Oğuz Sel

Kendileri sayesinde Wikizilla diye bir oluşumun faaliyet gösterdiğini öğrendiğim ve internetin pek erişilmez, erişildiğinde ise ne kadar kıymetli olduğunu daha iyi idrak ettiğim zamanlarda keşfettiğim Gigan, bugünkü konuğumuz.

Godzilla serisini ülkemizde takip eden ve seven var mıdır herhangi bir fikrim yok, küçüklüğümde televizyonda arada bir filmi çıkardı, onu net hatırlıyorum. Gigan da adını, bu serideki kapışmalardan birinde boy gösteren, abdominal bölgesi silahlı, lazer ışını yayabilen mahcup bakışlarını, estetik gözlüğü (!) arkasında saklayan değişik bir kardeşimizden alıyor.

Progresif teknik death metal tarafında en az bu yaratığın görünümü ve kabiliyetleri kadar ilginç bir müzik üreten Gigan’ın başında, yolu Hate Eternal ve Diabolic gibi gruplara düşen Eric Hersemann bulunuyor. Topluğun 2006’dan bu yana ortaya koyduğu materyallerin çok büyük kısmına yön veren Hersemann; gitar, klavye, ksilofon, theremin gibi müzik aletleriyle zaten yeterince enteresan ve kendince derinlikli olan Gigan müziğini daha da yüceltiyor. Öyle kolay kolay sindirilebilecek bir müzik yapmıyorlar ama üzerine düşüp şarkılara ve hatta albümlere kafayı taktığınızdaysa kolay kolay yaşayamayacağınız bir deneyime dönüşüyor Gigan eserleri.

“Undulating Waves of Rainbiotic Iridescence” albümü, grubun ikinci albüm olan “The Order of the False Eye”dan sonra benimsediği kaotik müzik serisinin son halkası. Yapımda zaman zaman groove bölümleri olsa da geneli Gorguts deneyselliğinde, Artificial Brain havasında ama daha çok kendine has bir yapıda. Kimileri grubu Portal, Irkallian Oracle gibi karanlığı bol ekiplerle kıyaslasa da Gigan’ın olayı tam olarak bu değil.

Zikrettiğim grupların yarattıkları şeytanî sayılabilecek atmosferden ziyâde, atmosferin öte tarafındaki uzay boşluğundaki bilinmezliklere daha yakın duran “Undulating Waves of Rainbiotic Iridescence” deneysellikle yenilikçilik arasında gidip geliyor. Takır takır blast beat’li bölümlerin genele yayılmadığı ve ilk başlarda rahat takip edilemeyecek ritim düzenleriyle örgülenen albüm, iç bunaltıcı ve uyumsuz nota aralıklarıyla birlikte ters köşe yapan, dinlemesi keyifli riflere de kucak açıyor.

Üzerine konuştuğumuz grup Gigan ve albümün sound’u yine, dinleyicilerin albüm süresince kendilerini başka bir boyutta gibi hissedebilmelerine hizmet eder nitelikte. Ekipteki yeri sağlamlaşan ve 2013’ten bu yana kadroda bulunan davul insanı Nate Cotton ve grubun yumuşak karnı olan vokal tarafındaki son üyesi Jerry Kavouriaris’in haykırışlarıyla güçlenen yapım, karmaşanın ve kaosun hüküm sürdüğü fena olmayan bir eser.

Bu yılın geneline bakıldığındaysa kendine özgülüğünü tüm dünyaya ilân eden Gigan, son albümü “Undulating Waves of Rainbiotic Iridescence” ile teknik death metal tarafında yenilik ve ilginçlik arayanlara çölde vaha, tatlı krizindeyken komşunun getirdiği aşure ve daha fazlası oluyor.