DIMMU BORGIR’in metal dünyasında belli bir önem taşıdığı su götürmez bir gerçek. Black metal ile senfonik metalin hazmı kolay bir birlikteliğini sunan grup, kariyeri boyunca çeşitli çekicilikler sayesinde geniş bir kitleye yayılmayı ve adını metal tarihine yazdırmayı başardı. Şahsen DIMMU BORGIR’in her albümünü baştan sona seven bir insan değilim, ancak grubun her çalışmasında çok fazla sevdiğim şarkılar mevcut.

7 yıldır yeni bir albüm çıkarmayan ve bu gidişe bu yıl dur diyecek olan DIMMU BORGIR, 2017′de yayınlayacağı ilk ürün olan “Forces of the Northern Night” konser albümünü önümüzdeki hafta çıkarıyor. Nuclear Blast’ten birkaç gün önce gelen promoyu dinlerken, bir süredir DVD’den yayınlanan videoların görkemini anbean hissettiğimi söylemeliyim. Grubun Kringkastingsorkestret ile birlikte çok büyük bir kalabalığa verdiği konseri içeren “Forces of the Northern Night”, 2 CD’den oluşan doyurucu bir konser albümü.

Prodüksiyon, kayıt, seyirci etkileşimi gibi konularda yıldızlı pekiyi alan çalışmanın benim açımdan sıkıntı yaratan başlıca tarafı, albümdeki ilk CD’deki 9 şarkının 8′inin “Abrahadabra“daki şarkılar olması, 2. CD’nin ise grubun en sevilen şarkılarını içermesi. “Abrahadabra”yla bir derdim yok, ancak bu tarz bir sınıflamaya gerek olmadığını düşünüyorum. Şarkılar albümlerden karışık olarak sıralansa bence daha sürükleyici olurdu. Hele ki Dimmu Borgir’in önce orkestral versiyonun, sonra da grupla birlikte olan versiyonunun çalınmasına bence gerek yokmuş. Bir tanesini çalıp diğeri yerine başka bir şarkı eklenmesini tercih ederdim. Bu bölümün parlayan yıldızı, Agnete Kjølsrud’un da müthiş katkısıyla devleşen Gateways. Grubun yaptığı en iyi şarkılardan biri olduğunu düşündüğüm Gateways, canlı hâliyle de aşırı lezzetli olmuş.

Her müzisyenin, orkestranın ve koronun mükemmel iş çıkardığı “Forces of the Northern Night”ın 2. kısmına geldiğimizdeyse, DIMMU BORGIR’i DIMMU BORGIR yapan sekiz adet şarkı görüyoruz. Her ne kadar grubun en sevdiğim 5 şarkısı arasında yer alan ve canlı bir orkestra/koro ortamında enfes hâllere bürüneceğinden şüphe duymadığım Sympozium ve Hybrid Stigmata – The Apostasy’yi de duymayı çok istesem de, buradaki seçki de gayet yerinde.

Bahsetmek istediğim tek sıkıntım ise Progenies of the Great Apocalypse’le ilgili. Bu şarkının orkestra ve koro eşliğindeki konser versiyonunu dinlerken akıllara gelen bir numaralı şey şu:

“Ne büyüksün ICS Vortex…”

Şarkının ICS Vortex tarafından söylenen:

“Discover and conceive the secret wealth
And pass it unto your breed
Become your own congregation
Measure the sovereignty of it’s invigoration”

kısmını söyleyen orkestra, ICS Vortex’in yarattığı epikliğin onda birine erişemiyor. Koca bir orkestra, ICS Vortex’in tek başına verdiği, dünyaları sarsan gücün yanına bile yaklaşamıyor. Burada orkestranın elbete suçu yok; olay ICS Vortex’in benzersizliğinde.

Bu kişisel sıkıntı dışında; bu şarkı da, diğerleri de kusursuz icra edilmiş, grubu sevenlerin dinlemeye/izlemeye doyamayacağı bir şekilde sunulmuş.

Bahsettiğim bu büyük oranda subjektif şikâyetler dışında “Forces of the Northern Night” gayet yeterli bir konser albümü. Oslo’daki bu konser haricinde, DVD versiyonunda bir de Wacken performansı ile belgesel bulunuyor. İmkânınız varsa elbette DVD versiyonunu tercih etmeniz daha mantıklı olacaktır, ancak konser albümü olarak da iyi bir ses sisteminde, arabada falan gaza gelmek adına son derece işe yarar bir çalışma.

Bu yıl çıkacak yeni albümün de “Abrahadabra”dan daha iyi olacağına dair içimde güçlü hisler besliyorum. Umarım yanılmam.