# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
SLAUGHTER – Strappado
| 28.07.2017

Filistin askısı.

Seksenler sonu, doksanlar başı çıkmış ve ya hak ettiği değeri görememiş, ya da görmüş ama yeni nesillerce de bilinmesi gereken albümler seçkimizin yeni bölümünden selamlar. Bugün 30 yıl önceye, Kanada’ya gidiyor ve death metalin şekillenmesini sağlayan thrash metal albümlerinden birini konuk ediyoruz.

1984’te kurulan ve çirkinliği, pisliği daha ilk andan kendine şiar edinen Torontolu grup SLAUGHTER’ın, death metalin evrimi açısından önem taşıyan ilk albümü “Strappado”yla birlikteyiz. Filistin askısı olarak da bilinen işkence yönteminin diğer adı olan “Strappado”, sadece 23 dakika süren bir leşlik, vahşet, yıkım manifestosu. Albümün ilk saniyesinden itibaren SLAUGHTER’ın ciddi anlamda can sıkmaya, tat kaçırmaya ve çok da iyi yapmaya geldiğini görüyoruz. Çirkin ve güçlü bir gitar tonu, tekme tokat dalan davullar, son derece atarlı ve sevimsiz bir vokal ve alın size “Strappado”.

1985’teki “Seven Churches”ın ardından, death metalin death metal olması adına en büyük katkıyı yapan albüm diyebileceğimiz “Scream Bloody Gore” ile aynı yıl piyasaya sürülen “Strappado”, grubun önceki 4 demosunun üstüne, thrash/death metalin ilk örneklerinden biri olmasıyla da önem kazanıyor. Albümü dinlerken SLAYER’ın ilk dönemki çiğliğini de hissediyorsunuz, kısa süre sonra ortaya çıkacak GRAVE’vari İsveç sound’unun çirkinliğini de. Bu açıdan bakınca “Strappado” adeta death ve thrash metalin 30 yıl önceki çirkinliğinin vücut bulmuş hâline dönüşüyor. Bu arada DEATH demişken, Chuck Schuldiner’ın da kısa bir süreliğine SLAUGHTER’a dâhil olduğunu, grupta gitar çaldığını ve demo vokal kayıtları yaptığını da belirtelim.

Bugün karşımıza çıkan benzer leşlikte işlerle karşılaştırıldığında SLAUGHTER’ın ve “Strappado”nun en önemli değeri elbette ki gerçekliği, samimiliği, emeği ve iştahı. Grup o sıradaki sınırlı ilham kaynağı ve katıksız içtenliğiyle, yıllar sonra bile ilham alınacak bir albüm yapmış, hemen ardından da müzik piyasasının saçmalıklarına dayanamayıp 1 yıl sonra dağılmıştı. Bu bile, bu adamların verdikleri emeğe ne kadar inandıklarının ve piyasaya uymak adına değişmek veya ödün vermektense direkt fişi çekebilecek kadar harbi olduklarının göstergesi.

9/10
Albümün okur notu: 12345678910 (7.41/10, Toplam oy: 41)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
1987
Şirket
Diabolic Force
Kadro
Dave Hewson: Vokal, gitar
Terry Sadler: Bas, vokal
Ron Sumners: Davul, perküsyon
Şarkılar
A Yüzü:
1. Strappado
2. The Curse
3. Disintegrator
4. Incinerator
5. Parasites

B Yüzü
6. F.O.D. (Fuck of Death)
7. Tortured Souls
8. Nocturnal Hell
9. Tales of the Macabre
  Yorum alanı

“SLAUGHTER – Strappado” yazısına 2 yorum var

  1. deadhouse says:

    1 veren zavallı kim acaba

  2. Raddor says:

    O kadar mükemmel ki, albüm bana aynı anda Thrash, Death, Speed, Hardcore Punk, Rock N’ Roll ve hatta Stoner Rock (özellikle Fuck of Death’te) zevki yaşattı. Tales of the Macabre şarkısı da Darkthrone’u feci çağrıştırıyor ki yorumlardan anladığım kadarıyla Slaughter, Nocturno Culto ve Fenriz’in önerdiği, etkilendiği bir grupmuş.

    Ve daha ben bunları yazarken albüm bitti ve tekrar başladı.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.