Belçikalı doom metal grubu BATHSHEBA’nın kısa süre önce çıkan ilk albümü “Servus”la birlikteyiz bugün. Bugün doğum günüm olduğundan daha eğlenceli bir şey yazabilirdim aslında, ancak metal metaldir dedim ve albüme giriştim.

BATHSHEBA’yla ilgili en dikkat çekici ayrıntı, vokalist Michelle Nocon. Nocon’un 3 tür vokali var:

1- Mezzo-soprano
2- Deli kadın
3- Brutal vokal yapmaya hevesli ancak hiç yapamayan ergen erkek vokali

Bunlardan birincisi ve vokallerinin %80′ini teşkil edeni; standart, mezzo-soprano doom metal vokali. Bu vokalin ve müziğin genel yapısı itibarıyla, BATHSHEBA’nın İtalyan MESSA’ya yoğun şekilde benzediğini, ancak BATHSHEBA’nın daha karanlık olduğunu göyleyebiliriz. Albümün büyük kısmı bu şekilde ilerliyor. Nocon’un vokalleri konusundaki ikinci taraf, yer yer Messiah Marcolin’i anımsatan “deli kadın” vokalleri. Bu vokaller de müziğe kattıkları kusursuzluktan uzak ve dramatik/teatral havayla BATHSHEBA’daki dişi etkiyi artırıyor ve müziğin karanlığını Nocon’un saykoluklarıyla kontrastlıyor.

Vokaller konusundaki üçüncü ve son özellik ise “aşırı başarısız brutal vokal yapan genç erkek” kıvamındaki bağırmalı vokaller. Bunların brutal vokalle herhangi bir alakaları yok, ancak brutal vokal yapmaya çalışan ve hiç yapamayan bir erkeğin çıkardığı haykırış/bağırış arası sesleri anımsatan bir cadı vokali şeklinde karşımıza çıkıyorlar. Tanım olarak bu şekilde tarif edebileceğim bu vokaller, Nocon yapınca bu şekilde başarısız bir etki yapmıyorlar elbet; yer yer güzel iş görüyor ve yine farklı bir dramatik etki katıyorlar.

Nocon’un bu üç tekniğini anlatıp BATHSHEBA’nın bizimle iletişim kuran tarafını toparladıktan sonra, müzikal tarafına geçebiliriz. Öncelikle grubun baştan sona aynı karakteri benimseyip “doom metal işte abi, doom metal dediğin anca budur” şeklinde bir kafa yapısına -iyi ki de- sahip olmadığını söyleyerek başlayalım. Şarkılar çok büyük oranda BLACK SABBATH’ın yüz bin yıl önce yarattığı şeyler üzerine kurulu olsalar da, BATHSHEBA’nın kendi fikirleri de hiç yabana atılacak cinsten değil. Bu konuda gözümüzü açan ve grubun herhangi bir doom metal grubu olmadığını anlamamızı sağlayan ilk şarkı, ikinci sıradaki nefis Ain Soph. Yardırmalı blast beat’lerle başlayıp doom metal kılıfını yırtan parça, içindeki kaotik saksafon kullanımıyla da farkını belli ediyor.

BATHSHEBA’nın iyi yaptığı şeylerden biri, kesinlikle tansiyonu iyi dengelemesi ve böylesi bir müzikte başarması kolay olmayan akılda kalıcılık olayını iyi çözmesi. Nocon’un vokal paternlerini 1-2 dinlemede yakalayabilmenin yanı sıra, müziğin genelinin de akılda kalıcı ve karakteristik olduğunu söylemek gayet mümkün. Conjuration of Fire ve Manifest bu konuda iyi örnekler. Benzer şekilde, önceden yayınlanan ve CATHEDRAL’vari havasıyla dikkat çeken The Sleepless Gods da bu duruma örnek verilebilir.

Nocon’un sesinin yer yer yetmişlerin okült rock gruplarını veya ACID KING’i hatırlatan daha dominant kadını oynaması, yer yerse “Mandylion” ve “Nighttime Birds” dönemi Anneke Van Giersbergen’imsi daha çocuksu bir karakterde seyretmesi, “Servus”un ruhani dalgalanmalarını oluşturan önemli unsurlardan. Albümün kıvamında bir black metal karanlığına sahip olması ve prodüksiyonun kolay ısınılırlığının yarattığı çekicilik de eklenince, “Servus” son derece güçlü ve doom metal adına yılın takdir edilesi işlerinden biri olarak karşımızda duruyor.

Türü seviyorsanız ve hem geleneklere sadık kalan hem de son derece taze biçimde sunulan yaratıcı ve hissedilerek yapılan bir doom metal fikri size cazip geliyorsa, BATHSHEBA ve “Servus”un dünyasına çekinmeden dalın.