Oğuz Sel

Şu an kullandığımız bilgisayarlardan telefonlara, modemlerden televizyonlara kadar sayısız cihazın arkasında Tayvanlı teknoloji şirketleri var. Hatta ezbere bilmediğim hangi firmalar varmış diye araştırmaya kalktım, karşılaştığım marka listesi karşısında nutkum tutuldu, sayılarını bu kadar beklemiyordum. İlginç bulduğum nokta tabii ki müzikle ilgili olan kısım, zira Metal Archives’a göre Tayvan’dan çıkan -kayıtlı- metal grubu sayısı, ülkedeki teknoloji şirketlerinden çok daha az ve toplam sayıları (aktif ve dağılmış olanlar da dâhil olmak üzere) 67. Gereksiz detaylara girme amacım nedensiz değil; bugünkü konuğumuz Tayvan/Taipeili Maggot Colony ve albümü “Vile Reincarnation”.

Sayısı az olmasına karşın müzikal çeşitlilik açısından hayli zengin olan Tayvanlı metal grupları arasında raw black metal yapanı da var, oryantal etkilenimli metalcore yapanı da. Maggot Colony’nin adını daha önce duydunuz mu bilmiyorum ancak ben grupla, “Vile Reincarnation” sayesinde tanıştım. Brutal death metalin slam taraflarına doğru kayan, türün gereklerini de yerine getiren albüm, enerjik bir parça olan “Lights of Blasphemy” ile açılışı yapıyor.

Enstrüman kullanımı ve özellikle davullar ilk dikkat çeken nokta, adamlar Tayvanlı filan ama derslerine iyi çalışmışlar, bu belli. Önceki albümlerinin aksine Meksikalı birçok türdaşının yolundan hafiften ayrılıp kendine özgü bir hava oluşturmak isteyen Maggot Colony, beste kompozisyonu ve vokal aracılığıyla yarattığı atmosferle de bunu bir nebze gösteriyor.Albümün genel havasıyla bağdaşmamasına karşın bayıldığım ve At The Gates’in “Into the Dead Sky” parçasını sevenlerin de keyifle dinleyeceklerini düşündüğüm “Catharsis” parçasıyla dinleyicisini biraz soluklandıran ve albümle aynı isimli parçasıyla yoluna devam eden yapım, ilgili şarkıda The Black Dahlia Murder’dan Trevor Strnad’ı konuk ediyor.

Daha önce de beyan ettiğim üzere slam işlerinden aman aman hazzetmesem de Vomit Remnants’ın albümü gibi “Vile Reincarnation”ı da keyifle dinledim, dinliyorum. Ancak bahsetmezsem olmayacak tatsız bir şeyler var albümle ilgili. Albüm bana göre başarısız mix ve mastering’e kurban gitmiş durumda.

Breakdown’ların vazgeçilmez ögelerinden bass drop’ların devreye girmesi esnasında ya da davulcunun atak yaptığı sıralarda seste fark edilebilecek dalgalanmalar oluyor. Acaba dinlediğim sistemden mi kaynaklı diye iki farklı ses kartı, iki kulaklık, bir hoparlör ve bir adet de telefonda aynı kısımları dinledim, hem YouTube’daki albümde hem de Spotify’da durum aynıydı maalesef. Bu tip incik boncuk meselelere kafayı çok taktığım için mevzuyu bu denli deştim, şarkıların havasına kendinizi kaptırabilirseniz, dert etmeden albümü defalarca dinleyebilirsiniz.

Kabiliyetli prodüktörlerle çok daha başarılı olacağı gün gibi ortada olan ve az önce de yazdığım gibi başarısız prodüksiyona kurban giden “Vile Reincarnation”, sound’a takılmayan brutal death metalciler için hiç de fena sayılmayacak bir albüm. Unutmadan, albümün son üç parçası, grubun 2015 çıkışlı EP’si “Spewing the Violated Souls”daki parçalar; bence onları da pas geçmeyin.