Oğuz Sel

Death metal takipçilerinin pek çoğunun göz ardı ettiği ama bu göz ardı edilişin haksızlığını, hemen her albümlerinde yer verdikleri birbirinden güzel parçalarla adeta yüze bir tokat gibi çarpan Kaliforniyalı cengâver topluluk Deeds of Flesh’in, müzikal yeteneklerinin neredeyse savaş marşı gibi riflere hayat verdiği “Mark of the Legion” bu seferki konuğumuz.

Birçok grubun 2000 yılı sonrası görülen popülerleşme ya da dönemin yüksek teknoloji işleriyle haşır neşir olma gibi mevzularına burun kıvıran, aksine karanlık ve hastalıklı müziklerini daha da güçlendirip belirli açılardan zenginleştirerek yollarına devam eden Deeds of Flesh,“Mark of the Legion”da, öncülü albümlerin aksine biraz daha derli toplu ve komplike işlere girişiyor. Gerek yazılan şarkılar, gerekse enstrümanların kullanımı, albümü sağ kaşı hafif indirip sol kaşı hafif kaldırarak dinleyebilmenize neden olacak derecede enteresan. Albümün ilk parçasından itibaren dinleyiciye yansıtılan savaş atmosferi, yalnızca birkaç ses efekti ya da film alıntısıyla değil, bizatihi gitarlardan çıkan ve tüyleri diken diken eden riflerle sağlanıyor. Grubun kanıksattığı ve kesinlikle sıradanlıktan uzak brutal yapıyı muhafaza eden albüm, bunu sistematik kazımalara sahip davulla da destekliyor. Özellikle dur durak bilmeyen çift kroslar, kimisinin pek hoşuna gitmeyeceği ama benim bayıldığım tonlardaki trampet tonlarıyla bir araya gelince albümü dinlemeye doyum olmuyor.

Gıcır gıcır kayıtlar yerine puslu ya da kirli olarak nitelenebilecek kayıt yapısına sahip albüm, başından sonuna kadar adrenalin patlaması yaşanması için üretilmiş izlenimi yaratıyor. Zira ağır aksak giden ya da temponun düştüğü neredeyse bir dakika bile yok, genel akış yavaşlasa davullar durmuyor, davullar havayı değiştirmeye başlasa gitarlar coşup davulları tekrar şahlandırıyor.

Vokal konusunda dengeli bir hava gözeten Deeds of Flesh, çift vokalle şov yapıp az miktarda scream ve bol miktarda brutal vokalle şarkıların silindir eziciliğinde olmasını sağlıyor.

Her yeni albümlerinde, başladıkları sert şeker formundan giderek uzaklaşıp kulak memesi kıvamındaki jelibonlara dönüşen death metal gruplarının aksine dördüncü stüdyo albümlerinde bile öküzlüklerinden ödün vermeyip albümle aynı adı taşıyan parçanın yanı sıra Master of Murder gibi hala dinledikçe gazdan gaza koşup adrenalin patlaması yaşadığım işlere can veren Deeds of Flesh; bol gitar aksiyonlu, bol kazımalı ve başlarda da belirttiğim gibi marş gibi şarkılarla tıka basa dolu olan “Mark of the Legion” ile gönülleri fethetmeyi başarıyor.