Oğuz Sel

Gelişim ve değişim, hayatın her noktasında olduğu gibi müzikte de kendini gösteriyor. 1970’li yıllardan bu yana giderek gelişen ve teknolojinin de desteğiyle hayli farklılaşan progresif rock ve metal, köklerinden kopmadan gerçekleştirildiğinde, bundan 40 yıl önceki yaşattığı hissiyatı pekâlâ yaşatabiliyor. Kendi alanlarında değerlendirildiklerinde, sayıları giderek azalan virtüözler arasında sıralanabilecek Tony Levin, Marco Minnemann ve Jordan Rudess’tan oluşan Levin Minnemann Rudess (evet pek yaratıcı bir isim olmadığı açık) grubu da yeni albümleriyle 70’ler ruhunu bugüne taşımaya gayret ediyor.

Aksak ritimlerin havada uçuştuğu, ilginç melodilerden kafanızı kaldıramadığınız yapımlardan biri olmaya aday “From the LawOffices Levin Minnemann Rudess”, grubun ilk albümünde olduğu gibi bolca enstrümantal parça barındıran, progresif rock, funk, bir miktar da caz tınıları içeren bir eser. Grubun önceki albümünü dinleyenlerin bu yapımda fark edecekleri ilk detay, çalgı aletlerinin, bilhassa da davulun daha normalleştirilmiş bir pozisyonlamada bulunması. Zira önceki albümde crash’lerden tutun da trampet tonlarına kadar her şey çok ön plandaydı ve bu bir süre sonra albümü dinlenemez noktalara doğru taşıyordu. Bununla birlikte bulunduğu gruplarda dominant görev üstlenen (ben bundan şikâyetçi değilim tabii) Rudess, albümde hafif bir Rudess Morgenstein Project havası yakalamış gibi. Özellikle parçaların gidişatı, ilerleyen safhalarda değişen tema yapısı vs. bana doğrudan Rudess Morgenstein Project’i anımsattı.

Melodi ve ses seçimini dikkate aldığınızda 100 metre öteden duysanız bile “Bunu Jordan Rudess çalıyor!” demenizi sağlayan süper hızlı geçişli, bir o kadar da garip ve hayranlık uyandırıcı melodilerle bezeli olan albüm, Marco Minnemann’ın harikulâde davul hâkimiyeti sayesinde benzerine pek de rast gelmeyeceğiniz bir yapıya kavuşuyor. Tony Levin’in dillere destan bas kullanımına ve arka planda kendi halinde soloya gittiğine anbean şahit olabileceğiniz “From the Law Offices Levin Minnemann Rudess”; kimi şarkılarıyla virtüözlere meydan okusa da kimi parçaların kompozisyonları âdeta sakin belgesel müzikleri kıvamında kalıyor.

Albümün genel olarak zayıf olduğu nokta, Jordan Rudess’ın komşu evine gidip sağı solu karıştıran yaramaz çocuk edasıyla, elinin altındaki klavyedeki sesleri ve efektleri alâkasız yerlere dağıtmış olması. Özellikle bazı şarkılarda kimi Dream Theater dinleyicilerinin nefret ettiği “ciyuvciyuv” olaylarının bulunması ve sebebini bir türlü anlayamadığım şekilde klavyenin joystick’i ile aşırı oynaması eserlerin ciddiyetinin buhar olup uçmasına sebebiyet veriyor.

Deneysel progresif rock işlerine meraklı olan, kadroda bulunan sanatçılardan en az birini ya da birkaçını takip eden ve dinlediği müzikle ufkunu genişletmek isteyen herkese hitap eden albüm, baştan sona tekrar tekrar dinlenebilecek yapıda olmasa da kafayı takabileceğiniz birkaç şarkı barındırması sayesinde arşivlik bir değere kavuşuyor. Rudess çılgınlıklarını biraz daha dizginleyebilse çok daha karizmatik bir albüm olacakken direkten dönen “From the Law Offices Levin Minnemann Rudess” yine de önceki albüme nazaran çok daha iyi bir yere konumlanıyor. Sonuç olarak, Liquid Trio Experiment’ı pek sevmiyor ama Liquid Tension Experiment’a bayılıyorsanız, bu albüm size göre olabilir.