Bazı gruplar vardır; seveni çoktur, bir sürü insana bir sürü benzersiz şey hissettiriyordur, albümleri hep yüksek not alıyordur, sevenleri kendi aralarında konuşurken kendilerinden geçiyordur. Siz ise bir türlü bu övgülerin kaynağını göremiyorsunuzdur. Herkes o şeyin ne kadar iyi olduğundan bahsederken, siz “sorun bende mi?” diye düşünürken, millet “of nasıl güzel” diye kendini oradan oraya savuruyordur.
INSOMNIUM benim için belli bir ölçüde bu gruplardan biri. Grup güzel, ona şüphe yok. Müzikleri de belli bir kalitenin üstünde, ancak şu ana dek çıkardıkları albümlerden büyük çoğunluğun etkilendiği kadar etkilendiğimi söyleyemem. Melodik death metali yaklaşık 20 yıldır sürekli dinleyen bir insan olarak, ya yıllar boyunca benzer şeylere alışmaktan, ya da grubun tercihleriyle benim zevklerimin uyuşmamasından.
Bu tür durumlarda elbette ki bu gidişatın değişmesini istersiniz. Bunca insanın zevk aldığı bir şeyden aynı ölçüde zevk almayı umarsınız; bir şey olsun, grup bir şey yapsın ve yeni albümünü çok seveyim diye aklınızdan geçirirsiniz. Meğer haberim yokmuş da INSOMNIUM son birkaç yıldır bu ümitlerimi gerçeğe dönüştürecek albüm üzerinde çalışmaktaymış.
“Shadows of the Dying Sun”dan bile “eh” bir keyif almış biri olarak, “Winter’s Gate”te bir ışık görüşümün ve kendi adıma gruba yönelik “son bir şans” olarak değerlendirmemin başlıca sebebi, elbette ki albümün tek bir şarkıdan oluşacak olmasıydı. Uzun tek şarkı olayı eğer çok iyi yapılmazsa ne gibi sonuçlar doğabileceği hepimizin malumu olduğundan, albümü yeterince iyi bulmadığım takdirde INSOMNIUM defterini baya kararlı biçimde kapatacaktım.
Albümü daha ilk dinlemede, “Winter’s Gate”le ilgili farklı bir şeylerin olduğu belliydi. Rüzgârın ardından gelen kırılgan melodi, yükselen tansiyon ve sonraki coşma; dinleyiciyi epey ilginç bir yolculuğun beklediğinin işaretiydi.
Lafı daha fazla uzatmadan kafamdakini söyleyeyim. “Winter’s Gate” nefis bir albüm. Melodik death metal adına da, tek şarkılık albümler namına da enfes bir yaratım. Bunun birinci sebebi, grubun şarkı yazımı konusunda bambaşka bir boyuta gelmiş gibi hissettirmesi. Böylesi bir tek şarkı macerasına girmişler ve albümde anlatılan macerayı nakış gibi işlemişler. Rif kalitesindeki artış ve dramatizasyonun başarılı verilmiş olması da takdir edilesi diğer etkenler.
Konu kış olunca, albümde buna uygun olarak başlıyor, gelişiyor, şahlanıyor. Hem kırılgan hem ihtişamlı, hem hüzünlü hem coşkulu, hem neşeli hem de hiddetli olan kışı tüm yönletriyle yansıtan albüm, grubun bugüne kadarki en güçlü şarkı yazımını da ortaya koyuyor. Şarkının yükselip alçalmaları, duygu değişimleri adına verdiği kararlar; hepsi bir arada son derece sürükleyici, adeta kitap gibi okunası, film gibi izlenesi bir sonuç ortaya çıkarmış.
Konsept yapısı ve tek şarkı olması dolayısıyla tek seferde dinlemenin daha önemli hâle geldiği “Winter’s Gate”, tek şarkılık albüm olayının bana göre zirvesi olan “Crimson”ı yaratan insanların başında gelen Dan Swanö’nün elinde muazzam bir prodüksiyona kavuşmuş. Albümün soğuyup ısındığı anarın dinleyiciye daha güçlü şekilde yansıtılabilmesi adına, Swanö elinin dokunması albüme baya katkı yapmış.
INSOMNIUM benim için çok bir şey ifade etmeyen, herhangi bir grupken, bir anda bir sonraki albümünü merak eder hâle geldiğim bir gruba dönüştü. Kim kritiklerde yılın albümü olarak gösterildiğine dahi rastladım. Sağlam bir INSOMNIUM hayranı olsaydım belki ben de böyle düşünürdüm ama gruptan ümidini kesmek üzere olan birini tekrar kendilerine bağlamaları da sanırım yeterince iyi bir durum.
(9.38/10, Toplam oy: 94)
Loading ...
one man army lakaplı finli müzisyen Tuomas Saukkonen ‘in onlarca farklı solo projelerinden birini dinlyormuş hissine kapıldım.Melodic Death Metal gruplarının son yıllarda yakalandıkları Doom öğelerini fazlaca kullanma ve yumuşama hastalığından bu albümde iyice etkilenmişler.Bence yaptıkları müziği melodic death/doom olarak tanımlamak bu albümden sonra daha doğru diye düşünüyorum.
Gerçekten yoruma katılıyorum;
Albüm Nefis Olmuş.
Sabah dinlemeye başlamıştım. Son albümün güzelliği devam etmiş ama bu kez daha da yoğun bir güzellik. 9.5
Yine kaliteli bir Insomnium albümü “fekat” başıma birşey gelmeyecekse Shadows of the Dying Sun kadar parlamadığını düşünyorum.
28.09.2016
@Ugur, kesinlikle katılıyorum.İyi bir albüm ama bir Shadows of the Dying Sun değil.
Yılın albümü net !
Anladığım kadarıyla insomnium’ un kendileri için pek bir şey ifade etmeyen diğer alelade gruplardan biri olarak gören bizler için baya güzel bir albüm olmuş, şahsen bende çok beğendim albümü. Ahmet sana ilk 3 paragraf dedim ama yok, kritiğin kelimesi kelimesine her kısmına katılıyorum. 10/9
albüm güzel yorumlar almasına rağmen hiç açıp dinleyesim yok. swanö işin içinde diye parlatıldığını düşünmüyor değilim. önyargı tabi bu.
Albüm genel olarak baya beğenilmiş fakat belki abartıyorum bilmiyorum ama ben biraz da riske girerek diyorum ki iilerde 2010 lu yillar konuşulurken mutlaka bu albüm de anılacak son yılların en iyilerinden diyorum ve bir tur daha döndürüyorum
Kötü iş yapması mümkün olmayan gruplardan biri Insomnium. Evet, SOTDS kadar derin bir albüm değil ama o atmosferiklik çok güzel korunmuş.
SOTDS Insomnium diskografisinde zirveydi, bir “ustalık eseri”ydi ve ardından böyle bir şey geldi. Bundan sonra nasıl bir şey yaparlar aşırı merak ediyorum. Vokal prodüksiyonuna falan da el atmasınlar artık, böyle kalsın, grupla özdeşleşti.
9/10
İnanılmaz puanlar almış her yerde. 2010′larda metalstorm listesine giren ikinci albüm olmuş.
Kemerde uzandığım şezlongta 3 kez daha arka arkaya dinledim , son kararım şu son dört beş yılda yapılmış en iyi üç albümden biri olduğunu düşünüyorum enfes bir karakter, bütünlük var Vessels’ i ikinci dinleyisimde yılın albümü kesinlikle bu demiştim kısa bir süre sonra dinlediğim Poisonous path” dur hele daha erken” dedi son tahlilde insomnium biz bitti demeden bitmez diyerek noktayı koydu. Ne de iyi yaptı
Bu albüm güzel ona lafım yok. Ama bence ilk albümlerinden itibaren ufak değişikliklerle müzik hayatlarına devam eden sağlam bir gruptur. Ölü bir oğlan dünyaya getirmiş bir annenin acısını anlatan ilk albümün ilk şarkısından, dünyanın meydana gelişini bilim ile şiiri ustalıkla karıştırdıkları -Winter’s Gate’e kadar- son albümlerinin son şarkısına, grup kendi içinde evrildi bence. Kendilerini tekrar etmediler hiç. Akıllı rifler, vurucu sololar, coşkuyu ve hüznü yaşatan melodileri ile Insomnium tartışmasız en iyi melodeath gruplarından biridir.
Nasıl bir albümsün sen ya… Resmen yıpratıyor ama yine de vazgeçemiyorum.