Temmuz-Ağustos arasında Güzide’yle birlikte epey kapsamlı bir Yunanistan gezisi yaptık. Bu gezi sırasında gittiğimiz müzik marketlerin sahipleriyle çok kısa sürede kaynaşmamız neticesinde, Pasifagresif’ten bahsettiğimiz anda sağ olsunlar bize epey bir albüm hediye ettiler (bu ziyaretlerin kapsamlı raporu yakında Pasifagresif’te olacak). Bu albümlerden biri olan ve Atina’daki Le Disque Noir’ın sahibi Panagiotis Kostis’in verdiği OPENED PARADISE’ın geçen ay çıkan albümü “Buried in Rain”le birlikteyiz bugün.

OPENED PARADISE 13 yıl önce kurulan bir gotik rock grubu. 2006′da çıkan “Occult” albümleri ve 2012′de çıkan “Tides” adlı bir EP’leri var. Bu iki ürünü dinlemedim, dolayısıyla da grupla tanışmam “Buried in Rain”le oldu. Aslına bakarsanız elimde tuttuğum şeyin baya leş bir black metal albümü olacağını umuyordum, zira sunum itibarıyla her tür çirkinliği içinde barındıracak bir havaya sahip. Yazı fontu, kapaktaki görsel; her şey Debemur Morti, Norma Evangelium Diaboli, Avantgarde veya I, Voidhanger’dan çıkan bir albümün karakteristiklerine sahip.

Lâkin albümde bununla hiç ilgisi olmayan, gayet kitabına göre yapılmış bir gotik rock var. MOONSPELL’den Fernando’nunki ayarında aksanlı bir clean vokal, FIELDS OF THE NEPHILIM, SISTERS OF MERCY, kısmen PARADISE LOST, TYPE O NEGATIVE, MOONSPELL ve 1996-1999 arası ANATHEMA sevenlerin hoşuna gidebilecek, belli ki samimiyetle yapılmış, tertemiz bir albüm “Buried in Rain”. Bas gitarın ve vokalin epey ön planda olduğu albümün kaydını biraz kuru bulduğumu söylemeliyim. Gitarlar kimi zaman klavye ve basın arkasında garnitüre dönüşebiliyorlar, ancak bunun bilinçli bir şey olması da gayet olası.

44 dakikalık süresiyle tam tadında bir dinlemelik sunan “Buried in Rain”; efektli gitarlar, iyi yazılmış davul ve kimi bölümlerde grubun kendini adlandırdığı “post gotik rock” tanımına uygun hareket eden gitar kullanımıyla birlikte, OPENED PARADISE’ın gotik rock sevenler için iyi bir alternatif olduğunu düşünüyorum. Vokalistin albüm boyunca çok büyük oranda tek yönlü yorumu ve sesini çeşitli dramatizasyonlar için kullanmaması zaman zaman şarkıların birbirlerini andırmasına yol açabiliyor, ancak müziğin tansiyonunun iyi ayarlanmış olması ve şarkılar arası karakter farklılaştırma çabaları da gayet görünür şekilde sunulmuş.

“Buried in Rain” eli yüzü düzgün bir gotik rock albümü. Yukarıda adı geçen grupları sevenler bakabilirler. Akıllarını kaçıracakları bir şey bulacaklarını garanti edemem, ama türün gereklerinin layıkıyla yapıldığı ve kimi enteresan karakteristik özelliklerin de entegre edildiği bir albüm dinleyeceklerini rahatlıkla söyleyebilirim.