4,5 aydır her Cuma devam eden “daha çok bilinmesi gereken teknik thrash metal albümleri” seçkimizi bugün itibarıyla noktalıyoruz. Bizim için gayet eğlenceli bir seriydi, umarız siz de işinize yarar bir şeyler bulmuşsunuzdur. Serinin kapanış albümü olarak ABD’li progresif thrash metal grubu ANACRUSIS’in 1993 çıkışlı albümü “Screams and Whispers”ı seçtik. Aslına bakarsanız bu albümü çok önceden yazmak istiyorduk, ancak şimdiye, kapanışa kısmetmiş.

ANACRUSIS 1986′da kurulan ve bahsettiğimiz albüm öncesinde 3 albüm daha çıkarmış olan ABD’li bir grup. Bu dört albüm arasından “Screams and Whispers”ı seçme sebebim, grubun önceki albümlerde kazandığı tecrübeyi en iyi şekilde yansıttığını düşündüğüm albüm olması. Thrash metalin Siyah Albüm”le birlikte çok farklı bir boyuta evrildiği, PANTERA’nın türün dinamikleri eğip büktüğü bir dönemde, ANACRUSIS’in thrash metale gayet deneysel yaklaştığı müzikal karakteri kendini “Screams and Whispers”da olanca etkileyiciliği ile gösteriyor. Kenn Nardi önderliğindeki grup, burada 1 saati aşan ve her anında etkileyici bir fikir bulunan bir iş ortaya koyuyor.

Nardi’nin değişken vokallerinin sürüklediği ANACRUSIS müziğinin en önemli unsurlarından biri, grubun -İngilizce tabirle- “kutunun dışında” düşünmesi. Şarkılara yedirilen fikirler, son derece modern anlayışlar, akılda kalıcı nakaratlar gibi unsurlarla albüm çıkışından neredeyse çeyrek asır sonra bile yenilikçi, ilham verici ve farklı olmayı sürdürüyor. Aralara giren klavye bölümleri, Sound the Alarm gibi gayet ilerici bir açılış şarkısı, Release gibi damar yırtan bir başyapıt, “Screams and Whispers”ın farkını ortaya koymasını sağlayan yapıtlar arasında.

Albümü dinlerken VOIVOD tandanslı ve sound’lu baslar, gayet sofistike bir davul kullanımı, yerine göre yardırıp yerine göre durulan ikili bir gitar kullanımı, yaratıcı rifler, zevk sahibi sololar ve hepsine şemsiye görevi gören ve az önce dediğim gibi ANACRUSIS müziğine karakterini katan değişken vokallerle karşılaşıyoruz. Grup yeri geldiğinde daha kötücül havalara (Tools of Separation), yeri gelince damarın dibine (Release), yeri gelince hit şarkılara (Sound the Alarm), yeri gelince de daha gitar odaklı şarkılara (A Scream of Breath) yer vermeyi iyi beeriyor ve bu kıvamı albümü sürükleyici yapmak adına tam dozunda tutturuyor.

Albümün sona ermesiyle birlikte, ANACRUSIS’in zamandında gerçekten de değerli şeyler yaptığını hissetmemek elde değil. Sadece Kenn Nardi’nin sesini kullanış biçiminden bile, bu müziğin tutukuyla, metale duyulan aşkla yapıldığını hissetmemek elde değil.

Böylelikle teknik thrash metal serimizi noktalıyoruz. Haftaya, rastgele bir türden rastgele önemli bir albümde görüşmek üzere.