Dark Descent, Debemur Morti, Norma Evangelium Diaboli, Nuclear War Now!, World Terror Committee, Season of Mist Underground Activists, I, Voidhanger, Iron Bonehead, Unspeakable Axe… Bunlar güzel şeyler. Özellikle son birkaç yılda iyice aktif hâle gelen bu firmalardan çıkan albümlerdeki kalite ortalamasının yüksekliği gözlere yaş oluyor, ekstrem türlerden hoşlananların güneş görmeyen yerlerini gıdıklıyor.

Bu yazıda konu edeceğimiz grup, bu sene iyicene coşan ve kaliteli grup üstüne kaliteli grup çıkaran Dark Descent Records’ın Yeni Zelandalı neferleri HERESIARCH. Bahsettiğimiz ilk albümleri “Death Ordinance”ı 7 Haziran’da çıkaran grup, black/death metalin nefes aldırmayan bir versiyonuyla karşımızda diyerek söze başlayalım.

Özellikle son birkaç ayda tavizsizlik adına epey gaddar ilk albümler çıkıyor olması şahsımı ziyadesiyle sevindiriyor. PHRENELITH’in, WEREGOAT’un müthiş ilk albümlerinin ardından, HERESIARCH da ciddi anlamda soluksuz bırakan bir yapıtla karşımızda.

REVENGE, BLASPHEMY, ARCHGOAT türü vahşetleri sevenler başta olmak üzere black/death metalin barbarlığına doyamayanların epey bir şeyler bulabileceği “Death Ordinance”, 41 dakika boyunca neredeyse hiç düşürmediği şiddetiyle gayet kanlı bir terör estiriyor. Yavaşladığı anlarda BOLT THROWER’ı da akıllara getiren albüm, PANZERCHRIST’vari kapağı tarafından tam yansıtılamadığını düşündüğüm dozda bir yıkım sunuyor.

“Başkâfir” gibi bir anlamı olan HERESIARCH, albümde dini konulardan ziyade savaştan bahsediyor ve bunu yaparken de kendini yoluna çıkan her şeyi dümdüz eden bir tankın yerine koyuyor. Albüm boyunca grup dinamik ve iyi planlanmış bir kaos sunuyor. Ortaya konan şeyin akılda kalıcılık ve ayrıştırılırlık adına neredeyse hiç derdi olmadığından, HERESIARCH’tan bu tarz beklentileri olanlar umduklarını bulamayacaklardır. Dibine kadar tavizsiz bir sertlik ve gaddarlık arayanlar ise bu tonlarca metal yığını gibi albümün altında itinayla ezileceklerdir.

Varyasyon ve dinamizm açısından pek bir girişiminde bulunmayan “Death Ordinance”ta daha ziyade “çok sert ve tavizsiz bir albüm yapalım” gibi bir hissiyat var. Grubun işi bir an olsun sulandırmadan hep daha çoki hep daha fazla yüklendiğine tanık oluyor. Bu vahşet kimileri için yorucu olabilecekse de, HERESIARCH’ın duruşu açısından epey tutarlı bir durum ortaya çıkarıyor.

Beğeni kıstasınızda en tepelerde duran unsurlar “sertlik” ve “şiddet” ise HERESIARCH ve “Death Ordinance” açlığınızı tartışmasız giderecektir. “Varyasyon da olsun” diyorsanız, bu sizin böylesi bir yıkım içerisindeki varyasyonları ne derece iyi süzebiliyor oluşunuza bağlı. Eğer albümü gerçekten dinler ve inceliklerine inerseniz, tüm bu kaos içinde de bir sürü fikir ve çeşitlilik bulabilirsiniz, lakin “arkada çalsın” diye açtığınız takdirde “Death Ordinance” hiç durmayan ve nefes aldırmayan bir imha duvarına dönüşecektir.

Bence vakit ayırın ve ilkini yapın.