Teknik thrash metal deyince akla gelen ilk birkaç gruptan biriyle, kimileri için birincisiyle birlikteyiz bugün. 1983′te kurulan İsviçreli grup CORONER, “R.I.P.” ile başlayan kariyerinde bir tane bile kötü albüm çıkarmayan ve teknik thrash metalin normlarını belirleyen gruplardan biri olarak metal tarihindeki yerini almış durumda.

Şu anda bahsetmekte olduğum “Punishment for Decadence”, grubun 1988′de çıkan ve teknik thrash metalin gelişiminde etkin rol oynayan ikinci albümü. Bir yıl önce “R.I.P.” ile nefis bir giriş yapan ve thrash metal kitlesine “Nöörüüyööö” dedirten CORONER, hiç şakası olmadığını ve gözlerin üzerine çevrilmesi gereken bir grup olduğunu “Punishment for Decadence”la da gösteriyor.

CORONER deyince elbette ki akla iki kelime geliyor: yaratıcı rifler. Grup ciddi anlamda bir yaratıcı ve karakteristik rif yazma makinesi olduğunu bu albümde de gösteriyor. “R.I.P.”te şaşılası bir olgunluk sergileyen bu üç İsviçreli genco, “Punishment for Decadence”ta da “bizim eteğimizde daha çok taş var” diyor, “teknik thrash metal tarihi bizim kalemlerimizle yazılacak” mesajı veriyor.

Albümü dinlerken Royce, Baron ve Marky’nin bir araya geldiklerinde nasıl lezzetli bir kimya ortaya çıktığını, bu üç adamın bir şarkı yazmak için birlikte oturduklarında nasıl orijinal fikirler bulduklarını, nasıl güçlü ilhamlarla yardırdıklarını tahmin etmek hiç de zor değil.

Her bir şarkıya ayrı ayrı kimlikler katan yaratıcı fikirlerin yanı sıra, tüm bu zenginlikleri bir arada kullanmak adına sahip oldukları akıcı şarkı yazma yetenekleri de takdire şayan. Bazen bir gitar oyunu, bazen bir davul paterni, bazen arkada kükreyen basın yaptığı bir oyunla, “Punishment for Decadence” baştan sonra bir thrash metal dinleyicisinin rengârenk rüyası hâline geliyor.

Sonradan özellikle “No More Color” ve “Mental Vortex“te daha da şahlanacak bu CORONER karakterinin sıfırdan başlayıp zaman içinde kendini bulmasındansa, daha baştan yardırarak, tekme tokat dalarak başladığını görmek ciddi anlamda etkileyici bir şey. Grup gerektiğinde çatır çutur riflerle ağzımıza vuruyor, gerektiğinde de Arc-Lite’taki gibi müzisyenlik dersleri veriyor ve tüm bunları yaparken tutarlı olmayı sürdürüyor.

Bir teknik thrash metal sevdalısına CORONER dendi mi neden akan sular duruyor sorusunun cevabını her saniyesinde içeren “Punishment for Decadence”, bence “şu albüm şunu döver” olayının geçerli olmadığı, ya da en azından geçerli olmaması gerektiği gruplardan biri olan CORONER’ın her biri ayrı bir cevher olan albümleri arasındaki bir diğer mükemmellik. Baştan sona dopdolu, karakterli, eğitici, öğretici, ilham verici…

Birkaç aydır devam eden ve seksenler sonu, doksanlar başı çıkan ve kimisi biraz geri planda kalmış albümleri incelediğimiz Cuma günü seçkimiz içerisindeki en önemli isimlerden biri olan CORONER’ı, gitar çalan, ilham almak isteyen, ya da daha genel ifadeyle metal seven herkese rahatça önerebilirim. Çünkü burada sadece kalite, sadece “metal çok süper lan” yok; bir de üstüne öğretmenlik var, yol göstericilik var, icrası her baba yiğidin harcı olmayan bir türe öncülük etmek var.