Yoluna WOLFPACK olarak başlayan ve işler ciddileşince olayı sürüden tugaya çevirerek WOLFBRIGADE’e dönüşen İsveçli crust/d-beat grubuyla birlikteyiz bugün. Bir önceki nefis albümleri “Damned”i 2012’de çıkaran grup, yine cayır cayır bir albümle karşımızda diyerek başlayalım.
“Run With the Hunted”ı dinlerken dikkati çeken şeylerin başında, grubun müzikal karakteri üzerinde yaptığı oynamaların, önceki albüme oranla daha fazla metal tarafına kaydığını görüyoruz. D-beat, crust ve punk sularında yüzen grup, kimi şarkılarda baya bay thrash metale kayıyor ve daha da belirgini, WOLFBRIGADE’i daha önce görmediğimiz düzeyde melodiyi ön plana çıkarırken görüyoruz.
Bu konuya verilebilecek en iyi örnek, son derece akılda kalıcı melodisi ve hit karakteriyle Kallocain. Bu şarkı da dâhil olmak üzere kimi şarkılarda grubun alışık olduğumuz dayak atan d-beat’inden ziyade KVELERTAK (ilk albüm, belki ikinci albüm) benzeri bir coşkunluğa, hatta bir nebze olsun kitele genişletmeye oynadığına tanık oluyoruz.
WOLFBRIGADE ve benzer kalibredeki DISFEAR ve dengi gruplar için söylenebilecek ve hatta yoğun şekilde övülebilecek şeylerden biri, bu tür grupların uzun solukluluk, yaptığına inanma ve pes etmeme gibi konularda gayet güçlü elemanlar tarafından kurulmuş olmaları. Kariyerinde 22 yılı deviren WOLFBRIGADE’in (ilk 4 yılı WOLFPACK), doksanlarda çıkardığı 3 albüm dâhil olmak üzere tür adına hep iyi şeyler sunmuş olması ve bunca yıl sonra çıkardıkları “Run With the Hunted”da da açlıklarını, heyecanlarını ve hırslarını olanca gazlarıyla gözler önüne sermeleri ciddi anlamda takdire şayan.
Grubun Southern Lord’dan çıkan ikinci albümü olan “Run With the Hunted” sound açısından fazlasıyla temiz, kolay dinlenen bir albüm olması dolayısıyla HM-2 fetişisti kitle tarafından biraz light bulunabilir, ancak şarkıların enerjisi, bestelere gösterilen özen ve her şarkıda hissedilen “biz bunun için doğduk amk” hissiyatı hiçbir şekilde görmezden gelinebilecek şeyler değil.
Sadece 26 dakika süren ve iyi ki de bu kadar süren “Run With the Hunted” tam anlamıyla işitsel bir tokat görevi görüyor. Return to None’daki orta tempo dışında albüm baştan sona at, daha doğrusu kurt koşturuyor, ağzından salyalar saçıyor, kuduz MOTÖRHEAD’cilikler oynuyor. Bu özelliğinden dolayı, hele ki bir de o anda d-beat, crust gazınız varsa, kendinizi albümü arka arkaya 2-3 kez dinlerken bulabiliyorsunuz.
Kurtlar harika hayvanlar ve onların müzikal yansımaları da bir o kadar iyi. İyi ki varsınız kurtlar, iyi ki varsın Lycanthro Punk!
Loading ...
Biraz geçiş albümü gibi olmuş gibi geldi bana. Bazı parçalar eski tarza yakınken bazıları daha farklı öğeler içeriyor. Ama ben bu yenilikleri de fazla yadırgamadım. Çıktığından beri dinlemeye devam ediyorum, kalite sabit.
04.07.2017
@hysteresis, Bu gruptan hangi albümü önerirsin başlangıç olarak hocam?
04.07.2017
@akanker, Bütün işleri belli bir kalitede olduğu için ayırmak çok zor olsa da Wolfpack oldukları dönemden Lycanthro Punk albümüne bakabilirsin. Ben bununla beraber 2012 albümleri olan Damned’i de çok dinliyorum.
Grubu ilk kez dinliyorum.Henüz 1 kere dinledim ama güzel gibi
Bu nasıl bir şey lannnn?!!! Resmen içimdeki bir boşluk doldu bu albümle.
Reissin Ahmet Saraçoğlu! Tipine hala uyuz oluyorum (özür dileyerek), orası ayrı.
03.07.2017
@Bende Saklı Kalsın, ahahah
Bununla bu birlikte olur mu falan diye düşünmeden sana ne eğlenceli geliyorsa kafana göre dan dun gireceksin işte, albüm dediğin öyle yapılır. Bu da öyle bir albüm, 25 dakika ama içinde her şey var, başka da hiç bir derdi yok.
hysteresis gecis diyerek dogru bir tespitte bulunmus. grubu bilmeden dinleyen biri icin bile arada kalınmslık hissediliyor. ama yukarıda soylenenler ve kritiktekilere de katılıyorum. cok ozel bir grup.
.
Kallocain albumun ortasında giren yanlıs tusa bastım da bi viking sarkısı mı calmaya basladı dedirten sarkı isin kotusu albumden cok alakasız yinelenen bu melodi sinsilesi ile aynı fit for an autopsy “absolute hope absolute hell” albumundeki “ghosts in the river” gibi alakasız bir sarkı veya Benighted son albumdeki album boyunca yineleyen ninni gibi cig bir melodi gibi duruyor.
(sahsen okudum bu cumleyi bir daha, ben de anlamadım ama orda onemli bir sey demeye calıstım)
.
in darkness you feel no regrets en sevdigim albumleri. gunhead battalion favorim. ne yazık ki spotify ve bilinen ortamlarda yok.
Wolfbrigade’in diğer albümleri de incelenmeli bence. Çok değerli grup
Ya metal-archives senin ben suratına osurayım be kardeşim Wolfbrigade’i de mi beğenmediniz tüüü yazıklar olsun.
09.07.2022
@Ahmet Saraçoğlu, Burnt By The Sun’ı da çıkarmışlar siteden. Killswitch Engage – Skinlab – Athena – Miss May I – Sonic Syndicate gibi alakasız grupların sitede barınması da ayrı bir sorun. Yakın bir zamanda Metal-Archives konusunda yazabileceğimiz bir başlık ya da makale olsa da bu konuları uzun uzadıya yazabilsek. Gerçekten sinir bozucu işler yapıyorlar.