Oğuz Sel

Kimi albümler vardır, sizi uğraştırır. Şarkıları anlamanız için ciddi zaman harcarsınız ve şarkıları çözdüğünüzde, hayatın sırrını çözmüş gibi hisseder, kendinizce sevinirsiniz. Kimi albümler de hayatın kendisi gibidir. Daha dinlemeye başladığınız andan itibaren sizin olmayan bir hayatı genellikle acısıyla âdeta size yaşatır. Konuyu, konuğumuz olan oluşum ve albüme bağlayacağım için iddialı bir giriş yapmış gibi olabilirim ama yazdıklarımın çok farkındayım.

Black metale gönül veren ABD’li gençlerin, birbirinden başarılı albümlerle türü nasıl zenginleştirdiklerini bu sayfalardan zaman zaman okuyorsunuz. İlk albümü “Heretical Wisdom” ile bugünkü konuğumuz olan Void Ritual da, tek kişilik oluşum olduğunu hissettirmeden gerek kompozisyon gerekse müzikal yoğunluk bakımından iyi tasarlanmış parçalarını, buz gibi bir atmosferle sunmayı başarıyor. Dinlemeye başladığınız andan itibaren sizi avuçlarının arasına alan ve o anki ruh hâlinize göre şekillendiren yapım, 1990’ların ikinci yarısında melodik yönüyle hepimizi bir biçimde etkileyen gruplardan izler taşıyor. Şarkıların bazılarında Sacramentum’un “Far Away From the Sun” tadı alıyorsunuz, bazılarında ise Dissection kokusunu yakalıyorsunuz. Doğrudan kendi kimliğini ortaya koymaktansa, türü şekillendiren ve onu mükemmel kılan köklü grupların izinden gitmeyi tercih eden Void Ritual’ın beyni konumundaki Daniel Jackson, içindeki öfkeyi dillendirmek için grubun rotasını Marduk’a doğru da kaydırabiliyor. Özellikle “Maelstrom” parçası dinlendiğinde, Marduk’un “Nightwing” parçasına çakılan afili selam, rahatlıkla işitilebiliyor.

Son yıllarda çıkan ve tek kişilik oluşumların zaman zaman içine düşebildikleri atmosfer oluşturmak için başvurdukları gereksiz ses efektleri, yersiz uzatılan şarkılar ve daha nice negatifliğe yanaşmayan Void Ritual, doğrudan ve net bir müzik yapıyor. Kült olacağız diyerek basgitarı geri plana atan, gitarları kafa beyin bırakmayacak şekle sokan toplulukların aksine derli toplu bir mix’le dinleyicilerini selamlayan tek kişilik oluşum; tane tane anlaşılabilir bir enstrümantasyon kurgusuyla albümün değerini arttırıyor.

Enstrüman kullanma ve beste yapma konusundaki hünerlerini yırtıcı vokalleriyle de kanıtlayan Daniel Jackson “Heretical Wisdom” ile melodik black metal işlerinin, türün başarısız örneklerine karşın 2017 yılında da hız kesmeden sürdüğünü gösteriyor.

PA için yazdığım her albüm, hayatımın albümü olmuyor ancak yazdığım birçok albümü, çıkışının üzerinden zaman geçmesine rağmen sıklıkla döndürüyorum. Kaliteli melodik black metal albümlerini arayan ve bulduktan sonra da bırakmayan biri olarak bu albümün, dönüp dönüp dinlediğim eserlerinden biri olacağını rahatlıkla söyleyebilirim. Yapımın en kısa zamanda iTunes ve Spotify gibi ortamlara da gelmesini merakla beklediğimi belirterek yazıyı sonlandırıyorum.