Oğuz Sel

Buz gibi Tequila Ley 925’imi yudumlayıp Louis XIII pizzamdan ısırıklar alırken, bir yandan PGA Championship’i heyecanla takip ediyor, diğer yandan da BBC’nin bana özel hazırladığı mobil uygulaması aracılığıyla sevgili dostum ve iş ortağım Trump’ın, Kuzey Kore hakkındaki önemli sözlerine göz gezdiriyordum ki birden aklıma, Esoctrilihum’un “Mystic Echo from a Funeral Dimension” albümünü yazmam gerektiği geldi.

Çok rahat ve aşırı pahalı TV koltuğumdan kalkıp 84 inç genişliğindeki 4K çözünürlüklü LED televizyonumu, sesli komut özelliğinden yararlanarak kapatıp hakiki deri kaplamalı ajandama, üst tarafı altın kaplamalı alt tarafı ise mücevher dizili kalemimle, albümle ilgili anlatacaklarıma dair notlar almaya başladım. Sonra zangır zangır çalan kapının sesine uyandım, su faturası için gelmişler. Hepi topu 30 liralık su faturasını yazmak için bu kadar kapı mı çalınır arkadaş ya… Neyse. Şimdiyse gecenin bir yarısı, 21,5 inçlik monitörümün karşısındayım ve bir yandan yarı ekşimiş Dost yoğurtla hazırladığım ayranı içip diğer yandan klima karşısında serinlemeye çalışarak kritik yazıyorum. Ayran yüzünden zehirlenmekten endişe etmiyorum da umarım kritiği yazarken klavyenin karşısında sızıp kalmam. Grubu ve albümü öğrendiniz, hemen başlıyoruz.

Ezkaza konuk yazar bölümüne tıklayıp black metal ağırlıklı kritiklere göz gezdiren biri, benim Fransız ve Yunan gruplardan para aldığımı filan düşünebilir. Çünkü şöyle bir baktığım zaman yazdığım grupların ekseriyeti ya Fransız ya da Yunan. Bu seçimi özellikle yapmıyorum, samimi söylüyorum. Olay biraz albümlere bakış açım birazcık da albümlerin sunabildikleriyle ilgili sanırım. Fransa’dan çıkan tek kişilik black metal projelerinden biri olan Esoctrilihum’un ilk albümü “Mystic Echo from a Funeral Dimension” da ilgimi çekebilecek kalibrede bir eser. 2017 yılında bile yeni sayılabilecek fikirlerle ortaya çıkan ve akıllarındakileri öyle ya da böyle notalara dökebilenleri takdir ediyorum.

Atmosfer ağırlıklı black metal yapan Esoctrilihum, sıklıkla yakındığım reverb’lere boğulmuş anlaşılmaz hâle gelmiş müzikler yapan grupların arasına girmeyip atmosfer-melodi-rif-trafik dengesini ince ince hesaplayıp uygulayan bir oluşum. Black metalin kendine özgü yırtıcılığını bu sayede kaybetmeyen ve melodilerle yaşatmak istediği hissiyatı albümün hemen her parçasında yaşatan Esoctrilihum, çok başarılı klavye kullanımıyla bir artı daha alıyor. Yaratılan mistisizmi deneyimleyebilmenizi sağlayan çok katmanlı, bazen şıngırtılı bazense koro etkili pad’lerle oluşturulan kimi kısımlar, gitar olmadan da bu müziğin bir yere kadar yapılabildiğini gösteriyor. Beri yandan, albümdeki şarkıların ilgi çekici form kazanmasında, ele alınan konuların etkisinin de olduğunu düşünüyorum. Lirikleri şimdilik çözümleyemesem de galiba anlatılan şeyler ilginçleştikçe, müzik biraz daha derinleşiyor, müzik derinleştikçe albüm sıradanlıktan sıyrılıyor, albüm sıradanlıktan sıyrıldıkça kendini daha fazla dinletiyor. Tüm enstrümanlardan ve alabildiğine yırtıcı vokallerden sorumlu olan Asthâghul kişisine de korkunçlu sayılabilecek bölümler için iki çift laf edesim var ama şu an ikinci bardağını bitirdiğim yarı ekşi ayranın etkisiyle ağzımı bozmak istemiyorum.

Albümün, gidişatı ve barındırdığı melodik içerik açısından mükemmelliğe erişemese de iyice olduğunu belirtmekte sakınca görmüyorum. Ancak yapımın prodüksiyon tarafında aksayan yönleri var. Davulların drum machine olması, zillerin bir süre sonra tekdüzeleşmesi, zaman zaman metronom uyumunun kaybedilmesi gibi durumlar, can sıkmıyor değil. Elbette albümün bütününe baktığımda, yaklaşık bir saatlik süre içerisinde gayet tatmin edici bir atmosferik black metal yolculuğu yaşadığımı söyleyebilirim. Yazının sonlarına gelirken, kapaktan da bahsetmem lazım. Albümün güzel bir özeti niteliğindeki kapağın altında; bir süre önce bu sayfalardan okuduğunuz Diĝir Gidim’in son albümünden Mare Cognitum’un “Phobos Monolith”ine, ülkemizde espri malzemesi olan Fuath’ın “I” albümünden Ghost Bath’in “Starmourner”ına kadar birçok yapımın kapağında imzası bulunan Rumen Luciana Nedelea var.

Gözlerim ufak ufak kapanmaya başlamışken, bunun gibi iyice albümlerde görüşmek üzere diyor, becerebilirsem yarım kalan rüyama dönüp bir de rüya âleminde kritik yazmaya gidiyorum.