İsveç death metal sahnesinin en köklü gruplarından biri olan ve 1989′da başlayan kariyerini 2013′te sonlandıran VOMITORY’nin ardından, grubun kurucu üyelerinden davulcu Tobias “Tobben” Gustafsson ve gruba 1999′daki EP’de katılan basçı vokalist Erik Rundqvist yalnızca bir yıl sabredebilmiş ve 2014′te CUT UP’ı cümle aleme duyurmuştu.

Belli ki death metali damarlarında hisseden bu iki arkadaş, VOMITORY’ye konserlerde eşlik eden ve güzide grup COLDWORKER’ın kurucularından olan Anders Bertilsson’ı ve Björte adlı kişiyi de yanlarına almış ve 2015 yılının sağlam death metal albümlerinden “Forensic Nightmares”i piyasaya sürmüşlerdi. Elbette ki VOMITORY rüzgârlarının estiği bir müzik barındıran bu albüm; grup elemanlarının geçmişten gelen DISMEMBER, GRAVE ve benzeri türde HM-2 + drop-B hastalarını andığı, dibine kadar İsveç death metali kusan bir çalışmaydı.

Türe bir şey katmak gibi bir derdi olmayan ve sadece dayaksı death metal sunmayı yeterli gören CUT UP, kısa süre önce de yeni albümü “Wherever They May Rot” ile bu düşüncesini perçinledi. “Wherever They May Rot” her şeyiyle bir death metal albümü; ne eksik ne fazla. Eğer death metalin hissiyatını, varlığını sevmekle yetinecek kadar türe aşıksanız, CUT UP sizi çok temiz biçimde duvardan duvara vuracaktır. Albüm baştan sona rif üstüne rif patlatan, yumruk tekme dalan bir profile sahip ve akılda kalıcılık, hatırlanırlık, yaratıcılık gibi konulara kafayı neredeyse hiç takmıyor. Yaratıcılığa kafayı takmıyor oluşu sizde kafa yorulmamış bir albüm olduğu izlenimi uyandırmasın. “Wherever They May Rot” baştan sona mükemmel icra edilmiş, sound’u olsun tehditkârlığı olsun her anlamda ezip geçen, ağzımıza sopaynan vuran bir albüm.

Burada bahsettiğim yaratıcılığa kasmayış, grubun deneyimli elemanlarının bugüne kadar biriktirdikleri deneyimleri kullandıkları, ortaya koydukları eserlerin karakterini değiştirme çabası gütmeden sundukları kitabına göre bir death metal sunulmasından ileri geliyor. Şarkıları dinlerken “oooOOOoooo bu da ne biçim bir düzenlemeymiş” gibi şaşırmalar yaşamıyoruz, ancak death metali seven ve bilen bünyeler olarak, ortaya konan şeyi pek çok anlamda takdir ediyoruz. Bu açıdan değerlendirildiğinde evet; “Wherever They May Rot” süper uzun ömürlü br albüm değil. Yıllar sonra unutulmayacak, 2017 dendiğinde dillerden düşmeyecek bir yapıt yok ortada. Ancak kısa vadeli olarak düşünüldüğünde, vazifesini layıkıyla yapan, dayağını atan ve 38 dakika boyunca boynumuza demir boruyla vurup yüreğimizi iç kanama keyfiyle dolduran bir albüm.

“Wherever They May Rot”a ve her türdeki benzer karakterli albümlere olan yaklaşımınız, bu tarz çalışmalara ne oranda “bildiğimiz şeyler”, ne oranda “tertemiz x metal” şeklinde baktığınızla ilgili.

Death metal için canını verecek bir dinleyiciyseniz, tür adına yenilik içermeyen bir power/black/folk/djent albümüne “of hep aynı şeyler, sıkıldık artık” diyebilir ama bu albümü “aynı maynı, sonuçta taş gibi death metal ağğğbi” şeklinde yüceltebilirsiniz.

Aynı şekilde, death metale karşı özel bir aşkı olmayan bir power/black/thrash/progresif/gotik/vb metal dinleyicisiyseniz de, “aynı vokal, benzer rifler, bi olayı olmayan dümdüz death metal işte” şeklinde eleştirebilirsiniz.

Bu ikilem içinde net olan, CUT UP’ın bu tarz dertlerinin olmayışı ve en iyi ve belki de tek bildikleri şeyi iyi şekilde sunmaları. Takdir skalasında nerede durduğunuz konusunda karar sizin.