Temmuz ayında Yunanistan’da ziyaret ettiğimiz ve dükkanda afişini gördüğümüz bir grupla birlikteyiz bugün. İlk albümü “The Armor of Ire”ı Eylül ayı sonunda Yunan No Remorse Records’dan çıkaran ETERNAL CHAMPION ve kaslı vücudundan merhaba.

ETERNAL CHAMPION ABD’li bir epik heavy metal grubu. MANILLA ROAD, VIRGIN STEEL havaları barındıran, kapaptaki MANOWAR’vari ortama rağmen o derece yardırmaya girmeyen, çok standart, çok seksenler, çok gerçek bir heavy metal var karşımızda. Yiğitler yiğidi Fenriz tarafından da takdir gören ve tavsiye edilen gruba ve “The Armor of Ire”a yönelmeden önce, grubun yine bu yıl çıkan SUMERLANDS’le olan ilişkisinden de bahsedelim.

SUMERLANDS‘in ana bestecisi ve gitaristi Arthur Rizk, ETERNAL CHAMPION’da davul, bas ve klavye çalıyor. Ayrıca geri vokal yapıp, birkaç şarkıda solo da atıyor. Aynı şekilde SUMERLANDS’den Nujon Powers da ETERNAL CHAMPION’da gitar çalıyor. İki grubun müziği belli açılardan birbirine epey yakın olsa da, ETERNAL CHAMPION’da daha net, daha seksenler, daha primitif bir heavy metal olduğunu söyleyebiliriz. Burada ayırıcı nokta büyük oranda ETERNAL CHAMPION’ın daha epik, daha öyküsel bir heavy metal yapmasında yatıyor.

SUMERLANDS’e göre daha kirli tonlara sahip ETERNAL CHAMPION’ın iyi olduğu noktalardan biri, üç gitaristi olması dolayısıyla yarattığı katmanlı melodik bölümler. Özellikle Sing a Last Song of Valdese gibi melodinin öne çıktığı şarkılar bu sayede gayet güçlü hâle geliyorlar. “The Armor of Ire”da ulaşılmaya çalışılan, başarılan ve bu sayede hissedilen net bir seksenler hissi var. Bunu laf olsun diye söylemiyorum; albümün 1988′de yapıldığı söylenerek dinletilse, buna karşı çıkmayacak sayısız dinleyici olurdu.

Albüme dair garip gelen belki de tek şey, son şarkı Shade Gate. 3 dakikayı aşan süresi içinde sadece efektli gitarlar, çeşitli efektler ve sonda da bir miktar konuşma içeren şarkı; son parça olmasının da etkisiyle birazdan 12-13 dakikalık aşırı epik bir şarkının başlayacağı izlenimi yaratıyor, lâkin bir anda şarkının ve albümün sona erdiğini fark edip eli boş kalıyoruz. İkinci albüm için bir bağlantı olması düşünülerek yapılması dışında aklıma başka bir gerekçe gelmiyor. Böyle bir amaç yoktuysa, albümü kapatmak için biraz garip bir seçim olduğunu söylemem lâzım.

Bunun dışında “The Armor of Ire”a dair pozitif olmayan bir düşüncem yok. “Sumerlands” kadar lezzetli olduğunu da söyleyemem, ancak her türlü gideri olan, cayır cayır, epik mi epik bir çalışma. Albüme adını veren şarkı, The Last King of Pictdom ve Sing A Last Song Of Valdese favorilerim diyor, iyi bir heavy metal albümü dinlemek isteyen herkesi ETERNAL CHAMPION’la tanışmaya davet ediyorum.