Bugüne dek Yunanistan’da 4 konser izledim. Bunlardan biri Rodos’taki Alkinoos Ioannidis, biri Volos’taki Sokratis Malamas, biri dün Atina’da gerçekleşen sokak festivalindeki PLANET OF ZEUS, bir diğeri de bu yazıya konu olan ve geçtiğimiz Cuma günü izlediğim SANCTUARY.

NEVERMORE’u hayatının en önemli grupları listesinin üst sıralarına koyan biri olarak, Warrel Dane’e karşı büyük sevgi ve hayranlık besleyen biriyim. Metal dünyasında onun kadar dramatik, etkileyici ve karakteristik vokal yapabilen çok az vokalist olduğunu düşünüyorum. Elbette ki yıllar içinde Warrel sesinin o enfes rengini yavaş yavaş kaybetti. Stüdyoda bu göze çarpmasa da, zaten başından beri çok iyi olmadığı canlı performanslarda döküldüğüne, zorlandığına tanık olduk. Son olarak İstanbul’da “Dead Heart in a Dead World”ü baştan sona çaldığı turnede izlediğim Warrel, elbette ki albümün hakkını veren bir performans sunamadı, lakin ben albüme ve NEVERMORE’a olan sevgimden dolayı konserden yeterince zevk almayı başardım.

SANCTUARY, NEVERMORE öncesinde çıkardığı “Refuge Denied” ve “Into the Mirror Black” ile mükemmel iki albüme imza atmış ve 24 yıl aradan sonra çıkardığı “The Year the Sun Died” ile de bence gayet iyi bir dönüş yapan, son derece önemli bir grup.

Hem SANCTUARY’yi görmek hem de Yunanistan’da var olduğunu bildiğim kemikleşmiş heavy metal kitlesini görmek için soluğu buranın en çok metal konseri düzenlenen mekânlarından biri olan Gagarin 205’te aldım. Vardığımda ortalıkta 50-60 kişi vardı ve daha ilk andan belli olan şey, buradaki insanların dinledikleri gruplara sahip çıktıklarıydı. Neredeyse her 4 kişiden birinde SANCTUARY tişörtü vardı ve geri kalanlarda da yine klasik heavy metalin, seksenlerin yansımalarını görmek mümkündü. CIRITH UNGOL, MANILLA ROAD, RUNNING WILD gibi grupların tişörtleri ortalıkta cirit atıyordu.

Açılışı yapan DIVINER (resmen İLAHİYATÇI diye isim koymuşlar gruba) adlı Yunan heavy metal grubu sahne aldığındaki gözlemlerimi şöyle sıralayayım:

- Mekânda 300 küsür kişi var ve hepsi de ön grubu coşkuyla izliyor, şarkılara eşlik ediyorlar, vokalistin yönlendirmelerine uyuyorlar. Hem seyirci eğleniyor hem de sahnedeki sahnede olmanın keyfini çıkarıyor.
- Ses kalitesi çok iyi.
- Mekânda ithal bira, dışarıdaki fiyatından sadece 1 Euro daha pahalı. Bizdeki gibi 17,5 TL değil.
- İçeride sigara içmek serbest ve içen çok, ama hiç dumanaltı değil.
- Elinde telefonla konseri çeken 1 kişi görmedim.

Böyle bir ortamda izledik DIVINER’ı. İnsanlar kapı önünde headliner’ı beklemek, sahneyle ilgilenmemek, sahneye arkasını dönmek gibi şeyler yapmadılar. Gerçekten de hiç yapmadılar. Herkes çalan grubu izledi, şarkılar bitince alkışladı ve destek verdi. Bu tip olayların ülkemizdeki yansımalarından bahsedip karşılaştırmalar yapmak istemiyorum, ama olay çok net: Yunanistan’daki metal kitlesi bize göre çok daha bilinçli ve dinlediği müziğe çok daha fazla saygı duyuyor ve sahip çıkıyor.

DIVINER inip SANCTUARY sahneye çıktığında saat 22.15’ti ve grup son albümün açılış şarkısı Arise and Purify ile gayet güçlü bir giriş yaptı. Grubun bu turnedeki gitaristlerinden biri, daha önce uzun süre NEVERMORE’la da çalan Macar gitarist Attila Vörös’tü. Budapeşte’den tanıştığım Vörös ile sahneden birbirimize çeşitli sevimlilikler yaptıktan sonra ben de kendimi konsere kaptırdım ve Warrel’ın çok da sırıtmayan vokal performansı eşliğinde kendimi diğer seyircilerle eğlenirken buldum.

DIVINER sahnedeyken yaşanan durumlar SANCTUARY sahnedeyken de devam etti. Konseri telefonundan izleyen (çeken demiyorum çünkü o kayıtları sonra kimse izlemiyor, paylaşmıyor) en fazla 5-6 kişi vardı ve kalan herkes, özellikle de sahne önü, tüm şarkılara canla başla eşlik ediyordu.

Grup üç albümünü kapsayan toplam 16 şarkı çaldı. Konserin ortalarına doğru Warrel “Şimdi son albümde klip çektiğimiz ilk şarkıyı çalacağız” deyince ben davar gibi “FROĞĞĞZIIIIIIN” diye böğürdüm. Bunun üstüne Warrel “Yahu ilkini soruyorum, o ikinci klibimiz… Lütfen biraz dikkat edin… ciizıs…” diyerek salonu güldürdü. Nihayetinde grup 1 saat 40 dakikaya yaklaşan bir sürede şu setlist’i çaldı:

Arise and Purify
Let the Serpent Follow Me
Exitium (Anthem of the Living)
Die for My Sins
Seasons of Destruction
Future Tense
White Rabbit (Jefferson Airplane cover’ı)
Question Existence Fading
Frozen
The Year the Sun Died
Battle Angels
The Mirror Black
Eden Lies Obscured
Soldiers of Steel
Sanctuary

Bis:
Taste Revenge

Bu şarkılar arasından Arise and Purify, Future Tense, Frozen, Battle Angels, Soldier of Sttel ve Taste Revenge en çok katılımın olduğu, hatta bisteki Taste Revenge’de beni de bir yerlere savuran manyak bir pogo döndüğünü söyleyebilirim.

Konserin ardından tüm elemanlar kulisten inerek kendilerini bekleyen herkesle tek tek muhabbet ettiler, fotoğraf çektirdiler, yaklaşık 1 saate yakın hayranlarla birlikte takıldılar. Bu arada ben de Warrel’la konuştum, Türkiye’den geldiğimi, orada kendisiyle röportaj yaptığımı söyledim. O da hatırladı ve teşekkür etti. Ardından Attila’yla da biraz muhabbet ettik, hatta o gece Budapeşte’ye döneceğini ve SATYRICON turnesinde gruba eşlik edeceğini öğrendim. Vay arkadaş dedim, Amerika’da, Norveç’te gitarist yok herhalde, herkes seninle turluyor. Bu konunun daha detaylı yorumlarını bir süre sonra yayınlayacağımız Macaristan Metal Dosyası’nda okuyabilirsiniz.

Sonuç olarak gayet keyifli, dolu dolu bir konserdi. Sonraki konserlerde görüşmek üzere.

Fotoğraflar:
Ahmet Saraçoğlu
Yannis Negris (Jukebox-gr)
Lefteris Tsoureas (Rock Hard Greece)