Oğuz Sel

Haberlerde pek fazla yer verilmese de dünyada öylesine manyaklıklar, sapıklıklar dönüyor ki her ne kadar şaşırma hissiyatını rafa kaldırmış olsam da zaman zaman afallayabiliyorum. Pek konuşulmayan meseleleri hayli agresif şekilde dillendiren ve bu meselelerin bazılarını albüm kapaklarına acımasız figürlerle yerleştirmekten çekinmeyen tek kişilik ordu kıvamındaki Brian Forgue oluşumu Syphilic bu kritikteki konuğumuz.

İlk albümü “Erotishock Therapy” ile yeteneğinin aslında sınırlarının olmayacağını göstermeye niyetli olan Forgue, yine ilk albümünden beri izlediği yolu pek değiştirmeden bugüne kadar geldi. Araya sıkıştırdığı birer EP ve split’i de hesaba kattığımızda, kariyeri adına son derece başarılı işler yapıp beş kişilik nice brutal death metal grubununyazamadığıkalitede müzikler üreten bu genç yetenek, gitar konusundaki uzmanlığını da her albümde üst seviyeye taşımasını bildi.

Başta da yazdığım üzere toplum arasında pek de konuşulmayan meselelere gayet korkusuzca dalıp kitabın ortasından konuşan Forgue, “The Indicted States of America” albümüyle bu defa biraz daha ‘her bünyenin kaldırabileceği’ konulara yöneliyor. Müzikal açıdan kompleks bir yapı izlemeyi sürdüren Syphilic, davulların programlama olmasından da güç alarak bu albümde de delilikte zirveye oynuyor. Tabii şimdi “davullar programlama” dememden EZ Drummer’ın pattern’larının Cubase’e sürüklenip sürüklenip bırakıldığı sonucuçıkmasın.Zira şarkıların tansiyonu saniye saniye özenle ayarlanmış ve kendini tekrar eden -en azından benim duyabildiğim- hiçbir şey yok davullar adına. Yani zamanında Muhammed Suiçmez’in “Onset of Putrefaction”da yaptığı,albüme dijital ortamda baştan sona davul yazma işini Forgue da senelerdir uyguluyor.

Giderek daha da oturan bir sound’a sahip olan tek kişilik grup, bunun meyvesini “The Indicted States of America” albümünde yemesini biliyor. Grubu daha önce dinleyenlerin bildiği, dinlemeyenlerin ise şimdi öğreneceği üzere Syphilic albümlerinde bolca TV programı ya da filmlerdenkısa kesitler bulunur. Parçaların ilginç ve belki de eğlenceli hale gelmesini sağlayan bu detay, önceki albümlerde biraz daha seyrek şekilde yer alıyordu ancak bu yapımda kesitler biraz fazla kullanılmış. Albümün konsepti gereği Brian Forgue, derdini biraz da bu şekilde anlatmayı seçmiş anlaşılan.

Dert anlatma demişken, vokalleri pas geçmek olmaz. Guttural vokal konusunda bıraksalar doktora yapacak kıvama gelen Forgue, Syphilic’in yeni albümünde de resmen şov yapıyor. Canlı performans olarak gerçekleştirilemeyecek pek çok üst üste ekleme ve vokal sürdürme adına eklemeler olsa da, böyle bir vokalle böylesine karmaşık ve sert bir müzik büyük uyum sağlıyor.

Brutal death metal gruplarını takip edenlerin çalma listelerine gönül rahatlığıyla ekleyebilecekleri “The Indicted States of America” Syphilic’in en iyi albümü olmasa da Brian Forgue’un ileride daha neler neler yapabileceğinin en bariz göstergelerinden biri. Tansiyonun bir an bile düşmediği, kaotik havadan kafanızı kaldıramayacağınız, esaslı bir çalışma arıyorsanız, Syphilic size yardımcı olacaktır.