Oğuz Sel

Amerikalı ve Avrupalı çok sayıda grubun yanında, Rusya’dan da dikkate değer grupların gelmesinden gayet mutluluk duyuyorum. Birbirinin benzeri ve hatta bir süre sonra taklidi olmaya başlayan gruplardan farklı bir yapıları, farklı bir dertleri varmış gibi geliyor bana. Rusya’dan bu seferki konuğumuz brutal death metal ve biraz da slam sularında yüzen Katalepsy.

Türün takipçilerinin “Musick Brings Injuries” isimli EP’si ve “Autopsychosis” albümüyle tanıyıp sevdiği Katalepsy, etliye sütlüye karışmadan türün gerektirdiği şekilde şarkılarını yazıp icra ediyor. 2016’nın ortalarına doğru piyasa çıkardıkları “Gravenous Hour” grubun yerinde duramadığının ve “Değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir,” sözünün kanlı canlı olmasa da, sesli bir kanıtı niteliğinde.

Davulların ritmik zenginliğinin her zaman dikkat çektiği albüm, enstrümanstasyon açısından değerlendirildiğinde, önceki albüm kadar vurucu gelmedi açıkçası. Bunda, “groove” etkisinin biraz daha fazla öne çıkarılması ana gerekçe olabilir. Şarkı yazımı konusunda iki ileri bir geri mantığını benimsediğini düşündüğüm grubun bu albümü, maalesef “bir geri” kısmına denk gelmiş gibi duruyor.

Akılda kalıcılıktan yoksun ancak teknik açıdan zengin parçalar, yer yer gaza getirirken yer yer açık konuşmak gerekirse amatör eğlendiriyor. Süper giden şarkılara breakdown’larla çelme takılmasından hoşlananların bayılacağı eserlerle dolu olan albüm, müzisyenlik noktasında benden kesinlikle tam not alıyor. Paragrafın başında da belirttiğim gibi davul konusunda insanlıktan robotluğa evrildiğine inandığım Evgeny Novikov kişisi sayesinde gerçekten dinlenebilirlik kazanan “Gravenous Hour”, gitar işçiliği konusunda şapka çıkarttırıyor.

Modern metalin, brutal death metal ve slam’le karışımını yapan Katalepsy, rif zenginliği ve akılda kalıcılığı bakımından yetersiz bir eser ortaya koysa da, işin teknik taraflarıyla ilgilenenleri memnun etmeyi başarıyor. Grupla tanışacaklar için süper mega bir albüm olmasa da 2016’nın zenginliklerinden sayabileceğim “Gravenous Hour”, groove işlerinden hoşlanıp işin içinde brutallik de olmalı diyenlerin keyif alabileceği bir albüm. Ancak nihayetinde grup için çok başarılı olmayan, tür içindeyse eh işte kıvamında kalan bir yapım.

Değişimin her zaman iyi bir şey olmadığını göstermesi açısından da bence ibretlik; ne vardı en azından önceki gibi bir albüm yapsaydınız arkadaş…