Oğuz Sel

Taptaze bir melodik death metal grubu olan Havamal ile birlikteyiz bugün. Daha 1 yaşında olmasına ve herhangi bir müzik firmasına bağlı olmamasına karşın kadronun takdir edilesi çabalarıyla oluşturdukları “Call of the North” EP’sine şöyle bir göz atacağız. Gruptan haberdar olmamı sağlayan şu yorumdu, sahibi kavanozkafa’ya buradan teşekkür ediyorum.

Melodik death metalde yapılabileceklerin sınırları olduğunu düşünenlerdenim. Zaten bir alt tür olması hasebiyle grupların; bulundukları ülkeler, şarkılarında işledikleri temalar, beslendikleri kaynaklar ne kadar çeşitli olursa olsun, nihayetinde ortaya konan eserin 2017 senesine gelindiğinde “Dinledim, hayatım değişti.” veya “Ben böyle bir şey işitmedim bugüne kadar…” dedirtmesi hâliyle pek kolay değil. Değişiklik konusunun en güzel örneğini, bilgisayar arızası bahanelerini ardında bırakıp yenilik çabaları içinde boğulduğunu dünya âleme ego patlamasından ego patlamasına koşarak da gösteren Jari Mäenpää kişisi ve dolayısıyla Wintersun’ın son albümüyle acı bir şekilde deneyimledik geçtiğimiz günlerde. Neyse Wintersun’ı bırakalım, konumuza ve konuğumuza ufak ufak geri dönelim.

İskandinav mitolojisinden beslendiğini şarkı isimleri ve sözleriyle de kanıtlayan Havamal, Catamenia’nın ilk dönemlerinde ürettiği albümlere benzer bir müzik üretiyor. Kimi parçalarda klavyeyle yapılan temel düzeyde orkestrasyon, “Aa şuna da benziyor,” demenize vesile olabilir. Normalde başka grupların işlerini andıran şarkılara imza atan gruplara kıl olurum ve kritiklerini yazacak olursam, bu grupları yer yer tokatlamayı tercih ederim ancak açık ki, Havamal’daki elemanların müzikal birikimleri yeni yeni oluşmaya başlıyor ve etkilendikleri grupların eserlerine öykünüyorlar. Grubun çok bir geçmişinin bulunmayışını ve “Call of the North”un da bir EP olduğunu dikkate aldığımda, şarkıları melodik düzenleri noktasında acımasızca eleştirmeyi de gerekli görmüyorum. Zamanla bir şeyler yerine oturacaktır muhtemelen.

Şarkıların dinamizminin ise eleştireceğim bir yanı bulunmuyor. Gitarlardan dökülen ve hayli çeşitlilik gösteren melodilere genellikle yancılık yapan klavyeler, işitmekte güçlük çektiğim baslar ve programlama olan davullarla şekillendirilen parçalar, hayli akıcılık arz ediyor. Ses rengini zibilyon tane grubun vokaline benzetebileceğimiz Björn Larsson kişisinin performansı ise sahnelerde uzun süredir boy gösteren dev grupların vokallerinin ayarında kesinlikle. Vokallerin şarkı içlerindeki düzeyi ve konumu da gayet makul ve yerinde.

Açıkçası, koca koca grupların basın tarafından da pohpohlanan orta karar albümleri yerine, böyle kıyıda köşede kalan ve daha geniş kitleler tarafından bilinmesini ve dinlenmesini temenni ettiğim gruplara ait eserleri yazmaktan keyif alıyorum. Genel olarak baktığınızda dinlemesi kolay, ezberlemeniz ise kısa süre alacak bir yapım “Call of the North”. Melodik death metal türüne meraklıysanız, hayatınızı değiştirmeyecek ama dinlemekten keyif alacağınız bir şeyler arıyorsanız, gelecek adına umut vadeden Havamal’ın ilk EP’sine mutlaka göz atın derim.