SHAARIMOTH… İbrani mitolojisindeki anlamı “Cehenneme Açılan Kapılar” olan Norveçli bir death metal grubu. Aslında kuruluşları baya eski. 2004′te işe koyulmuşlar, 2005′te “Current 11″ albümünü çıkarıp tam 12 yıl beklemişler. Bekleyişin sebebini bilmemekle beraber, grubun geri dönüşünün iyi olduğunu söylemek rahatlıkla mümkün.

R, F ve J takma adlı 3 kişiden oluşan grupta, J diye bahsedilen davulcu yılların grubu GEHENNA’nın da davulculuğunu üstlenmekte. SHAARIMOTH’un müziğini anlatmak için kullanılabilecek en rahat referanslar ise, büyük oranda “The Satanist“si bir BEHEMOTH, MORBID ANGEL ve zaman zaman şahlanan atonallikle ve prodüksiyonun arkaik yapısıyla birlikte hissedilen GORGUTS tadı.

SHAARIMOTH çok net bir death metal icra ediyor, lâkin bunu eski usul yahut modern tatlara bulaşarak değil, tamamıyla dışlayıcı bir biçimde ve melodik anlar hariç büyük oranda ezici bir üslupla yapıyor. Cehenneme açılan kapılar adının hakkını verircesine manevi boyutlara taşabilen “Temple of the Adversarial Fire”; dayaksı davullar, her türden karanlığı peşimize takan vokal kullanımları ve iç içe geçmiş, birbiriyle savaşan gitarlar eşliğinde ciddi anlamda yoğun bir müzikal kimlik sunuyor.

Yaratıcılık babında yeri yerinden oynatmasa ve akılda kalıcılık namına ilk andan akıllara kazınmasa da, “Temple of the Adversarial Fire”ın yarattığı şeyin derinine indiğini ve karanlığını bu derin dehlizlerden çıkarıp üstümüze üfürdüğünü söylemek gayet olası. Albümü dinlerken, büyük oranda bütünlüklü bir işle karşı karşıya olduğunuzu hissediyorsunuz. Çiğlik, ezicilik, pislik ve ürkütücülük kıvamları son derece dengeli ayarlanmış. Bunu destekleyen başarılı miks de albümün tehditkârlığı adına artı bir puan olmuş.

Tüm bu bütünsel kaosu bozan, baya bildiğin bozan şey ise sadece ve sadece son şarkıda karşımıza çıkıyor. Bence hiç gerek olmayan ve en ufak bir etkileyicilik bulmadığım, aksine atmosferi baltalayan bir kadın vokal kullanımı, yaratılmakta olan ve final yaparak huzurlarımızdan çekilmesi beklenen albümün bence zayıf bir kapanış yapmasına neden oluyor. Sanatsallık, ruhanilik katmak istemişler anlıyorum, lâkin bu hâliyle epey eğreti durmuş. Son şarkının kadın vokalleri kısmı başladığında “herhalde albüm bitti, grubun önceki başka bir şarkısına yahut benzer başka bir şeye geçti” diye düşünüp hâlâ aynı albümde miyim diye kontrol ettim.

Bu detay haricinde, “Temple of the Adversarial Fire” gayet etkileyici bir çalışma. 12 yıllık aranın ardından çıktığı düşünüldüğünde 46 dakikayı aşan süresine hak veriyorum, ancak biraz daha rafine kılınıp daha çarpıcı bir paket olarak da sunulabilirdi. Yine de albümün son şarkısı hariç hiçbir anında bir sallamasyon, bu da araya kaynasıncılık söz konusu değil. Son şarkıda da böyle bir şey yok, sadece fikri sevmedim.

Çıkalı birkaç gün olan “Temple of the Adversarial Fire” death metal kitlesi içinde karşılığını mutlaka bulacaktır. Fena değil diyenler olacağı gibi, çok beğenenler de olacaktır ve albüm, SHAARIMOTH adının bunca yıl sonra hatırlanması adına muhakkak ki etkin bir rol üstlenecektir. Türü seviyorsanız es geçmeyin.