Oğuz Sel

Küçüklüğümden beri nektar kelimesine bayılıyorum. İçinde nektar geçen bir cümle duydum mu hemen aklıma, 1990’ların başında günde üç öğün tükettiğim kahverengi şişedeki MeySu şeftali nektarı gelir. Belki de Nocte Obducta’yı bu yüzden seviyorumdur. Kendisiyle “Nectar – Teil 1” ile tanışıp tam anlamıyla hastası olduğum Nocta Obducta, MeySu tadında müzik yapan bir gruptu. Sonra bekleme moduna girip dağılmanın eşiğinden dönen grup, dağılmadı ama sanki dağılmış da grubu başkaları ele almışçasına işlerle müzikseverlere geri döndü. Seneler önce başka bir mecrada grubun “Sequenzen einer Wanderung” albümünü yazmıştım ve öfkemi orada bir güzel kusmuştum. “Totholz” vesilesiyle kaldığım yerden devam edeceğim gibi görünüyor.

Nocte Obducta, kafası karışık ve genellikle tahmin edilemez işler yapan bir grup olma yolunda emin adımlarla ilerliyor. Hayatta en sevmediğim şeylerden biri olan belirsizlik konusunu bana derinden yaşatan grup, avangart black metal adı altında bana kalırsa, kafasına göre takılıyor. Akılda kalıcılıktan epey uzak, melodi zenginliği açısından kısır, gaz desem gaz olmayan, duygusal desem duygusal olmayan işler yapıyor adamlar ve bu benim acayip canımı sıkıyor. Konduramıyorum Nocte Obducta adıyla böyle işlere imza atılmasına; ortada bir üretim kısırlığı varsa en azından bu grubun adının kullanılarak bir şeyler yapılmasından hazzetmiyorum. Ayrıca şikâyetim yalnızca bu albümle sınırlı da değil, geriye dönük birkaç albüm için de geçerli yazdıklarım. Hayır, kafama silah dayamıyorlar dinleyeyim diye ama merak ediyorum; acaba diyorum, yine eskiye dönüş olur mu, yine bir “Lethe” çıkar mı, “Nectar”a selam çakılır mı…

Ucundan, kıyısından bile geçmiyorlar adamlar; sanki bir güç bunları tehdit etmiş de, bir daha 2000’lerin başındaki gibi şarkılar yapmamak üzere müzikal yaşamlarını başkalaştırmışlar. Söyleyecek sözüm çok, yazsam sayfalar sürer ama yazıp da canınızı sıkmak istemiyorum. Steril sound, güzel enstrümantasyon, hisleri harekete geçirmeyi bırakın temas bile edemeyen genellikle durağan parçalar, dağınık kompozisyon, bütünlükten uzak albüm yapısı, gruba tapmayanlar için sıkıcılıktan öldürecek gidişat, “Totholz”un özeti gibi.

Paçalarından entellik akan ve çarşıya pazara fuları olmadan çıkamayan biri değilim; keza kıro olduğum da söylenemez, kendi hâlinde düz bir adamım. Metalin hemen her türlüsünü dinleyebiliyorum, hepsini sevmiyorum tabii ama dinleyebiliyorum. Lâkin bu albüm, bana ve benim kafamda olanlara göre değil. Eğer Almanya’nın Dresden şehrinde yaşayıp, zamanımın bir kısmını Zwinger Sarayı’nı uzaktan uzağa süzerek sıcak şarabımı yudumluyor olsaydım ve zihnimdeki tek sorun, arkadaşlarımla planladığım müze ziyaretine işim dolayısıyla gidemeyecek olmam olsaydı, bu albüm bana hitap edebilirdi.

Eğer niyetiniz Nocte Obducta’yı tanımaksa, benim ilerleyen zamanlarda yazmamı beklemeden hemen şimdi gidip “Nectar – Teil 1”i açın ve adamlar nereden nereye gelmişler, kendiniz görün. Çok daha başarılı albümlerde görüşmek üzere.