeviriyor. Grubun çıkışını ve tanınırlığını hızlandıran ilk albümlerin enerjik/melodik/melankolik/bunalımlı taraflarına kaydığını ilk parçadan itibaren dinleyicilerine hissettiren Krallice, tahmin edilebilirlikten uzak ancak akılda kalıcı riflerle ve melodilerle “Go Be Forgotten”ın köklere dönüş niteliğinde bir yapım olduğunu dinleyicilerine ilân ediyor.
Yapay zekâ tarafından hazırlanan black metal albümlerine sample’ları aracılığıyla bir çeşit ilham kaynağı olurken, müzikal karakterinin de belirli ölçüde mekanikleşmeye doğru gittiğini gördüğünü tahmin ettiğim Krallice, bu albümde, cıvıklığa ya da ağlaklığa kaçmadan karmaşık müziklerin de insana dair hisleri pek âlâ barındırabileceğini kanıtlıyor. Özellikle albüme adını veren parça, gerek girişinde kullanılan döngüsellikten çıkıp, karanlık bir girdap formu kazanan rifleriyle gerekse parçanın ilerleyen safhalarında gözlemlenebilen klavye destekli dokunuşlarıyla “Dertliyim, derdime çare bulunmaz,” duygusunu başarıyla veriyor.
“Go Be Forgotten”da dikkat çeken unsurlar, melodik zenginlik ve kolay anlaşılabilirlikle kalmıyor.Grup, 70’ler progresif rock gruplarından aşina olunabilecek enteresan ses efektlerinibulunduran, synth pad ağırlıklı ve “Tatsız bir şeyler olacak, buna hazırlıklı ol,” mesajını veren “Quadripartite Mirror Realm” gibi parçaları da albümünde ağırlıyor. Önceki albümün lirikleri sayfa sayfa yayınlanmış durumda ancak “Go Be Forgotten”ın sözlerine ulaşamadım ve bu şarkılara eşlik eden sözleri çok merak ediyorum; kasvetin liriklerde de vücut bulduğunu tahmin ediyorum.
“Prelapsarian”da da dillendirdiğim üzere grubu “Dimensional Bleedthrough” ile tanıyıp sevmiştim; “Go Be Forgotten” da grubun ilk albümlerinden biri olsaydı, grubu sanırım yine aynı şekilde severdim. Krallice ile henüz tanışmadıysanız ve black metalin kendi içinde hangi uçlara doğru gittiğini, kaliteli müzikler eşliğinde deneyimlemek arzusundaysanız, zaman kaybetmeden albümü döndürmeye başlayın.
Kaotik olabilen bir albüm arıyorsanız ve melodinin, müziği müzik yapan temel etken olduğunu düşünüyorsanız, “Go Be Forgotten”ın sizi üzmeyeceğini söyleyebilirim.
Loading ...
Yunus Güncenin şiir kitabı gibi bir şey olmuş. Kendimi zorladım dinledim sonuna kadar sonra evde gıcırdayan bütün kapıların ses aralıklarını,yatak gıcırtılarını ve porselen tabağa sürülen çatalın cıyırdamasını gelişigüzel kaydettim çok dehşete kapıldım hatta tüylerim diken diken oldu.Yaptığım kaydı dinlerken bir yandan da triko kazağımın yakasını çiğnedim yani böyle bir his olamaz. Tamam emek var da bir albümü kaydetmek ve buna kritik yayımlamak bu kadar kolay olmamalı be.
13.12.2017
@necrobutcher, hepsini anladım da “buna kritik yayımlamak” neden bu kadar kolay olmamalı?
14.12.2017
@Ahmet Saraçoğlu, E çünkü türkiyede bile şu saçmalığı yapan yığınla şizofren var.
13.12.2017
@necrobutcher, sen hayatını enstrümanında ustalaşmaya ada, 10 sene boyunca teknik ve deneysel müzik yap, soundunu rafine etmeye çalış, 8 tane albüm çıkar, sonra gel şu yorumu oku. Grubun üyelerinden biri olup şunu okusam öyle bir kahkaha atardım ki…
Ya Kraliçeyi siktir et, Oğuz’un ne suçu vardı? Bence çok gereksiz eleştiri alıyor son zamanlarda.
15.12.2017
@necrobutcher, arkadaş dediği gibi oğuz sel’e laf etmemiş ama yorumunda sıvamış. velev ki albüm kötü, kritik sadece iyi albümlere yapılcaksa hiç yapılmasın kendimiz dinleriz ne seviyosak.
oğuz sel siz yine de alınmayın güzel kritikler geliyor.
Oğuz’un kritiklerine ciddi bir saldırı var son zamanlarda. Fark etmiyor değilim, inadına düşük puanlar veriliyor sanki. Ülkenin boktan insan profili burayı da ele geçiriyor. Üreteni, çabalayanı minik akıllarınca taşlıyorlar. Yukarıdaki bir sivri zeka da iyice sıvamış. Albüm çok kötüymüş, bu albüme kritik yazmak daha kötüymüş. Okuma o zaman kardeşim zorla sokmuyorlar sizi bu siteye.
Oğuz, sevgiler, saygılar. Lütfen devam et, durma.
14.12.2017
@Oğul, Oğuz beyi tanımıyorum hatta sen yazana kadar dikkat de etmedim. Kritik yazmak bu kadar kolay olmamalı cümlesi oğuz beye değil albüme yapılmış bir eleştiriydi bir daha okuyun. Üreten çabalayan vs konusuna girmicem çünkü yazılan değerlendirme albümün dinleyicisine hissettirdikleri ile ilgili bunun manası “bu albüm hissedene göre bir üründür” demek yani bana göre değil.
Dozu iyi ayarlanmış deneysel ve teknik metal albümlerini seviyorum. Lakin bu albümde de böyle, sıkıcı bir progresiflik asla yok, yeri geldiğinde kafa sallattırıyor bazen de riflere kapılıp gidiyorsunuz. Yerinde bir puanlama olmuş. Yılın iyi black albümlerinden.