Progresif metal kavramının zaman içinde nasıl eğilip büküldüğü hepimizin malumu. DREAM THEATER’ın bile eksik kalmamak için minicik de olsa sert vokallere yer verdiği, blast beat bile attığına şahit olmuş dinleyiciler olarak, türün sınırlarını/sınırsızlığını esneten sayısız grupla karşılaşıyoruz. Bazılarında sertlik dozu daha ön planda olsa ve basın ve dinleyiciler bu grupları progresif death metal olarak yaftalasa da, grupların kendilerini genel olarak “progresif metal” olarak tanıttıklarını görüyoruz. O araya progresif “x” metali sokmadıkları takdirde daha özgür olacaklarını biliyorlar.

Bir hayli tuhaf bir grupla beraberiz bugün. İlk albümü “Sunlight”ı 2014′te çıkaran ve yeni albümü “So True, So Bound”u da bu sene içerisinde yayınlayan EXIST’e merhaba deyin. EXIST kadrosunda önemli isimler barındırıyor. Bunlardan biri DEATH TO ALL, CYNIC ve DEFEATED SANITY ile çalışan Mark Phelps, bir diğeri Jeff Loomis’in solo grubundan tanıdığımız basçı Alex Weber ve son olarak da davul dehası Hannes Grossman. Albümün masa başı işlerinden ise bir süre önce PERIPHERY’den ayrılan Nolly Getgood sorumlu.

EXIST, metal-archives’da yer almayan bir grup. Yararlı bir site olsa da bazen aşırı saçma kararlar alabilen metal-archives EXIST’i yeterince metal olarak görmemiş anlaşılan. Evet, EXIST’in son derece şeker gibi, pamuksu tarafları var, lakin bunların tümü son derece metal ve yer yer cidden sertleşen bir anlayış içinde ele alınıyor. En büyük ilham kaynağı olarak CYNIC’in gösterilebileceği EXIST müziği, sertleştiği anlarda DEATH’in bazı taraflarını da andırabiliyor. Clean bulutsu vokallerin albümün genelinde bir baskınlığı söz konusu, ama yeri geldiğinde gayet teknik yardırmalarla da karşılaşabiliyoruz.

Albümün herhangi bir progresif death metal albümüne kıyasla en büyük karakteristik farkı vokalleri. Yer yer (So Bound: One of the Herd) neredeyse QUEENS OF THE STONE AGE’e varan vokal kullanımlarına dahi sahne olan albüm, genel anafikir olarak “kendimize sınır çizmedik” düsturuna sahip. Olay hiçbir şekilde bir çorba değil ve %80-85 oranında CYNIC-DEATH sularında yüzülüyor, ancak grup bunu bir klon olma çabasıyla yapmadığını, müziğine kattığı bu dış tatlarla da gösteriyor. Zaman zaman son derece modern fikirlerle dolup taşan müzik, bir bakıyorsunuz FALLUJAH tadına bürünmüş, bir bakıyorsunuz atmosfer dolu pasajlar püskürtür olmuş.

Müzisyenlik namına baştan sona çok başarılı olan “So True, So Bound”da, özellikle bas gitarın çok duyulur ve etkin kullanılmış olması, davulların canlılığı, gitar tonunun sıcaklığı gibi olumlu yönler de bahsedilmeden geçilmeyecek unsurlar arasında.

“So True, So Bound” kabaca bu şekilde özetlenebilecek bir albüm. DEATH ve CYNIC seviyorsanız, albümde hoşunuza gidecek çok fazla şey bulma ihtimaliniz de fazla. Bu iki grupla aranız yoksa da EXIST’in tuhaf ve değişken dünyası hoşunuza gidebilir elbet, ama öbür türlüsü daha makbul.