Sınırları belirli gibi gözüken ve yapılabilecek her şeyin çoktan yapıldığı izlenimi veren bu tarz rif odaklı melodik death metali dünyada en iyi yapan ve bunca yıl sonra bile bu türü oyun alanı gibi kullanabilen bir numaralı gruptan, THE BLACK DAHLIA MURDER’dan herkese iyi haftalar. Melodik death metalin AT THE GATES tarafından yaratılan bu atarlı, yırtıcı ve dayaksı tarafını metal kitlesine sunma adına en önemli işleri yapan grup olarak gördüğüm THE BLACK DAHLIA MURDER, ne mutlu ki 2003’te çıkan “Unhallowed”dan bu yana hiç sektirmeden her iki yılda bir yeni bir albüm yayınlıyor.
Böylesi net kalıplı bir tür içinde şarkı yazım gücünü ve yaratıcılığı büyük oranda hiç kaybetmeyen grup, 2013’teki mükemmel “Everblack”in önüne geçemediğini düşündüğüm “Abysmal”ın ardından, Necrolord imzalı kapağıyla “Nocturnal” günlerini yad ettiren yeni albümü “Nightbringers” ile karşımızda.
Çok uzun süredir metal dinleyen bir insan olarak, kendi adıma çeyrek aşırı geçen bu süre boyunca yer yer “acaba günün birinde hiç ummadığım bir şey olur da metale doyar mıyım?” diye düşündüğüm ender anlar olmuştur. Sıkılma emareleri gösterdiğimden değil, sadece bunca zamandır hiç tatmadığım, kıyısından bile geçmediğim bu duygu, bir şekilde hiç beklemediğim anda karşıma çıkar mı diye… Ne mutlu ki, her zaman için mükemmel gruplar ve albümlerle karşılaştığımdan, bu soruya verdiğim yanıt, daha saniyesinde kocaman bir HAYIR’dır. THE BLACK DAHLIA MURDER da bana bu cevabı verdiren gruplardan biri. Böylesi sevilesi, hayran olunası, kırıp dökme hissi uyandıran gruplar oldukça, böyle bir durumu hiçbir zaman yaşamayacağımdan adım gibi eminim. Metal çok süper olay lan. Harbiden.
“Nightbringers”, kariyeri gayet istikrarlı devam eden ABD’li grubun sekizinci ve en kısa süreli albümü. 33 dakikanın çok az üstünde bir süreye sahip albüm, olumsuz tek yanını da bu kısa süre ile yaşatıyor. İmza bir TBDM rifiyle bizi karşılayan Widowmaker ile harika bir giriş yapan albüm, kötücül rifleri, dayaksı davulları ve Trevor’ın zehirli çekiçlere benzeyen vokalleriyle daha ilk andan bizi allak bullak ediyor.
Grup şarkı yazımı konusundaki tecrübesini, karanlık atmosfer oluşturma becerisini ve artık son derece karakteristikleşmiş sound’unu aşırı sevilesi ve benimsenesi bir tavırla üzerimize püskürtüyor. Şarkı yazımı konusunda lezzetli ustalıklar barındıran Of God and Serpent, of Spectre and Snake’le parmakları çalıştıran, “Nocturnal”a göz kırpan ve başka bir kadının bebeğini içinden alan bir kadını anlatan Matriarch’la tüyler ürperten grup, neredeyse her şarkının bir başka dinleyicinin favorisi olabilecek düzeyde yüksek bir istatistikle oynuyor. Albüme adını veren şarkının akılda kalıcılığı, Jars’ın tekme tokatlığı, Kings of the Underworld’de bize göz kırpan aşırı sevilesi tatlar ve mükemmel kapanış şarkısı The Lonely Dead gibi pek çok şarkıyla, THE BLACK DAHLIA MURDER kendi diskografisinin en değerli parçalarından bazılarını yaratıyor ve yılın en çabuk sevilecek albümlerinden birini ortaya çıkardığını bize anbean gösteriyor.
Sololardaki lezzet, grubun saldırgan tutumu, melodilerdeki sevilesilik, riflerin tırmalayan karakteri ve hepsinin üstünde TBDM coşkusunu içimize işleten Trevor Strnad vokalleri ile “Nightbringers” kesinlikle mükemmel bir 33 dakika sunuyor. Albümü daha ilk dinlememde, karşılaştığım sessizlikle “ne oldu, takıldı mı?” diye düşünerek The Lonely Deceased’in bittiğini albümün tamamlandığını görüp şaşırmış bir insan olarak, gerçekten de doymak için en az 2 kez arka arkaya dinlenmesi gereken bir albüm var karşımızda. Ryan Knight’ın müthiş lezzetli sololarının ardından gruba katılan Brandon Ellis’in ARSIS karakterini de yer yer önümüze serdiği çalışma; melodiklik, tekniklik, bodosluk, kısacası her anlamda müthiş bir denge barındırıyor.
THE BLACK DAHLIA MURDER her zaman belli bir kalitenin üstünde oldu ve bundan sonra da öyle olacak. “Nightbringers” kesinlikle ama kesinlikle grubun leziz diskografisindeki en değerli parçalardan biri olarak bizleri selamlıyor. Kapağının çekiciliğinden prodüksiyonun sıcaklığına, grubun süper adamlardan kurulu oluşunun yarattığı kolay ısınılırlıktan ortaya konan adrenalini bol metalin güzelliğine kadar, THE BLACK DAHLIA MURDER da, “Nightbringers” da her türlü övgüyü hak ediyor. İncelemeyi yazdıktan sonra puan konusunda “biraz fazla mı bonkör oluyor” düşüncesiyle internetteki kimi incelemelere baktım ve neredeyse herkesin benle aynı puanı verdiğini gördüm. Dolayısıyla “Nightbringers” gerçekten de çok iyi bir albüm ve grubun “Unhollowed”dan beri azılı bir takipçisi olarak, çok ama çok mutluyum. Harikasın TBDM. Harbiden harikasın.
cidden kısa olmuş, tadı baya damakta kalıyor
Tüm içtenliğimle ve samimiyetimle söylemeliyim ki gerçekten grubun yaptığı en iyi albüm.Ulan hatta yılın albümü bu albüm.
Limited Edition, Carcass ve At the Gates coverları içeriyor.
Kings Of The Nightworld, ekmek çarpsın yok böyle bi güzellik. Acayip tanıdık melodiler yüzlerce kez çok duymuş olduğum bişiy gibi ama değil gibi de. Gitar riffleri riff değil resmen yavru kedinin miyavlaması gibi insanın içini eritiyo. Kafayı yedim, müthiş.
Çok TBDM bilen, dinleyen biri değilim ama bu albüm harika olmuş.
Bu herifler nasıl oluyor da her albümde bir-birine benzer(görece olarak) şarkılar yapmasına rağmen gram sıkmıyor anlamıyorum. Bir grup neden bu kadar güzel olmalı? Nedendir bilmiyorum ama bu heriflerin kafa dengi görünmelerinden midir nedir kendi arkaşımın grubu gibi hissediyorum. Hani bazı gruplar vardır, müthiş müzik yaparlar ama grup üyeleri elit takılır ama TBDM’de aksine bizden biri gibi takılıyorlar her zaman. Özellikle Trevor’un röportajlarını filan izledikce, okudukca daha çok kanım kaynıyor piçlere. Kıssadan hisse yılın en iyi 5 albümünden biridir “Nightbringers”. Bunların konseri de müthiş olur ha. Kafa göz artık ne varsa o alanda bırakmadan konser alanından ayrılmak ayıp olur.
19.10.2017
@Rashid, the black dahlia murder’a karşı bi pozitif önyargı var hep, ondan herhalde. bikaç kişi yazdı böyle aynı şarkılar ama dinletiyo falan. sevilesi bi grup imajı var nedense. albümleri karşılaştırcak kadar bilmiyorum grubu ama sabah ben de dinliyordum “bişeylere benziyo bu” dedirtiyo hep.
19.10.2017
@Rashid, @denx, TBDM’nin çok belirgin bir samimiyeti var. Hem DVD’lerde hem sosyal medyada hem de internetin genelinde bunu çok net yansıtıyorlar. Konserleri de çok eğlenceli geçiyor ve hiç kasıntı takılmıyorlar. O yüzden de seveni çok fazla. Sırf Trevor’ın göbeği yeter.
yok.. olmuyor.. çıktığından beri düzenli olarak dinleyip sevmeye çalışıyorum ama ilk defa bir tbdm albümü devasa sıkıcılıktan öteye gidemedi benim için. durum o kadar vahim ki albümde sevdiğim tek şarkı albümle aynı isimde ki şarkı. bir de ortamlarda fazla cilalanıyor ama brandon ellis ryan knight kadar akılda kalıcı sololar yazamıyor bence. devasa hayal kırıklığı oldu benim için bu sene.
22.02.2018
@hickdead, kocaman +1..içimden geçenleri yazıya dokmussun arkadaş
Geçen rüyamda bu grubun ismini kağıda yazmaya çalışıyordum. Bir türlü olmuyordu, hep yanlış yazıyordum, tam yazdım derken siliniyordu falan, baştan başlıyordum.
Gruba dair bildiğim tek şey ismi, onu da yazamadım.
Kendimi Kings of the Night World dinleyip duygulanırken buldum birden. Ah Trevor ah…
As Good As Dead demişsin Trevor ama sen dead iken hiç good değil.
24.10.2022
@enemyofgod, Trevor’ın ölümü ile alakalı bir yorum, söylem gördüğümde hala şaşırıyorum. Bir türlü kabullenemedim şu olayı.
25.10.2022
@ismail vilehand, kabullenilir gibi değil. Chelsea Grin daha yeni Trevor’ın konuk olduğu şarkı çıkardı. Ama üretime katkısı bu kadar büyük biri artık olmayacak.