1991’de kurulmalarına rağmen 2 yıl içinde dağılan ve uzuuun yıllar kış uykusuna yattıktan sonra 2005 yılında tekrar bir araya gelip ilk albümleri “Tales From the Tombs”u 2007’de piyasaya süren EVOCATION’la birlikteyiz bugün.

EVOCATION; promosyon, sunum, sound, prodüksiyon, görsellik gibi konularda gayet çekici bir tavır takınan ve sanki çok iyi bir şey sunacakmış gibi bir izlenim bırakan, lakin ne yazık ki müzikal açıdan masaya çok da ilginç bir şey koyamayan bir death metal grubu. Başlarda GRAVE, CARNAGE tarzı daha bir death metal olarak yola çıkan EVOCATION; albümler çıkarmaya başladığı 2000’lerle birlikte olayın melodik yönünü de benimsemiş, hatta yer yer AMON AMARTH’çılık oynamakta dahi beis görmemiş bir grup.

Grubun son 10 yıl içindeki 5. albümü olan “The Shadow Archetype”; yine güzel bir kapak, taş gibi bir sound ve ortalama şarkılarla dolu bir death metal albümü. Akılda kalıcı rif ve melodi yazma konusunda biraz sıkıntı çektiğini düşündüğüm grup, AT THE GATES, yer yer ENTOMBED, bazen AMON AMARTH’vari tatlarla çok standart bir müzik sunuyor. Aslında bunlar iyi şeyler ve bir araya geldiklerinde gayet güçlü bir sonuç çıkarabilirler. Ancak EVOCATION’ın metalinde ya tutku az, ya da ilginç fikirler az; ortaya çıkan şey bir şekilde “daha iyisini bekliyordum” hissiyatından bir türlü kurtulamıyor, en azından benim için.

Böyle olumsuz başlayınca albümün genel olarak sıkıcı olduğu izlenimi uyanabilir, ama albüm aslında ortalamanın üstünde bir kalite sunuyor. Her bir müzisyen üstüne düşeni yapıyor, çarpıcı sound ve çok şey vadeden grup kimliği neticesinde albüm belli bir kaliteyi yakalıyor, elemanların deneyimli oldukları anlaşılabiliyor. Fakat bütüne bakıldığında albüm vasattan öteye gidemiyor. Eğer İsveç sound’unu, death metalin doksanlardaki tavrının günümüze taşınmış bir yansımasını duymak istiyorsanız, çok büyük şeyler beklememek kaydıyla “The Shadow Archetype”a şans verebilirsiniz.

Eski THE HAUNTED davulcusu Per Möller Jensen’i albüm kaydı için davulun başına oturtan EVOCATION, birkaç hafta önce de eski AMON AMARTH davulcusu Fredrik Andersson’u saflarına kattı. Zaten kimi açılardan AMON AMARTH’la benzer özellikler taşıdıklarından, bu katılımın yerinde olduğunu söylemek mümkün. Yine de grubun ileriki albümlerde bu yöne fazla kaymadan, “The Shadow Archetype”taki daha genel tavrı koruyacağını düşünüyorum.

EVOCATION kötü müzik yapmıyor, bence sadece fazla bir öne çıkarlığı olmayan bir müzik yapıyor ve böylesi kaliteli işlerin arasında EVOCATION’ın parlayıp adını ön saflara yazdırması pek kolay gözükmüyor. Bu müziği yapmaya 26 yıl önce başlayan adamların bunca yıl sonra anlayışlarını değiştirip bir anda çok daha çekici bir şeyler sunabilecekleri konusunda da şüphelerin olduğundan, EVOCATION’ı bu ayarda kabul etmenin ve ürettikleri iyi işlere şaşırmanın daha anlamlı olacağını düşünüyorum.