Bestial black/death metal… Kanada’nın en karanlık babaları BLASPHEMY ve sonradan REVENGE’e dönüşen CONQUEROR başta olmak üzere Kanada, ABD, Brezilya, Avustralya, hatta Yeni Zelanda gibi uzak memleketlerden örneklerini gördüğümüz, o kadar uzaklara gitmezsek Kadıköy’de de epey yoğun şekilde icra edilen bir tür. TEITANBLOOD’ından ARCHGOAT’una, BESTIAL WARLUST’ına, GOATPENIS’inden DIOCLETIAN’ına kadar… En basit ifadeyle barbarlıkla beslenen bu kaotik türün zaman içinde undergorund’dan çıkıp kendini daha genele hitap eden festivallerde de temsil ettiğine rastlıyoruz. REVENGE’in son albümden önce Nuclear War Now!’dan Season of Mist’e geçmesi bile şirketlerin bu türün kitlesine de hitap etme arayışının bir göstergesi.

WEREGOAT 2009’da Portland’da kurulmuş üç kişilik bir pislik yuvası. 2 ay öncesine kadar iki EP iki de split yayınlayan grup, ilk albümü “Pestilential Rites of Infernal Fornication”ı da doğum günüm olan 5 Mayıs’ta piyasaya sürdü. Albüme dair dikkat çeken ilk şey elbette ki kapağı. Kapağı gördüğünüz anda zaten nasıl bir şey beklemeniz gerektiğini anlıyorsunuz. Bol blasfemi, bol heresi, bol şiddet, barbarlık, kan, karanlık… HELLHAMMER zamanlarından beri süregelen “kırmızı grup logosu + siyah beyaz kapak” akımını sürdüren WEREGOAT, “Pestilential Rites of Infernal Fornication”da ciddi anlamda yoğun ve tehditkâr bir müzik sunuyor.

Baştan sona vahşet, zorbalık, kan ve spermle dolu albüm, türün dinamikleri düşünüldüğünde bir hayli akılda kalıcı ve değişken yapısıyla dikkat çekiyor. WEREGOAT kesinlikle ne yaptığını biliyor ve yaptığı şeye inanıyor. Gitarların downtuned olmaması sayesinde müzik bir an olsun karambole gitmiyor ve rifler, vokaller gayet iyi ayrıştırılabiliyor. Davulun boğukluğunu ise bu türün fıtratına atıp aradan çekilebiliriz.

Adını GORGOROTH’un The Rite of Infernal Invocation’ından esinlenerek almış olabileceğini düşündüğüm “Pestilential Rites of Infernal Fornication”, 39 dakikalık süresi boyunca gayet doyurucu bir pislik sunuyor. Gitarların epey etkin kullanıldığı albümde, primitif olmaktan çok uzak rifler ve IMMOLATION’vari sivri uçlu ve grotesk gitar kullanımlarına da rastlıyoruz. Bu açıdan bakınca WEREGOAT kesinlikle ilgi çekici bir iş yapıyor. Aralara serpiştirilen saçma sapan SLAYER’vari sololarla çığlıklar atan gitarlar, net şekilde albümün yıldızı konumundalar.

Hepsini topladığımızda WEREGOAT bize black/death metalin en çiğ ve vahşi hâllerinden birini gayet ilgi çekici şekilde sunuyor ve neyse ki kapağındaki çarpıcı görselin altında kalmıyor.

Bu albümle birlikte turnelerini de sıklaştıran WEREGOAT’un adını bundan böyle daha sık duyacağımıza eminim.