Metal tarihinin en iyi 10 yıllık periyodu olan 1985-1995 arasında çıkan kaliteli albüm sayısı gerçekten de akıl almaz boyutlarda. Sadece çok iyi bilinenler bile saymakla bitmezken, bir de herkes tarafından bilinmeyenler var. Şöyle bir düşününce, tıpkı Louis CK’in “Şu andan itibaren bir tane bile yeni porno filmi çekilmese dahi, bugüne dek çekilmiş tüm porno filmler insanlık tarihi boyunca hepimize yeter ve hiçbir zaman hepsini izlemiş olmayız” yorumu gibi, biz de şu andan itibaren bir tane bile yeni metal albümü çıkmasa bile 1985-1995 arasında çıkan tüm metal albümleriyle hayatımızın sonunu çıkarırız.

HEATHEN bu “bilinenler” ve “herkes tarafından bilinmeyenler”in arasında bir yerde, thrash metali hakkını vererek dinleyenlerin çok sevdiği, bayıldığı bir grup olarak karşımızda duruyor. Cuma günkü teknik thrash metal serimizde çeşitli kereler bahsettiğim üzere, tembelliğe anında alışan insanoğlunun metal ve özel olarak da thrash metal dinleyen kısmına yapılan en büyük kötülük olan “Big Four” kavramı nedeniyle, sayısız mükemmel grup ister istemez ikinci plana atıldı, manyaklar gibi yardıran pek çok grup underground tarafta kaldı.

Kariyerine 1987′deki “Breaking the Silence” ile vurdulu kırdılı bir giriş yapan nefis grup HEATHEN, bu albümün 4 yıl sonrasında “Victims of Deception” adlı teknik thrash metal başyapıtıyla karşımıza çıkmıştı. Hazır Big Four dedik, onun kalbine ineyim; zira bu albümün çıktığı sene olan 1991′de ben de “Metallica” albümü ile ilk kez metalle tanışmış ve aklımı yitirmiştim. İşte o sıralarda, tabii ki de haberim alakam olmadan, HEATHEN da bu canavar albümü piyasaya sürmüştü. O dönemde bir şekilde “Metallica”yı duyduğum ve metalle tanışıp aşık olduğum sırada bir de bu albümü dinlemiş olsaydım, acaba her şey nasıl gelişirdi diye merak etmiyor değilim. Baktığımızda, “Metallica”, o güne dek hiç metal dinlememiş 10 yaşındaki bir çocuk için elbette ki her şeyiyle çok sevilesi bir albüm olsa da, “Victims of Deception” gibi bir rif katliamı muhtemelen beni şaşırtır, afallatır, belki de çok hoşuma gitmezdi; bunu bilemeyiz.

Şimdi albüme geçelim.

METALLICA örneğini vermem farkında olmadan iyi oldu, zira “Victims of Deception” için zaman zaman “”…And Justice For All“un daha teknik olanı” gibisinden yakıştırmalar yapıldığına tanık oldum. Bu durum büyük oranda gitar tonunun tokluğundan gelse de, “Victims of Deception”daki thrash metalin “…And Justice For All”a oranla daha dallı budaklı olduğunu söyleyebiliriz. “Victims of Deception”, bir TOXIK, MEKONG DELTA, OBLIVEON, CORONER, WATCHTOWER veya REALM kadar net bir teknik thrash metal grubu değil, ancak teknik tarafı ağır basan işlere de girişen bir thrash metal oluşumu. Vokallerden ötürü speed metal özellikleri de barındıran grup, bana her zaman için “HEATHEN, FORBIDDEN, DARK ANGEL, VIO-LENCE” dörtlüsü şeklinde bir thrash metal dörtlüsü fikri vermiştir. Dördü de belli oranda teknik, belli oranda karanlık, belli oranda sofistike fikirler barındıran, en az 1 adet başyapıtlı gruplar.

“Victims of Deception”a daha yakından bakınca gördüğümüz başlıca şey, albümün son derece dominant bir gitar kullanımına sahip olması. Kütür kütür rifler, yırtıcı parmak hareketleri, makine gibi inip kalkan penalar… Bahsettiğim gitar tonu, ısıran davullar ve speed metal tarafından dolanan vokallerle, “Victims of Deception” son derece zevkli, kafa koparan bir dinlemeliğe dönüşüyor. Lee Altus ve Doug Piercy’nin mükemmel soloları, aralara giren akustik gitar pasajları gibi tatlar da eklenince, HEATHEN ciddi anlamda taş gibi bir iş çıkarmış ve “Victims of Deception” ile kendi başyapıtını oluşturmuş oluyor.

Bir “thrash metal dinleyicisi” iseniz zaten HEATHEN’ı da, “Victims of Deception”ı da çoktan hatmetmişsinizdir. Sadece “thrash metal seven” biriyseniz ve grubu ve albümü henüz dinlemediyseniz, net şekilde çok iyi şeyler kaçırıyorsunuz. 19 yıl aradan sonra gelen nefis geri dönüş albümü “The Evolution of Chaos” da dâhil olmak üzere HEATHEN gerçek bir thrash metal hazinesi ve kendisiyle henüz tanışmamış olanlar tarafından keşfedilmeyi bekliyor.