2016 yılı grindcore açısından da gayet verimli bir yıl oldu. WORMROT yeni bir başyapıtla döndü, MARDUERGRIND 7 yılın ardından “II” ile kafalara vurdu, ROTTEN SOUND “Abuse to Suffer”ı, AGORAPHOBIC NOSEBLEED “Arc”ı, NAILS ise “You Will Never Be One of Us”ı çıkardı.

Adını anmamanın ayıp olacağı diğer bir öküzlük ise kuruluşundan bu yana 20 yıl geçen ve son albümü “The Funeral March”ı 10 yıl önce çıkaran GADGET’tan geldi. İsveçli dörtlü, aradan geçen zamanda açlığından hiçbir şey kaybetmemişçesine saldırdığı “The Great Destroyer” ile bu yılın tartışmasız en iyi grindcore albümlerinden birine imza attı.

17 şarkı ve 26 dakikalık süresiyle gayet iyi paketlenmiş bir saldırı olan “The Great Destroyer”, ilk albüm “Remote” ve bir önceki “The Funeral March”ın pisliğine oranla çok daha temiz yüzlü, cilalı bir albüm. Verdikleri 10 yıllık albümsüzlük arasında sadece PHOBIA ile bir split çıkaran GADGET’ın bu arayı şarkı sözü yazma konusunda iyi değerlendirdiğini ve olan biten pek çok şeyi sentezleyerek albüme sokuşturduğunu görüyoruz.

Grindcore’un politik yönü düşünüldüğünde GADGET’ın aşırı politik bir grup olduğunu söylemek mümkün değil, ancak şarkı sözlerine baktığımızda grubun dert edindiği pek çok şey olduğunu görmek de mümkün. Misal Choices of a Lost Generation’da Avrupa’daki yabancı düşmanlığından dem vuran GADGET, Forsaken’da ise ya yaşadıkları yerin insanı yanlızlaştıran yapısından bahsediyor.

Albüme adını veren şarkıda olduğu gibi yer yer gayet net oldschool İsveç death metali etkileri görebiliyoruz. Bunda prodüksiyonun ve genel hırpaniliğin de etkisi var tabii. NASUM’a selam çakan Down and Out ve The Lack of Humanity gibi şarkılar da “The Great Destroyer”ın güçlü anları arasında. Bu tür şarkılar duyduğum her an aklıma Mieszko’nun şapkalı gülümsemesinin gelmesi hem yürek burkuyor hem de ne güzel adamdın deyip ceket ilikletiyor.

Barney’nin konuk olduğu Violent Hours (For a Veiled Awakening) gibi şarkılarda hissedilen NAPALM DEATH paçozluğu ve aralara serpiştirilen orta tempo bölümler ile yer yer aralara giren hardcore-punk’ımsı bölümler de “The Great Destroyer”ı bir grindcore sevdalısının açlığını doyuracak bir iş hâline getiriyor.

Albümde çeşitlilik adına çok fazla şey olduğunu söylersem, misal bir “Voices”a haksızlık etmiş olurum. “The Great Destroyer” iyi grindcore’un nasıl yapılması gerektiğini gösteren, bunu sonuna dek hakkıyla yapan ve işini burada bitiren bir albüm. Türün sınırlarını genişletmekle, grindcore’a yeni boyutlar kazandırmakla falan uğraşmıyorlar, bildikleri şeyi çok iyi şekilde yapıyorlar.

Fazla uzatmayayım. Grindcore seviyorsanız “The Great Destroyer”ı da seversiniz. Hatta çok fazla seversiniz. Olayın özü bu.