Deathcore’un gücünü kaybetmeye başladığı devirlerdeyiz sanki. Türün en büyük gruplarından WHITECHAPEL’ın son albümü ilk haftasında 7.000′e yakın satarak Billboard listesine 70 numaradan girdi. Grubun bir önceki albümü 16.000 küsür satarak listeye 10 numaradan girmişti. Bu bir tesadüf mü? WHITECHAPEL’la mı, yoksa deathcore’un kendisiyle mi ilgili bir sorun?

Teknik death metalin doksanlardaki çiğ, atmosferli ve karakterli hâlinin tükenmeye yüz tuttuğu zamanları yaşıyoruz. Teknik death metalin bir kimlik ortaya koyduğu, altının dolu olduğu ve yoğun duygular yaşattığı o eski günlerin yerini, olağanüstü temiz prodüksiyonlu, her şeyin nanosaniye bazında kusursuz olduğu ve kopyala yapıştır soloların, riflerin hüküm sürdüğü bir anlayış devraldı. Bundan sonra böyle mi devam edecek, yoksa eski günlerin hissederek yapılan teknik death metali geri dönecek mi?

Görünüşe göre iki tür için de çeşitli sorunlar mevcut. Peki ya bu ikisini bir arada sunmaya ne dersiniz?

ION DISSONANCE, THE RED CHORD, AFTER THE BURIAL, THE DILLINGER ESCAPE PLAN…

THE SCHOENBERG AUTOMATON dinlerken aklıma gelen gruplar bu dördü. Dördü de birbirinden öküz olan bu grupların ışığında, kanımca yılın en amansız albümlerinden biri olan “Apus”u sevip sevmeyeceğinize de karar verebilirsiniz aslında. Yine de kararınızı erken vermeseniz iyi edersiniz.

Adını müzik tarihine yazdırmış en önemli insanlardan biri olan Arnold Schoenberg’den alan THE SCHOENBERG AUTOMATON; refahtan refah beğenen bir grup profili çiziyor. Bunun sebebi de grubun Avustralya’nın Brisbane şehrinde kurulup, bu albüm öncesinde topluca Vancouver, Kanada’ya taşınmış olması. Vancouver’da 1 yıl yaşamış bir insan olarak, vay adiler, vay ballılar demekten kendimi alamıyorum. THE SCHOENBERG AUTOMATON’ın bu hamlesi epey önemli, çünkü grubun yaptığı işte ve geleceği konusunda ne kadar kararlı ve inançlı olduğunu gösteriyor. Turnelere ve metal dünyasına uzak olan Avustralya yerine Kuzey Amerika kıtasının bu cennet vatanına taşınan grup, belli ki yapabilecekleri ve hedefleri konusunda çok ciddi düşünüyor. Dikkatinizi çekerim, grubun bir elemanından falan bahsetmiyorum; tüm grubun başka bir kıtadaki başka bir ülkeye yerleşmesinden söz ediyorum.

Hepsi iyi hoş, peki THE SCHOENBERG AUTOMATON tüm bunları anlamlı kılacak müziği yapıyor mu?

Evet yapıyor. Hem de çok net yapıyor.

Bir kere ortada son derece iddialı bir sunum var. Görsel yanından kaydına dek “Apus” tertemiz, son derece çekici br iş. İkincisi, grup baya ekstrem işlere girse de son derece kapsayıcı ve merak uyandırıcı bir karaktere sahip. Teknik death metal ve deathcore gibi iki türü altı dolu ve gerçek anlamda tehditkâr şekilde sunabilmek görüldüğü kadar kolay değil ve grup bunu ustalıkla yapıyor. Bunun gerçekleşmesini sağlayan bir numaralı konu, THE SCHOENBERG AUTOMATON’ın çok ama çok fazla fikrini, çok ama çok iyi bir şarkı yazımı ve kompozisyon becerisiyle sunuyor oluşu.

“Apus”u dinlerken aklınıza formüller, hedefe yönelik breakdown’lar, göz boyama işlevi gören bulanık sweep’ler falan gelmiyor. Grup, müziğine kattığı pek çok fikirle, aralara soktuğu ufak nakışlarla “Apus”un altyapısını güçlendirdikçe güçlendiriyor. Böyle olunca, şarkılar tekil olarak olduklarından daha büyük bir toplam yaratıyorlar ve dinlediğiniz grubun ne yaptığını bildiğini anbean hissediyorsunuz.

Kısacası elimizde, büyük oranda teknik death metal kimliğini kullanan ve bunu deathcore ve daha modern tekniklerin vahşeti ve kas gücüyle harmanlayıp gayet zengin ama hiçbir zaman kendi içinde kaybolmadan sunan bir albüm var.

“Apus” bu yıl dinlediğim heyecan verici albümlerden biri ve THE SCHOENBERG AUTOMATON’ın ülke değiştirtecek boyutlardaki kendine güveni de eklenince, grubun ileride neler yapacağını merakla bekliyorum.