Bir black metal grubu için epey sıradan ve albenisi az bir isme sahip olan Hollandalı grup INFINITY’den bahsedeceğiz bugün. 1995’te kurulan grup, 2003 yılından bu yana altı albüm çıkarmış ve bugün sayfalarımıza taşıdığımız “Hybris” de grubun bu yıl içinde çıkan son albümü.

INFINITY belli bir alt türe sokulamayacak kadar genel bir black metal yapıyor. DISSECTION, WATAIN, DARK FUNERAL gibi çeşitli karakterde grupları akıllara getiren özellikleri var, ancak tam şunun gibi denecek bir yapısı da yok. “Hybris”, melodi ve rifleri eşit oranda kullanan; ağırlıklı tarama gitarlar ve blast beat’ler üzerinden ilerlese de tek yönlü olmamayı başaran bir albüm. Elbette ki %95 oranında bilindik formülleri kullanıyor ve özgün bir karakter sunmak adına bir çaba sarf etmiyor.

Tüm bunları toplayınca elimizde kalan şey ise, gayet iyi kotarılmış, türün gereklerinin hakkını veren bir black metal albümü. Şarkılar yeterli miktarda farklılık ve karakter barındırıyorlar ve albümü ikinci, üçüncü dinlemeden itibaren parçaları ayrıştırmaya ve albümün genel havasını sindirmeye başlıyorsunuz.

Başta DISSECTION dedim, “Hybris”in özellikle orta tempo şarkılarının “Reinkaos”u andıran lezzetli bir karanlığı var. Misal Wrath of the Djinn şarkısının ilk 30 saniyesi ”Reinkaos”tan fırlamış gibi. Aynı şarkının sonradan gelen taraması ve üstüne atılan melodicikleri, INFINITY’nin yetenekli olduğu kısımları net şekilde gösteriyor. Melodi karakteri olarak zaman zaman SARGEIST’vari damarlıkları da ortalara döken INFINITY, aralara serpiştirdiği melodik tatlarla müziği doldurmayı başarıyor. Tüm elemanların üzerlerine düşeni elbette ki çok iyi yaptığı “Hybris”te, genel olarak davulcunun “ben buradayım” dedirten süslemeleri, zil oyunlarıyla renkleniyor.

Son tahlilde INFINITY ne sıkıcılaşan ne de aklımızı başımızdan alan bir işe imza atmış desek en doğrusu. Gerçekten de albümü dinlediğim 5-6 tur boyunca bir an bile bitse de gitsem dediğim olmadı. Aynı şekilde “ulan bu nasıl şarkı beaaah” diye kendimi kaybetmişliğim de söz konusu değil. Bu açıdan bakınca, gavurların tabiriyle “textbook”, yani tipik, standart bir black metal söz konusu. Bu asla bir eleştiri olamayacağına göre, iyi tarafından yaklaşıp” Hybris”i sevmek daha olası.