TRAP THEM’in dağılmış olmasına aşırı uyuz oluyorum. Hele ki “Crown Feral” gibi bir albümden sonra.

Bunu aradan çıkardığıma göre ALL PIGS MUST DIE’a geçebilirim.

APMD; çok lezzetli birtakım gruplardan elemanlar tarafından kurulan bir crust punk/hardcore punk grubu. Yer yer grindcore’a da kaçan ve tüm benliğini gaddarlık üzerine kuran grup; CONVERGE, TRAP THEM, THE RED CHORD gibi mükemmel oluşumların yanı sıra, diğer bazı grupların eski ve güncel elemanlarından oluşuyor.

2010’da çıkardıkları ve kendi adlarını taşıyan EP ve hatta bu EP’nin kapağıyla tanınan grup, üçüncü albümü “Hostage Animal”ı kısa bir süre önce piyasaya sürdü. Yılların eskitemediği ve görünüşe göre eskitemeyeceği şanlı HM-2 klanına mensup grubun genel tavrını anlamak için, herhangi bir şarkılarına bakmak neredeyse yeterli. Grup kelimenin tam anlamıyla tekme tokat, kirli, çamurlu, hırpani bir sokak metali yapıyor. Yer yer damarın da ön plana çıkarıldığı, ancak genel itibarıyla tam bir kavgayı çağrıştıran bir müziği var APMD’nin.

Slave Morality’de rastladığımız d-beat tatları, Blood Wet Teeth’te grindcore’a bağlayan olaylar gibi standart ALL PIGS MUST DIE komboları bir yana dursun, “Hostage Anmal”da fark edilen esas şey, grubun sound açısından bir önceki “Nothing Violates This Nature”a göre daha fazla sertleşmiş oluşu. Barker’ın vokalleri öfkeli, şarkıların durgun ve sakin gibi gözüken yerleri bile gergin, patlamaya hazır bomba misali.

Sound açısından bu sertleşme, bir önceki albümde de karşımıza çıktığı üzere genel tavır olarak kendini yer yerdinginliğe bırakıyor. Her ne kadar “tutsak edilmiş hayvan” ve bu hayvanın fırsat eline geçtiğinde kendisini tutsak edenlerin anasını ağlatacak olması son derece tehlikeli bir konsept olsa da, grup burada bunu yansıtacak kadar kudurmuş, çılgına dönmüş bir müzik sunmuyor. Daha bluesy nota bileşimleri, yavaşlamalar ve sündürülen sesler, ALL PIGS MUST DIE’ın albüm boyunca çılgın atmak istemediğini bize gösteren şeyler. Dediğim gibi benzer olaylar bir önceki albümde de karşımıza çıkıyorlardı, ancak “Hostage Animal”ı dinlerken bana daha baskın ve yoğun geldiler.

ALL PIGS MUST DIE’ın haşin tarafına yakın duruyorsanız bu ağırlaşmalar, sludgy olaylar, CROWBAR’sı motifler kimi şarkılarda biraz batabilir. Grup sound ve duruş olarak öylesi hırçın duruyor ki, baştan sonra yıkım beklentisi oluşması gayet normal. Bu açından ben de “Hostage Animal”dan istediğimi %100 aldığımı söyleyemem. Albümü ilk dinlemeden, “Hostage Animal”ın kastırıcı, belli ölçüde boğucu bir albüm olduğunu sezdim ve sonraki dinlemelerimde de bu düşüncem pekişti. Şöyle örnek vereyim, albümü ilk kez bir sabah yürüyüşü sırasında, saat 06:30’da daha ortalık karanlıkken dinlemeye başladım. Yürüyüşün çok gaz olacağını, karanlıktan hafif aydınlığa geçerken bu tarz vuruşkan bir müziğin bana hayvan gibi gaz vereceğini düşündüm. İlk 2 kilometrede her şey yolundaydı, lakin ağır kısımlardan tam olarak istediğim/umduğum coşkuyu alamayınca, albüm bittiğinde “of be, ne albümdü” hissiyatı kusursuz şekilde oluşmadı. Belki bu durumu yaşayan başkaları da vardır, belki de benim beklentilerim farklıdır.

Yine de bu olaylar ne grubun ne de albümün karakterini tam anlamıyla özetlemek için yeterli. Baskın olay tartışmasız şekilde dayak, kötek, kötüye kullanma ve cezalandırmadan meydana geliyor ve ALL PIGS MUST DIE da zaten bu yumruklar ve tekmeler sayesinde kimliğini buluyor. Gerçek bir yıkım dinlemek arzusuyla oturanlar “Hostage Animal”dan tam olarak istediklerini alamayabilirler, ancak yıkım makinesinin topuzunun ara ara boşta sallanması ve ortamı germesi de kabulünüzse, ALL PIGS MUST DIE’ın daha pek çok masum domuzun canını yakacağını şimdiden söyleyebiliriz.