Oğuz Sel

2017, black metal albümleri açısından başlardaki tutukluğu bir köşeye bırakıp, üzerimize kürek kürek albüm atmaya devam ediyor. Kısıtlı zaman dolayısıyla çıkan albümlerin hepsine zaman ayıramasam da isimlerine aşina olduğum ya da kapağına vurulduğum işlere öncelik veriyorum. Bu senenin başlarında Insane Vesper ile çıkardığı split aracılığıyla tanıdığım Malum’un “Night of the Luciferian Light”ı da böyle albümlerden biri.

2013’te kurulup, üretkenliği elden bırakmadan bugün ele alacağımız yapım da dâhil olmak üzere iki albüme, üç EP’ye ve bir split’e imza atan Finli topluluk, black metalin daha şeytanlı, ritüelli, kısacası dindar kısmında yer alıyor. Yerlerinde sağ olsunlar, Allah mutlu mesut etsin, herkesin hayatına kimse karışamaz. Ben her zamanki gibi işin müzik tarafındayım, isterlerse fırından taze çıkmış ayçöreğine tapsınlar ama güzel müzik yapsınlar. Bu arada, albümün adı size tanıdık gelmiş olabilir, split’te de aynı isimli parçanın nispeten iptidai bir versiyonu vardı. Ama bu defa şarkı ismi, albüm ismi de olunca ortada alengirli işlerin döneceğini düşündüm. Acaba karşıma ne kadar karanlık rifler, hangi ürkütücülükteki şarkılar çıkacaktı, merak ettim bir hayli.

Split yazısında da belirttiğim gibi Horna, Behexen gibi grupların belirli periyotlarda yaptıkları eserler kıvamında müzik üreten Malum, az ama öz rif, bol tarama gitar, ara ara kazıma bulunduran eserlerle “Night of the Luciferian Light” dinleyicilerini kucaklıyor. Kucaklıyor kucaklamasına fakat 47 dakikalık albümün neredeyse yarısına gelmeden beni hafakanlar basmaya başlıyor. Tarama gitarlara sırtını dayayan yapımda; harikulâde kurgular, ters köşe yapacak noktalar ve albümü, bu yıl çıkan onlarca black metal albümünün arasından öne çıkaracak unsurlar bulunmuyor. Bas gitara ve davuldaki bas tonlara biraz daha şans vererek, gerek Insane Vesper ile yaptığı split’te gerekse önceki albümündeki gibi ölümüne çiğliği benimsemeyen grup, yapımın daha dinlenebilir olmasını sağlıyor.

Ele aldığı tema itibariyle; karanlık, kasvetli, boğucu, dinlerken tüyler ürperten müzikler beklediğim yapımdan, büyük oranda eli boş ayrılıyorum. Grupta çift gitar var ve albümün çok büyük kısmında, kulak dolduran rif ve melodi işitmek mümkün değil.Genellikle aynı notalardan yürüyorlar, geliştirilen rifleri dakikalarca çalabiliyorlar ve maalesef ortaya konan şarkıların ruhsuzlaşmasına neden oluyorlar.

Yapımda ses etmeyeceğim tek nokta ise atmosferin güçlenmesine katkı veren vokaller. Aralara müzikal açıdan ritüelistik kısımlar da eklense, doğrudan ayin ses kayıtları da konsa, yapımın genel çizgisi ve gidişatı değişmiyor.

Albümün çıkacağı haberini aldığımdan bu yana gerçekten büyük beklentilere girmiştim ve yine, büyük beklentilerin, büyük hayal kırıklıklarına meydan verdiğini bir kez daha deneyimledim. Eh, Lucifer sizi bildiği gibi yapsın. Umarım bir sonraki albümde daha yaratıcı fikirlerle ve etkileyici riflerle karşımıza çıkarsınız.