Son olarak SHEIDIM‘le kara bulutlarını üzerimize salan İspanya, belli ki komşusu Fransa’nın karanlık müziklerdeki devasa atılımından feyz almaya çalışıyor. Ön plandaki grup sayısı çok da fazla olmayan bu ülkenin bir diğer kapkara grubuyla bir aradayız bugün.

NOCTEM, 2009′dan bu yana 4 albüm çıkaran bir black/death metal grubu. Aslında gruptan blackened death olarak bahsedilse de, NOCTEM’in, en azından birkaç gün önce çıkan “Haeresis” itibarıyla net bir black metal yaptığını söyleyebiliriz. Valencia’nın La Liga’daki berbat gidişine inat, şehri adına zifiri karanlık bir oniks taşı gibi parlayan NOCTEM; “Haeresis” ile 2016′nın en yırtıcı, en tavizsiz, en tutkulu black metal albümlerinden birine imza atmış.

Grubun olayı ne diye soracak olursanız, NOCTEM belli ölçülerde BEHEMOTH, HATE, BELPHEGOR, WATAIN, DISSECTION kırması bir müzik yapıyor, lâkin bunların hiçbirine özellikle ve tekil olarak benzemiyor. Bu yüzden müzikal karakterden ziyade kalitesel ve hissel bir benzerlikten bahsedebiliriz.

Normalde şarkı şarkı albüm açıklaması yapmam, ancak “Haeresis”in açılış şarkısı için bunu biraz esnetmem gerekiyor. Albümü adeta yırtarcasına açan Through the Black Temples of Disaster öyle bir giriş yapıyor ki, oha ne oluyor demekten kendinizi alamıyorsunuz. Şarkının girişindeki rif öylesine aceleci, öylesine panik bir yapıda ki, sizi adeta en adrenalinli kovalamaca sahnesinin ortasında başlayan bir macera filmi gibi ilk saniyesinden koltuğunuza yapıştırıyor. Bu panik atak girişin ardından NOCTEM’in saldırgan tavrını sindiriyor ve bizi bekleyen şeyin farkına varıyoruz. İlk şarkıda hissedilen bu apar toparlık, soluk soluğa kalma hissi albümün büyük çoğunluğunda devam ediyor.

Kusursuz bir prodüksiyona, hayvan bir davul performansına ve bu işi iyi bildiklerini belli eden elemanlarca oluşturulmuş bir müziğe tanıklık ettiğimiz “Haeresis”te, İspanyol grup ciddi anlamda tokatlıyor, tekmeliyor, ısırıyor, pençe atıyor. Albümün genelinde öyle bir adrenalin pompalanıyor ki, dolu dizgin giden twin pedallar bir yerden sonra kalp atışlarınızı da hızlandırıyorlar. Bu dolu dizginlik ve tavizsizlik vurgusu albümün baştan sona kaotik bir yardırma olduğu izlenimini vermesin. “Haeresis”te çok net, saf bir nefret ve çok zekice kullanılmış bir tutku var. Bu durum, albüme adını veren şarkı gibi kimi yerlerde yaratılan dramatizasyonla kendini açık şekilde gösteriyor.

Black metal ile death metalin bir arada olmasından hoşlanıyor, bu birliktelikte black metal ağırlığının çok daha ağır olmasından da ayrı bir haz alıyorsanız; yaratıcı rifler, saf bir tutku ve adanmışlık hissiyle dolup taşan bu albümü dinlemenizi öneririm. Açılış şarkısını dinleyin, zaten sizi neyin beklediğini görecek ve dinleyip dinlememe kararını ona göre vereceksiniz. Ben verdim, ziyadesiyle memnun kaldım.