Oğuz Sel

2016’nın bitmek tükenmek bilmeyen hazinelerinden biriyle daha karşınızdayız. Bu seferki yolculuğumuz Belçika’ya, konuğumuz ise Ars Veneficium.

İki EP ve Azaghal ile split’e imza atan grubun ilk albümü ”TheReign of the Infernal King” 2016’nın son aylarında zihinlerimize konuk oldu, yazmak da bugüne kısmetmiş diyerek albüme geçeyim.

Post ve avangart black metal yapan dönemdaşlarının aksine hırpanî ve gaddar sayılabilecek bir black metale imza atan grup, black metal gruplarında pek denk gelmediğimiz gitar tonları ve yer yer death metal blastbeat’lerini andıran davullarıyla albümün daha en başından dikkat çekiyor.

Tansiyonun genellikle yüksek seyrettiği ve gitarlardan dökülen kötücül riflere yancılık eden davullarla birlikte su gibi akıp giden parçalarda baslar, gayet ön planda bulunuyor.

İlk duyduğum andan itibaren grubun yaptığı türle son derece alâkasız olmasına rağmen Martyrium Christi işi diyebileceğim rif ve pasajlarla zenginleştirilen kimi parçalar, albümün genelindeki karanlık ve kasvetli havayı adrenalinle harmanlıyor.

Marduk’un 1990’ların sonunda çıkardığı albümlerde yer alan orta tempo eserlerine adetâ selam çakan “Angels of Angels” gibi kompozisyon açısından çeşitlilik gösteren şarkılarla kıymetini daha da arttıran ”The Reign of the Infernal King” vokal koltuğunda oturan Surtur Lenaerts kişisinin haykırmalarıyla gaddarlık konusunda hayli iddialı hâle geliyor.

Bilindik tiz scream vokaller yerine Mortuus-vari bir ses kullanımını tercih eden ve dinleyicinin kulaklarına kulaklarına hönküren Surtur, aralara serpiştirdiği atmosfer geliştirici ve bol reverb’lü bağırmalarıyla da şarkıları resmen katrana buluyor.

Müzikseverler arasında tanınan popüler grupların kopyası olmaktansa kendisine kimlik kazandırma gayretinde bulunduğu, şarkı yazımı noktasında ortaya çıkan ve az yukarıdaki bahsettiğim selam çakmalar haricinde elle tutulur bir “İşte şuna benziyor”luk göstermeyen Ars Veneficium, akılda kalıcılığı yüksek önemli parçalara hayat veriyor.

Gitarlarla çoğu zaman aynı notalarda yürüyen baslarıyla, deli-manyak davul kullanımıyla ve çılgın vokaliyle ilerleyen yıllarda tanınırlığını arttıracağını düşündüğüm grup; deneysel işlerden sıkılan, duygusal melodi duymaktan içi bayılan ve nerede bir gaddarlık, pislik varsa o taraklarda bezi olanları mutlu edecek albümüyle kulaklara bayram ettiriyor.