ABORTED’la tanışmam 11 yıl önceye, grubu “The Archaic Abattoir” turnesinde canlı izlememe tekabül eder. DESPISED ICON ile birlikte SUFFOCATION ve CRYPTOPSY co-headliner turnesinin açılışını yapmışlar ve şahsımı ziyadesiyle etkilemişlerdi. 20 yılı geride bırakan Belçikalı grup, kuruluşundan bu yana 24, benim onları tanıyışımdan bu yana da 15 eleman değişikliği yaparak Gençlerbirliği’nin teknik direktör politikasına eş değer bir yol izledi.

“Goremageddon: The Saw and the Carnage Done” ile adını duyuran ABORTED, sonraki iki albümüyle de kitlesini artırmış, “Strychnine.213” ile vasat bir iş ortaya koyduktan sonra “Global Flatline” ile “The Necrotic Manifesto”da bariz bir kalite artışı sergilemişti. Grubun lideri konumundaki vokalist Svencho’nun eleman ayrılıklarından beslenen duruşu ile birlikte ABORTED, kadro değişikliği yaptıkça daha çok coşan (vurdukça güçleniyor) bir profil çizerek death metal dünyasının en ilginç oluşumlarından biri hâline gelmişti.

Nefis kapağıyla bugün PA’yı alyuvarlarıyla yıkayan “Retrogore”; kapağı gibi, adı gibi, tam kıvamında bir retroluğa ve korku filmi hissine sahip. Bu retroluktan ABORTED’ın eski usül işlere giriştiği anlaşılmasın; buradaki retroluk genel his olarak, korku ve hatta mizah ögelerini birleştiren, tebessümlü bir katliamı betimleyen bir hüviyette karşımıza çıkıyor.

Albüme dair söylenmesi gereken iki önemli şey var. Birincisi “Global Flatline”dan beri grupta çalan davulcu Ken Bedene; artık farkına varılması gereken bir mükemmellik sunmaya devam ediyor. Bu tür için ne gerekiyorsa fazlasıyla yapan Bedene, “Retrogore”u da kana bulayan bir performans sunuyor. Albümdeki davul performansı ciddi anlamda hayvan gibi. Diğer bir konu; “Retrogore”un dayaksı gitar rifleri. Mendel bij de Leij ve gruba yeni katılan eski ABIGAIL WILLIAMS, ABYSMAL DAWN gitaristi Ian Jekelis, birlikte ciddi anlamda ölümcül bir ikili olmuşlar. Son derece yırtıcı, kompleks riflerle daha atarlı grindcore riflerini bir araya getiriyor, yeri geldiğinde ise (REVOCATION’dan David Davidson’ın vokaliyle konuk olduğu Coven of Ignorance gibi) daha groove’lu kafaya kakma rifleriyle ezme yoluna gidiyorlar.Özellikle ilk birkaç şarkıda karşımıza çıkan NECROPHAGIST’vari teknik death metal riflerinin de albüme heyecan kattığını ve adrenalini yükselttiğini söyleyebiliriz.

Albümün, daha doğrusu bu tarz albümlerin temel kilit noktası; bu tür yardırmalı albümlerin uzun süre dinlenirliğini ve ömrünü belirleyen akılda kalıcılık konusu. Karman çorman bir sürü rif yazmak son derece kolay olsa da, bunları akla kazıyacak karakteri katabilmek ciddi anlamda hüner istiyor. ABORTED bu konuda ortalamanın üstü bir yerde duruyor diye düşünüyorum. Her ne kadar her şarkı birer parlak fikirler geçidi olmasa da, genele bakıldığında yaratıcı ve iyi kurgulanmış riflerle karşılaşıyoruz. The Mephitic Conundrum gibi şarkılarda alttan alta gerilen atmosfer, şarkıların daha bir zengin durmasını sağlıyor. Diğer yandan kimi şarkılarda da ezberden kazımasyon riflere tanık oluyoruz. Bu açıdan bakıldığında, “Retrogore”da ABORTED’ın son 2 albümüne serpiştirilse eğreti durmayacak, tam da kitabına göre yazılmış şarkılar da var.

Bu açıdan bakınca “Retrogore”, her ne kadar “Strychnine.213″den bariz şekilde üstün olsa da, “Global Flatline” ve “The Necrotic Manifesto”ya kıyasla kimilerince denk, kimilerince biraz daha geride bir albüm olarak değerlendirilebilir. Net olan bir şey varsa o da albümü dinlemek zevkli. Çok fazla iyi şey oluyor ve sırf salgılanan pornografik düzeydeki adrenaline tanık olmak bile ilgi çekici bir tecrübe. Lâkin altı doluluk ve yıllar sonra bile karakterini koruyacak şarkı miktarı bakımından albümün ortanın üstüne ulaşabildiğini düşünüyorum.

ABORTED yaptığı işi çok iyi yapan ve layıkıyla yaptığında da çok ciddi tokatlayan bir grup. “Retrogore” grubun hem bu yanını, hem de kısmen cepten yiyişini gördüğümüz, akıllara duygunluk vermeyen ama kendini gayet güzel dinleten bir albüm.