Ahmet Saraçoğlu

Konu DYING FETUS olduğunda hissettiğim iki duygu var:

1) Önüne çıkan her şeyi ezip geçen aşırı mükemmel hayvansı death metal manyaklığı
2) Hüzün

Birinci maddeyi açıklamaya gerek yok; DYING FETUS’un kısa bir tanımından ibaret.

İkinci madde ise benim için 16 senedir devam eden bir laneti ifade ediyor. 1991′den bu yana metal dinleyen bir insan olarak, hayatımda dinlediğim hiçbir albüm, “Destroy the Opposition” kadar beni bir grubun sonraki işlerinden tam tat alamama lanetiyle baş başa bırakmadı. “Destroy the Opposition”ın her ayrıntısıyla sahip olduğu kusursuzluk, beni DYING FETUS’un sonradan yaptığı işlerin hiçbirini %100 sevememek gibi bir lanete sürükledi. Olmuyor, olamıyor… Grup mükemmel işler çıkarmaya devam ediyor, biliyorum, ama çıkan her yeni şeyde “Destroy the Opposition” kadar olması imkânsız tabii ama yine de çok iyi” hissini yaşıyorum ve o “yine de” hissi artık beni öldürüyor (Aynı şey “Monolith of Inhumanity” ile de yaşanacak diye ödüm kopuyor).

Neden? Çünkü DYING FETUS’u aşırı fazla seviyorum. Bayılıyorum, geberiyorum. Misal “Reign Supreme“, misal “Descend into Depravity“. Muazzam albümler, pek çok yerlerinde kafayı yiyorum, odayı kırıyorum.

Ama YİNE DE…

Misal “War of Attrition”; Kevin Talley’nin “Destroy the Opposition”daki davullarının ardından imkânı yok dinleyemiyorum, bildiğin albümü DİNLEYEMİYORUM.

Ama yeter… Harbiden yeter.

İşte bu histen ziyadesiyle bezmiş durumdayım. Şu an bahsetmekte olduğum “Wrong One to Fuck With”i dinlemeden önce bu düşüncelerimi bir kenara bırakmak için cidden uğraştım. “17 yıl oldu ulan, evet “Destroy the Opposition” başyaptın da başyapıtıydı ama unut artık” dedim kendi kendime.

Şimdi bu saçma sapan ikilemler içerisinde “Wrong One to Fuck With”i yorumlamaya başlıyorum.

“Wrong One to Fuck With”e dair ilk ve en dikkat çeken detay, albümün bugüne kadarki açık ara en uzun DYING FETUS albümü olması. Kariyerinde 38 dakikalık albümü bile olmayan DYING FETUS bu albümle bize tam 54 dakikalık death metal sunuyor. Eski logosuna dönmesi dolayısıyla heyecanlandıran , albüm isminde de ilk kez bu denli tahrik edici bir seçim yapan DYING FETUS, kapağındaki şiddet dozunu da ilk kez bu kadar artırıyor ve kariyerinin en kanlı, en aykırı kapağını sunuyor. Kapağı gördüğümde aklıma direkt olarak VOMITORY’nin ” Terrorize Brutalize Sodomize”ı geldi ve sırf bu açıdan bile DYING FETUS’un “Reign Supreme”in üstüne çıkmak adına epey çaba sarf ettiğini hissettim. Albüm adı, süresi ve kapağı, “iddialıyım” diye bağırıyordu adeta.

Gelelim albümün müzikal kısmına. Çok yüzeysel bir ifadeyle “bildiğimiz DYING FETUS” diyerek özetlenebilecek bir müzik var “Wrong One to Fuck With”te. “Elbette öyle olacak, DYING FETUS’un başka ne yapması beklenir ki?” diye sorulabilir. olmakla birlikte, grubun zaman içindeki evrimi, daha teknikleşmesi gibi şeyler “Wrong One to Fuck With”te de karşımıza çıkıyor. “Destroy the Opposition”da bazı şarkılarda zaman zaman uygulanan kimi teknik olayların, sweep karakterli riflerin, özellikle “Descend into Depravity” ve “Reign Supreme”de karşımıza grubun en büyük gücüymüş gibi sunulmasının ardından, “Wrong One to Fuck With”te de bu olayları aynı ağırlıkta görüyor, aynı zamanda yanlarına katılan başka unsurlarla iç içe geçtiklerine tanık oluyoruz.

Böylesi uzun bir albüm olduğu düşünüldüğünde (son OPETH albümünden sadece 2 dakika kısa, öyle diyeyim), grup eteğindeki tüm taşları dökmüş. Bugüne kadarki en teknik, en parmak büken DYING FETUS rif ve soloları da bu albümde. Aynı şekilde sizi güzelce yere yatırıp yavaşça kafanızın üstüne çıkıp kafatasınız üzerinde hafif hafif yaylanan en ağır rifler de, gruptan duymaya hiç alışık olmadığımız şeyler de… Misal Weaken the Structure’ın başı; bildiğin clean gitar koymuş adamlar.

Albümdeki sözlerden de biraz bahsedeyim. “Wrong One to Fuck With”te DYING FETUS’tan beklendiği üzere politik tarafı ağır basan sözlerle karşılaşıyoruz. İlk şarkı Fixated on Devastation insanın kendi kendini ve dünyayı yok edişini anlatırken, Panic Amongst the Herd’de terörden, Die with Integrity’de muhtemelen intihar saldırılarından, Reveling in the Abyss’de ise ya adı verilmeyen ve hiç hoşlanılmayan meşhur birisinden, yahut grup elemanlarının özellikle hoşlanmadığı bir arkadaştan bahsediyor. Verilen metaforlardan kim olduğunu anlayamadım.

Seething with Disdain’de en genel ifadeyle savaştan bahseden grup, Ideological Subjugation’da politikadan, Weaken the Structure’da savaşa gönderilen askerlerden, Fallacy’de belki de Trump’tan ama genel olarak ABD’nin iç politikasından, Unmitigated Detestation’da insanların birbirini aşağıya çekmesi ve sınıflar arası çatışmadan, albüme adını veren son şarkıda ise ya özel olarak Trump’tan ya da ABD’nin dış politikadaki tiran yaklaşımından söz ediyor. Her ne kadar DYING FETUS’un politik söylemi zaman içinde değişiklik göstermiş ve eleştiri konusu olmuşsa da, albümdeki sözlerin iyi yazıldıklarını söyleyebiliriz.

Sadede gelirken, bu kez gerçekten de “Destroy the Opposition” lanetini bir kenara koyarak dinlemeyi ve değerlendirmeyi başardığıma inandığım “Wrong One to Fuck With” ciddi anlamda güçlü bir albüm (çünkü bir DYING FETUS albümü). Eksik yanlarına gelince, DYING FETUS hiti yaratma konusunda önceki iki albüm kadar iyi olduğunu düşünmüyorum, ancak kendi özelinde size nefis bir death metal şöleni sunduğu ve dayaktan bayılttığı da ortada. Nihayetinde “Wrong One to Fuck With” çok büyük oranda “bildiğimiz DYING FETUS” olmayı sürdürüyor ve bu bile albümün ne kadar iyi olduğunu ifade etmek açısından yeterli bir ifade.

Albüm isminde küfür olduğundan kapanışı da çarpıcı bir küfürle yapmayı düşünmüştüm, ama kapanışa geldiğim şu anda yazacağım her şey zorlama olacak, o yüzden sözü değerli dostum Nazım Kemal Üre’ye bırakıyorum.

Not: 8

Nazım Kemal Üre

DYING FETUS efsanevi “Destroy the Opposition” sonrası her ne kadar kan kaybetmiş ve arka arkaya ortalama albümler çıkarmış olsa da, 5 sene önceki “Reign Supreme” ile Gallagher ve arkadaşları hâlâ sağlam albümler yapabilme kapasitesine sahip olduklarını göstermişlerdi. Dolayısı ile yeni albüm “Wrong One to Fuck With” için beklentiler geçmişe göre biraz daha yüksekti. Ayrıca yayınlanan şarkı ve kapak bizlere kafa göz dalacak ve müzikal şiddetin doruklarında dolaştıracak bir çalışma geleceğini hissettiriyordu. Bu açıdan “Wrong One to Fuck With” beklentileri tam anlamıyla karşılıyor. Albüm gerek sertlik, gerek teknik açısından DYING FETUS adına yakışır ve baştan aşağı dinlemesi epey keyifli ve gaza getirici bir çalışma.

Aslına bakarsanız albüm fazla sürpriz içermiyor; bildiğimiz ve sevdiğimiz DYING FETUS numaralarına seri şekilde maruz kalıyoruz. Neyse ki o numaralar o kadar çeşitli ve güzel ki, yıllardır piyasada olmalarına rağmen DYING FETUS’un müziği kulağa hiç demode ya da bayat gelmiyor. Örneğin albümün giriş parçası “Fixated on Devastation” tanıdık ama hayvani bir girişe ve kafa sallatan riflere sahip. Daha ilk saniyelerden albüme kanınız ısınıyor ve kendinizi davul ve gitar saldırılarının akışına bırakıyorsunuz. DYING FETUS’un neredeyse patentlemiş olduğu shred/sweep bölümlerini birden groove/slam riflerine bağlama numarası o kadar iyi işleyen ve varyasyona açık bir formül ki, yıllardır kullanmalarına rağmen hâlen kulağa çok zekice geliyor ve daha da önemlisi dinleyeni köpek gibi gaza getiriyor.

Kendi tarzını oturtmuş ve ne yapacağı az çok belli olan bir death metal grubunun hâlâ bu kadar dinlenebilir albümler yapabilmesi bence çok güzel bir durum. Mesela genel olarak bakarsak SUFFOCATION benim daha çok sevdiğim bir grup, ama kendilerini özel yapan elementleri 2000’li yıllardaki albümlerinde çok da etkin kullanamadıklarını, ya da bu hissiyatı albümlerin tamamına yayamadıklarını düşünüyorum. Bu açıdan bakınca DYING FETUS’un son iki albümü daha başarılı, yukarıda dediğim gibi grup güçlü olduğu taraflara oynuyor ve karşılığını alıyor.

Albümün geri kalanında “Die with Integrity” ve “Weaken the Structure” ve albümle aynı ismi taşıyan şarkı öne çıkan parçalar. Özellikle “Weaken the Structure”da olağanüstü bir gitar-davul işbirliği ve oturarak dinlemeyi imkânsız kılan rifler var. Olumsuz bir yorum olarak da albümün 50 küsür dakikalık süresini fazla bulduğumu söyleyebilirim. 1-2 tane şarkı kesilerek çok daha rafine bir eser yaratılabilirmiş.

“Wrong One to Fuck With” DYING FETUS dehasını ve gazını sonuna kadar taşıyan ve grubu zaten seviyorsanız ayıla bayıla dinleyeceğiniz bir albüm. Görünen o ki DYING FETUS death metalde tekniği ve gazı harmanlama konusundaki ününü ve gücünü kolay kolay kaybetmeyecek.

Not: 8/10