Polonya’nın düşünce özgürlüğü konusunda Avrupa’nın en sıkıntılı ülkelerinden biri olmasının, ülkeden çıkan kaliteli black ve death metal gruplarına kesin bir etkisi var. Bundan 10 küsür yıl önce Fransız bir gruptan bahsederken “metal adına Fransa’daki yükseliş çok rererörö” falan diye bu duruma dikkat çeker, o zaman için ilginç olan bu şahlanışa vurgu yapardık. Sonra, doksanlardan kök alan ve zaten uzun zamandır var olan kaliteli Leh grup havuzunun giderek genişlediğine de tanık olmaya başladık ve bu sefer de “Polonya’dan çıkan kaliteli black metal grupları da ne oluyor böyle; şu var, bu var, şunu zaten anmadan olmaz” gibi beylik laflar eder olduk.

Bugün geldiğimiz noktada, nasıl İsveçli gruplardan konuşurken İsveç’in metal konusunda ne kadar güçlü olduğundan bahsetme gereği duymuyorsak, aynı şeyi Polonya black, death ve blackened death metal grupları için de yapabiliriz. Dolayısıyla bu incelemeye yazdığım bu giriş yazısı, Polonya’nın kaliteli ekstrem grup çıkarıyor oluşunu vurguladığım son yazı olacak. Polonya uzun süredir hayvan gibi iyi ekstrem gruplar çıkarıyor, bundan sonra da çıkaracak. Nokta.

Ülkenin köklü black metal gruplarından BESATT’in 1 Eylül’de çıkan 10. albümü “Anticross”la beraberiz bugün. Katowice yakınındaki Bytom şehrinden bize el sallayan BESATT, türe aşina olanların bildiği, black metali komple bir anlayışla ele alan gayet sağlam bir grup.

“Anticross” ile 2014′te çıkan “Nine Sins”in çok net şekilde üstüne koyan grubun icra ettiği black metal içerisinde türün gereği ve kullanılabilirliği olan her şeyini görüyoruz. Soğukluk da, damar da, melodi de, epik koro vokaller de, yırtıcılık da “Anticross” içerisinde kendine yer buluyor. Black metalin aşırı hayvan ve tavizsiz tarafını sevenleri itebilecek akustik bölümleri de kullanmaktan çekinmeyen BESATT; ikinci dalga black metalin kökleriyle beslenen müziğinde, doksanların başından beri müzik yapıyor oluşunu hissettiren bir “doksanların ikinci yarısı hüznü” de sunuyor. Yine de ortada ne SARGEIST gibi büyük oranda ıstıraba abanan rifler, ne de MARDUK gibi bir yıkım var.

“Anticross”u da iyi yapan işte bu çok yönlülük. Gitar namına gayet iyi ve varyasyonlu işlerin sergilendiği albümde, dinamik davullar ve çeşitlendirilmiş vokal kullanımlarıyla renklenen bir müzik var. Battle’da veya Hellish Circles’da bahsettiğim bu varyasyonların her türlüsünü görürken, misal bir Brings the Light’ta veya In My Veins, In My Heart’ta daha net, daha atarlı bir Norveç black metaliyle yüzleşiyoruz.

Albümü dinlerken fark ettiğiniz başlıca şeylerden biri de BESATT’in albümü karanlıkla nakış gibi işlemiş oluşu. Şarkıların büyük çoğunluğunda çok yoğun bir dışavurum var: gitarlar, davullar, vokal, hepsi cayır cayır; sürekli bir şeyler oluyor ve olayın duygu boyutu -özellikle de “Polonyalı black metal grubu duygusu” boyutu- hiç geri plana atılmıyor. Böyle deyince sanki black metalin özü sanki duygu değilmiş gibi oluyor ama albümü dinlediğinizde neden bahsettiğimi anlayacağınızı tahmin ediyorum.

Neticesinde BESATT ne yaptığını iyi bilen deneyimli bir grup ve “Anticross”ta bunun örneklerini defalarca duyabiliyoruz. Bence bu yıl “Anticross”tan daha yoğun, daha değerli, kısacası daha iyi black metal albümleri çıktı, ancak türü seviyorsanız buna da bakmamazlık etmeyin. Gayet güzel şeyler var.