Oğuz Sel

İnsanların rezillikleri de, güzellikleri de, yetenekleri de internet sayesinde artık daha çok kişi tarafından öğrenilebiliyor. İlk sıradakini zaten ziyadesiyle gördüğümüz için bu sayfalara sonraki ikisini taşımayı uygun gördüm. Bugünkü konuğumuz, yine YouTube aracılığıyla tanınırlık kazanan müzisyenlerden biri olan Sarah Longfield.

Daha önce hakkında bir şeyler yazdığım Rob Scallon ile yaptığı Cannibal Corpse “Evidence in the Furnace” cover’ı sayesinde varlığından haberdar olduğum hanım kişi; harsh vokalin yanında gitar ve davul kullanımı konusunda da hiç şakası olmayan; yaldır yaldır gitar, takır takır davul çalan bir şahsiyet. Bu ikisi yetmezmiş gibi kendi ürettiği parçaların düzenlemesini yapıp özellikle son eserleriyle çok kaliteli işlere imza atmakta. Hâl böyle olunca, hem albüm hem de müzisyen kişi, kritik radarımıza takıldı.

Önden belirtmekte fayda var; Longfield, birden fazla albüme sahip ve albümlerinde tek bir tür üzerinden değil de farklı türlerde eserlere yer veriyor. Bugün ele alacağımız “Collapse // Expand” müzisyenin biraz daha elektronik taraflarda seyrettiği, yer yer güzel klavye sololarıyla süslenen, virtüözlük düzeyinin tepe noktalara çıkmadığı, nispeten rahat dinlenebilen ve sıkı metalcilerin yanı sıra bu tür müziklere ilgili olanların da keyif alarak dinleyebilecekleri bir eser. Power chord’lardan azıcık uzaklaşıp şık tapping teknikli işlere yelken açmayı arzu edenlerin dinleyebilecekleri albümdeki bazı şarkılar, müzisyenin güzel sesiyle şenleniyor. İlk kez vokal yapmayan ancak vokal tekniğini takip ettiğim kadarıyla giderek iyi hâle getiren Longfield, şarkılarda herhangi bir elementi öne çıkarmıyor ve dengeli bir kompozisyon ile parçalarını yapılandırıyor, çok da iyi ediyor.

Minimalizmin dibine vurulan “Collapse // Expand”de abartılı davul ve ritimlerde kendine yer bulamıyor. Yapımda zaman zaman djent, zaman zaman dubstep’e kayan ritimlere denk gelmeniz gayet mümkün; can sıkacak bir durum yok, dediğim gibi öne çıkan bir element olmadığı için şarkılar su gibi akıp gidiyor.

Çoğu parçada ilk dönem Scale the Summit esintileri hissetmeniz, Animals as Leaders tadı yakalamanız da güç değil; tabii her ikisinin de baya light versiyonlarından bahsediyorum.

Uzun uzadıya yazıp sürprizini çok kaçırmak istemediğim albüm; enstrümantal müzik dinleyicilerine, sert metal eserlerinden kafasını kaldırıp farklı türlere doğru yelken açmak isteyenlere ve daha da önemlisi, bireysel yeteneğin, azim ve doğru tanıtım teknikleriyle birleşince kişiyi nasıl başarılı bir konuma getirebileceğini görmek isteyenlere hitap ediyor.

Bambaşka müzikal keşiflerde görüşmek üzere.