Polonya ve black metal… Aynı cümle içinde kulağa ne de güzel geliyorlar. Bugün bahsedeceğim grup, MGŁA ve FURIA tarzı taramalı damarlı Polonya black metalinin dikkat edilmesi gereken nispeten yeni oluşumlarından LĘK. Lehçe ilginç bir dil olduğundan, bildiğimiz üzere pek çok kelime tahmin ettiğimiz şekilde gibi okunmuyor. Nasıl MGŁA, “mgva” şeklinde telaffuz ediliyorsa, LĘK de dümdüz “lek” diye değil, “lenk” diye okunuyor. Bu altı çengelli tatlış “ę” harfi kelimenin sonuna gelirse “e” olarak okunsa da, kelimenin içinde yer alıyorsa “en” diye okunuyor. Aynı durum çengelli a harfi için de geçerli.

Bu kısacık Lehçe bilgisi yetsin diyelim ve Lehçede “korku” anlamında gelen LĘK bu ikinci albümünde neler yapmış bakalım.

Daha ilk şarkıdan ve vokallerden fark edeceğimiz üzere, LĘK yaptığı işe tutkuyla sarılan bir grup. Delirmenin kıyısından geçer gibi yapan çatallı vokaller grubun müziğinde önemli bir yer teşkil ediyorlar. Jon Nödtveidt ile Tomas Lindberg’in arasında, kırçıllı bir haykırıştan söz ediyoruz. Grubun genel karakteri hüzün ve vahşeti bir potada eriten cinsten; durulmaz bir kaostan falan söz edemeyiz. Melodiler ve taramalar bu hüznün ortaya çıkmasında başroldeler, yine de ortada ağlak tarafa kaçan standart formüller yok. Grup çok net bir black metal yapıyor ve bu yer yer SARGEIST kederine, yer yer de DISSECTION’ın melodik taraflarına kayabiliyor.

LĘK’e dair önemli konulardan biri de, tıpkı vatandaşları MGŁA gibi onların da gayet etkin, zengin bir davul kullanımı benimsemiş olmaları. Üstlerinde bambaşka işlere giren gitarların altında cidden dikkat edilesi bir black metal davulculuğu sergiliyorlar. Benzer şekilde bas gitar da epey iyi duyuluyor. Bu detayların tepesindeyse, ne yaptığını bilen ve Polonya black metalinin adını asla aşağı düşürmeyen bir grup ve albüm var karşımızda. Türün melodik kısmından çok haz etmeyenleri itmeyecek şekilde her şeyini melodiye yaslamayan LĘK, yine de yüksek oktavları sevdiğini de sık sık gösteriyor. Yaratıcı rif bulma konusunda sıkıntı çekmedikleri de ortada ve bu sayede her bir şarkı kendi kimliğini bulabiliyor.

“Shadows of Black Souls” inanılmaz bir albüm değil. Prodüksiyon konusunda bazı eksikleri var ve grup öyle ahım şahım tehditkâr bir black metal yapmıyor. Lakin durum şu ki LĘK’in gayet güzel fikirleri var ve bunlar bir araya geldiklerinde dinlemesi keyifli, black metale dair gerekli hisleri uyandıran bir kıvam ortaya çıkıyor. Bu sebepten dolayı albümü büyük oranda olumlu düşüncelerle dinledim. Black metalin her türünü ayırmadan dinliyorsanız, bakmanızı tavsiye ederim. Dev psikopatlıklar beklemezseniz seveceğiniz bir şeyleri mutlaka bulursunuz.