Oğuz Sel

Hiçbir konuda kolaycılığa kaçılmasından hoşlanmıyorum. Teknik imkânların giderek geliştiği müzik sektöründe belki de prodüktörlerin gazlamasıyla senfonik işlerin yaygınlaşmasını kimi gruplarda anlayabiliyorum ve takdir ediyorum ama bu tür müzikte çatı sağlam olmadığı zaman, senfonik elementler, kalitesiz çikolatanın albenili paketinden öteye geçemiyor.

Sekiz sene önce bu sayfalarda ikinci albümü olan “Determined Damnation”ın yazısı çıkan ve o zamandan bu zamana dek grup adına gelişen çok bir şey olmadığı gibi kadro değişiklikleri neticesinde, toplamda elde ettikleri müziğin kalitesinde düşüş yaşanan Wolfchant bu seferki konuğumuz.

Pagan ögelerini alıp folk unsurlarıyla harmanlayarak bize sunan gruplardan biri olan Wolfchant, maalesef ve ne yazık ki “Ya ben bu şarkıyı bir yerlerden tanıyorum,” dedirten müzikler icra eden bir grup. Önceki albümlerine baktığınızda dönüp “Şurası Ensiferum, burası Blind Guardian,” demeniz gayet muhtemel olan ve melodik yaratıcılık noktasında büyük sıkıntı çekmesine karşın, bir şekilde gemisini yürüten Wolfchant, “Bloodwinter” ile senfonik tarafı biraz daha öne çıkarıyor. Tabii bu durum, girişte belirttiğim cümlelere dayanak oluşturuyor ve VST yapıdaki senfonik katmanlar, müzikal bağlamda pek de yeterli olmayan şarkılara ambalaj haline geliyor.

2011’den bu yana hem sert hem de clean şeklinde çift vokalle devam eden ve bu sayede kendilerince bir zenginlik oluşturan grup, vurucu olamayan müziklerine etkileyicilikten uzak ve yer yer “tanıdık” vokal melodileri ekleyince işler iyice sıkıcı oluyor. Hele bir de clean vokal koltuğundaki Michael Seifert kişisinin kimi şarkıları bana göre kişisel şova dönüştürmesi, hoşuma gitmeyen şeylerden bir diğeri.

Mesela bir şarkı gayet gaz başlıyor ve ilerliyor, bizim clean’deki abi de ses vibrasyonu yapa yapa şarkıyı bir güzel baltalıyor. Şarkı kompozisyonu o bölümü gerekli kılıyor olabilir ama kardeşim, yaptığın şey pagan/folk metal, “O Ses Almanya” seçmelerinde değilsin ki.

Albümde hiç mi iyi bir şey yok diye merak edenler muhakkak vardır. Wolfchant’in şu işi süper yapıyor diyebileceğim işleri geçmiş albümlerde kaldığı için “Bloodwinter”da anca eski albümleri anımsatan parçalara iyi diyebiliyorum. Bir de yer yer In Extremo kokan “Das Bollwerk” gibi şarkılar, albümün bolca ihtiva ettiği negatif yükü pozitife döndürüyor hafiften. Onun haricinde, şu şarkıda salgıladığım adrenalinden bir hoş oldum ya da bu şarkıda komaya girdim, komşular gelip ayılttılar diyebileceğim bir şey yok.

Ben folk metalsiz yapamam, ne bulursam dinlerim, milletin beğenmediğini bile beğenir yine dinlerim diyorsanız, grubun diğer albümlerinden bağımsız olarak “Bloodwinter”ı dinleyin derim. Eğer benim grupla tanışmama vesile olan “A Pagan Storm”, hadi onu geçtim, PA’dan nispeten düşük puan alan “Determined Damnation”ı bile dinlerseniz, “Bloodwinter” hakkında neden böyle bir yazı hazırladığımı anlarsınız.