Erhan Yiğit

Söze nereden başlasam bilemiyorum. Bugüne kadar bu albümün kritiğinin yazılmamış olduğunu gördüğümde kaleme kağıda sarılıp kendim yazmak istedim. Bunları yazarken de hemen arka fonda albümü dinliyorum, tabii konu Testament olunca hiç bir şeyi atlamak istemiyorum. Evet Testament dedik, bu grup biz thrash’severlere tanrının kutlu bir hediyesi. Bu hediye paketinin içindeki bu albüm de onların ortaya koydukları en iyi işlerden birisi.

Testament’in başyapıt düzeyindeki bu eseri, hemen ilk bakışta cübbeli adamların olduğu albüm kapağıyla önce dikkatleri üstüne çekiyor daha sonra dinlemeye başlayınca sizi içine çekiyor. Öyle ki o kısacık 39 dakikalık albüm süresi oluyor size 10 dakika, işte “Souls of Black” böyle bir albüm. Thrash metal tarihindeki kısa ve öz albümlerin babasıdır kanımca.

Gitarlarında Alex Skolnick ve Eric Peterson gibi müzikal dehaların yer aldığı bu nefes kesici eser her ne kadar şeker gibi sololarıyla, kulaklara ziyafet veren rifleriyle ve Chuck Billy’nin yırtıcı vokalleriyle ortalığı yakıp kavursa da döneminde piyasaya çıkan “Rust in Peace” ve “Metallica“nın gölgesinde kalmaktan kurtulamıyor. “The New Order” albümünden daha yumuşak ama daha iyi olduğunu düşündüğüm “Souls of Black”, albüme ismini veren şarkının o fevkalade, yaratıcılık örneği olan bass introsu ve duyduğum en mükemmel işlerden biri olan solosu ile zaten kalitenin taaa nerelerde olduğunu gösteriyor. Keza “The Legacy” gibi bir balladı içeren bir albüm bunların hepsini tek başına kanıtlamaya yeter. Şunu söylemeden geçmek istemiyorum; Testament thrash tarihindeki en iyi ballad besteleyen gruptur.

Testament’in diğer işleriyle kıyas yapıldığında bu kısa ama öz albümün onların yanında gerek sound olarak gerekse beste olarak daha yumuşak olduğunu söylemek mümkün, fakat şöyle de bir şey var: Testament “Souls of Black” ile “The Legacy” ve “The New Order”daki tınıları önce sakinleştirip daha sonrasında daha olgun ve daha akıllıca bir sistemle bestelere yedirmiștir. Bu da dinlerken sizi aşırı dozdaki sertlikten bir müddet uzak tutup rahat bir dinleyiș sunuyor.

“Souls of Black” Testament’in ilk 3 albümünden sonra “İşte buraya kadar geldik ve artık ayağımızı birazcık gazdan çekip, bir makam aracı misali asil bir duruş ile sürüşe devam etmek istiyoruz” dediği ama bunu derken de yine de dinleyicisini gazdan mahrum bırakmadığı nadide bir eserdir. Hele ki tam da thrash metalin zirve zamanlarında piyasaya sürülmüş olması ve akranlarının da kendisi gibi sağlam olması bu albümü dinlenmeye itiyor. Senede en az 4 kez dinlenmesi tarafımca tavsiye olunur diyor ve kritiği burada bitiriyorum.

Sağlıcakla kalın.