Bugün İzmir’deyiz. Konumuz GOD MODE.

2013 yılında kurulan ve aynı yıl ilk EP’si ” Tempus vs Mortis”i çıkaran grup, kısa süre önce de ilk albümü “Hybrid Lying Machine”i piyasaya sürdü. Şimdi gelin, gayet atarlı bir metalcore yapan GOD MODE’un tekmeli tokatlı dünyasına doğru yol alalım.

3 yıl öncesiyle karşılaştırıldığında GOD MODE’daki gelişme belli açılardan görülebiliyor. Bunlardan ilki prodüksiyondaki canlanma. “Hybrid Lying Machine”de gayet nefes alan ve bu müziğin mizacına iyi uyan gitar tonları var. Davullar her ne kadar bilgisayarda yazılmış olsalar da, iyi davul yazım sayesinde sırıtmıyorlar, en azından görevlerini yapıyorlar. Vokalin seviyesi tam olması gerektiği gibi ve albümün ısıran tavrını pekiştiriyor.

EP’ye kıyasla diğer bir gelişme ise şarkı yazımında görülüyor. EP’deki kimi şarkılarda yer aldığını düşündüğüm bazı dolgu rifler, albümde yerlerini daha oturaklı riflere bırakmışlar. Metalcore ve deathcore gruplarındaki tecrübe ve iş bilirlik düzeyini anlamak için breakdown’lara bakmak gerektiğini düşünüyorum. Her ne kadar GOD MODE sırtını hiçbir şekilde breakdown’a yaslamasa da, bazı staccato riflerde kendini ele verebilecek bu durum, “Hybrid Lying Machine”de sırıtmadan kotarılabilmiş.

0100000101000100 gibi kimi şarkılarda, vokal tınısının da etkisiyle bir nebze LAMB OF GOD MODE durumları yaşanabiliyor, ancak bu durum albümün hiçbir anında can sıkıcı bir hale gelmiyor. GOD MODE’un iyi yaptığı şeylerden biri; enerjisini yükselttiği müzigini bu seviyede tutmayı başarabilmesi. Sürekli farklı rif gösterelim diyerek iyi giden bir şeyi bozmamayı ve gaza getirme amacı taşıyan ve bunu başaran bir bölümü varyasyon uğruna heba etmemeyi biliyorlar. Bu da tecrübedeki artış adına olumlu bir sinyal.

Albümü dinlerken yeterince keyif alsam ve iyi yazılmış riflerle karsılaşsam da, “Hybrid Lying Machine”in ve dolayısıyla GOD MODE’un daha uzun ömürlü şarkılar yazmak adına katedebilecegi bir yol olduğunu da düşünüyorum. Şarkılar kendi iclerinde iyi niyetli ve sağlam duruşlar sergiliyorlar, ancak genele bakıldığında topyekün bir karakterden söz etmek icin henüz biraz erken olduğu inancındayım. Misal Generation-Z’de örnekleri görülen clean vokalleri tutmadığımı söylemeliyim. Grup bu tür vokalleri kullanırken ne kadar kararlıydı bilmiyorum, ancak ben bir albüm yazarken ve piyasaya sürerken, kusursuz olmayan hiçbir şeyin kullanılmaması taraftarıyım. Niyet iyi olsa da, bahsettiğim örneğin biraz sırıttığını düşünüyorum.

Yine de sözünü ettiğim bu konular albümün ortalamanın üstünde oluşunu baltalamıyor. Nihayetinde “Hybrid Lying Machine” eli yüzü düzgün, amaçladığı şeyi yerine getiren ve ilerisi için gayet güçlü bir ışık yakan bir ilk albüm. GOD MODE yarattığı bu kimliğin üzerine gider ve kimi konulardaki –bence- gelişebilirliklerini güçlendirme yolunu seçerse, çok daha iyilerini yapacak ve ülkemiz metalinde adını daha sağlam şekilde duyururarak özellikle de konserlerde baya etkileyici işler ortaya koyacaktır.