“Her an dinlenecek bir müzik değil” akımının temsilcilerinden bir grupla birlikteyiz bugün. Büyük oranda GODFLESH kitlesine hitap edecek, epey saçma kafalarda, epey tat kaçırıcı bir grup DRUG HONKEY.

Yaklaşık 20 yıl önce kurulan ve stoner, doom ve endüstriyel tatları bir arada kullanan ve bunu bir hayli deneysel biçimde sunan grubun yeni albümü “Cloak of Skies”ın promosu geldiğinde, içimde albümü hemen dinleyip yazmak gibi bir istek oluştu dersem yalan söylemiş olurum. Bunun sebebi, 1) yazılmayı bekleyen 23892735 albüm daha vardı, 2) DRUG HONKEY öyle hemen açayım da dinleyeyim denecek türde bir müzik yapmıyordu.

Dediğim gibi, büyük oranda endüstriyel sesler, ağır ağır ilerleyen bir müzik ve ağır bir kafa barındıran “Cloak of Skies”, asla ve asla her günün müziği değil. Cızırtılı efektler, gergin ses katmanları, brutale yakın boğuk bir vokal ve BLACK SABBATH’tan gelip GODFLESH’e uzanan ağıııııır ağır rifler albümün genel karakterini oluşturuyorlar.

DRUG HONKEY’ye dair söylenmesi gereken başlıca şey; albümün içine girmesi, kabul etmesi ve sevilmesi zor bir yapıda olduğu. Türe yakın dinleyiciler elbet seveceklerdir, ancak “bu da neymiş” diye merak eden kitlenin “Cloak of Skies”a ilk andan ısınmasını baya zor bir ihtimal olarak görüyorum. Bunun başlıca sebebi albümün alışık olunan türde şarkı yapıları barındırmaması. Büyük oranda efektli vokaller, gitarlar ve çok ağır tempoda davullardan oluşan ses katmanları içeren “Cloak of Skies”, her şeyiyle bir “adamlar bunu yazarken kafaları iyiymiş” albümü. Bu nedenle de, tam zevkini alabilmek için benzer girişimlerde bulunmak albümden alınacak zevki artırabilir.

GODFLESH dedik, henüz Justin Broadrick demedik, ama diyelim. Grubun GODFLESH’e yakın durmak isteyen tavrı, Broadrick tarafından da takdir görmüş olacak ki, albümün açılış şarkısı Pool of Failure, son şarkı olarak Broadrick tarafından remikslenmiş. Bu açıdan bakınca, DRUG HONKEY’nin bir numaralı hedef kitlesini GODGLESH severler oluşturuyor diyebiliriz. Lâkin “GODFLESH seven bunu da sever” diyecek kadar da bir denklik söz konusu değil.

Büyük orana çok yavaş, çok perişan, çok ızdıraplı ve çaresiz bir kimliğe sahip olan bir müzikle dolu bu albümü, sadece ve sadece yazıda tarif ettiğim kitleye tavsiye ediyorum. Doom metale, funeral doom’a, aşırı ağır stoner işlere ve özellikle de endüstriyel unsurlara hiç gelemeyen biriyseniz, “DRUG HONKEY’yi ve “Cloak of Skies”ı sevme ihtimaliniz çok ama çok düşük.

Diğerleri için, albüm ortalama bir iş de olabilir, müthiş bir deneyim de. O anki kafanıza bağlı.