COMMUNIC, 2006’daki “Waves of Visual Decay” ile tanıştığım ve başta Warrel Dane benzeri vokalleriyle ve hem NEVERMORE’a yakın duran hem de kendi karakterini sunmayı başaran müziğiyle sevdiğim bir grup. O sıralar Ankara’da yaşayan sevimli bir ibiş olarak, “Under a Luminous Sky”ı dinlemiş ve “ahan da güzel grup” diyerek COMMUNIC’i benimsemiştim.

Sonradan çıkan “Payment of Existence” ve “The Bottom Deep”te aradığı her şeyi bulamayan bir dinleyici olarak, grubun verdiği 6 yıllık aranın ardından ciddi anlamda iyi bir albüm gelmesini bekliyordum. “Waves of Visual Decay”in ardından o kaliteyi tam anlamıyla bulamadığım grup, 6 yıl bekleyip yine o düzeye ulaşmayan bir albüm çıkaramazsa, COMMUNIC’e yönelik ilgim baya bir azalacaktı.

“Where Echoes Gather”ı 20 küsür kez dinlemiş biri olarak net şekilde söyleyebilirim ki, “Where Echoes Gather” “Waves of Visual Decay”den bu yana çıkan açık ara en iyi COMMUNIC albümü ve grubun kariyerinin en iyi 2 albümünden de biri. Bunu söyleme sebeplerim epey fazla; albüm 53 dakika gibi uzun bir süreye sahip olmasına rağmen çok fazla iyi an, fikir ve beste barındırıyor. Her şarkıda iyi rifler, sağlam performanslar ve COMMUNIC’i COMMUNIC yapan vokal düzenlemeleri var.

COMMUNIC söz konusu olduğunda elbette en çok öne çıkan konu da bu vokaller. Grubun kurucusu, vokalisti, gitaristi, bestecisi, kısacası her şeyi olan Oddleif Stensland, asla taklit etmeye çalışmasa da Warrel Dane’e bir hayli benzeyen bir ses rengine sahip. Dinlerken kimi vurgularda, detaylarda, vokal melodilerinde çok lezzetli Warrel tatları bulmak mümkün.

Elbette ki tüm bir vokal yorumunu “Warrel’ı andırıyor”a indirgemek hem Stensland’a, hem COMMUNIC’e, hem de genel olarak vokal kavramına saygısızlık olur. Kendisi gerçekten de bir gruba tüm kimliğini ve benliğini verecek kadar başarılı bir kişilik sergiliyor. Yazdığı rifler, hepsinden öte şarkılardaki detaylar, düzenlemeler, rif bağlantıları, şunlar bunlar gerçekten de çok etkileyici. Dinlerken, özellikle dikkat etmediğiniz sürece bunları fark etmiyorsunuz ve zaten tüm bunları başarılı kılan da bu fark edilmeyişleri. Şarkıların akmasını, patır patır ilerlemesini sağlayan bu detaylar COMMUNIC müziğinde önemli yer tutuyorlar.

Albümü dinlerken fark ettiğiniz bir diğer şey de deneyim. 1989’dan bu yana metalle uğraşan ve başta enfes SCARIOT olmak üzere başka gruplarda da çalan Oddleif Stensland, özellikle de vokal melodisi konusundaki deneyimini albüme yansıtıyor. “Where Echoes Gather”ı dinlerken her şarkıda “oha bu nasıl mükemmel bir şey aaaaaaaaaaa” demiyorsunuz ve şarkının orta karar olduğunu düşünüyorsunuz, ancak sonra birden bir nakaratta öyle bir vokal fikri karşınıza çıkıyor ki sadece 2 hecelik bir vurgu dilinize dolanabiliyor. Bu net şekilde tecrübedir, net şekilde yetenektir.

Sonuç olarak “Where Echoes Gather”, her COMMUNIC albümü gibi içinde progresif bir heavy metal/ABD power metali kırması sunuyor. Kütür kütür rifler ve bunu destekleyen davullar zaten grubun icra ettiği tür(ler) adına kemikli, sağlam, çat çat bir karakter ortaya koymasını sağlıyor. Albüm boyunca bir kez bile dört nala koşan twin’ler eşliğinde kolaya kaçan dümdüz taramalar, jenerik melodiler duymuyoruz. Bu sayede müziğin içindeki akıl ve yaratıcılık da daha kolay yansıtılıyor.

“Where Echoes Gather” türün sevenlerini memnun edecek türde, gayet iyi bir albüm. Rifse rif; vokalse vokal. Gerçek COMMUNIC işte bu.