Progresif metalin “progresif olmaya çalışma” ve “dinlenebilirlik” ekseninde gidip gelen sayısız grup arasından, bazıları gerçekten de yenilikçi işler yapıp bir yandan da son derece dinlenebilir olmayı başarırken, bazıları ise araya kattıkları üç beş aksak ritim ve anlık teknik ilginçliklerle progresif olduklarını belli etmeye çalışıyorlar.

Metalde etnik tatlar yansıtmak zaman zaman çok başarılı sonuçlar verse de, çoğu zaman yüzeysel bir tat olarak damaklara kazınmaktan öteye geçemiyor ne yazık ki. Bunun başlıca sebebi, müziklerine etnik unsurlar katan metal gruplarının bunu büyük oranda sadece katmış olmak için katması ve standart metal bileşenlerini ile bu dış unsurları iç içe geçirememeleri. Bu durumda karşımıza üstünde bir X kanalı olan herhangi bir metal albümü oluyor. Fark ediyoruz ki şarkılar bu eklenen X’ler olmadan da dinlenebilir, anlam ifade edebilir. İster ihtişamlı orkestrasyonlar olsun, ister bir coğrafi konuma has etnik bir tat olsun, genelde karşımıza çıkan şey bu oluyor.

MYRATH Tunus’tan çıkan ve son derece istikrarlı şekilde kaliteli müzik yapan bir grup. İlk albümlerinden bu yana gelişen müzikleri ve güçlenen karakterleri ile progresif metal ve genel olarak metal dünyasında konuşulmaya başlanan grubun yeni albümü “Legacy”yi de, biraz gecikmeyle de olsa siteye kazandırmaktan dolayı mutluluk duyuyorum.

Oryantal tatların metalde kullanılmasına “Mabool”u dinleyene dek çok soğuk bakan biri olarak, o albüm sayesinde bunun iyi yapıldığında ne kadar güçlü sonuçlar verebileceğini görmüştüm. Sonrasında da bu tarz bir kullanımın yanına yaklaşan başka bir albüm olmadı; ne ORPHANED LAND’den ne de başka bir gruptan.

MYRATH’ın bu noktadaki önemi de işte burada yatıyor. Grup;

1) Çok iyi şarkılar yazıyor
2) Dinlenebilirlik ve progresiflik dengesini nefis kuruyor
3) Müziklerine kattıkları etnik unsurlar bir katmandan ibaret değil ve müzikle her açıdan iç içe ilerliyorlar
4) Kullandıkları etnik unsurlar, bunlara alışık kulaklara bile çekici gelecek düzeyde yaratıcı

Bu maddelerle birlikte MYRATH’ın yaptığı işin değerinin neden yüksek olduğunu görebiliyoruz. “Legacy”, baştan sonra çok iyi planlanmış, yazılmış ve icra edilmiş bir albüm. Önceki albümlerde bize güçlü taraflarını gösteren MYRATH’ın daha da ustalaştığını, kendine güvenli hâle geldiğini gösteren çok çok iyi bir albüm.

DREAM THEATER, ORPHANED LAND ve MUSTAFA CECELİ’nin (I Want to Die’ın girişi) bir sentezi olarak özetlemekten çekinmediğim “Legacy”de karşımıza çıkan ilk güçlü taraf, harika prodüksiyonla birlikte yansıtılan ve son derece çok yönlü şekilde planlanan şarkı yapıları. Grup, olayın metal tarafını ve oryantal tatları çok iyi bir uyumla ortaya koymuş. Melodilerin ihtişamı, akılda kalıcılığı, bel bağlanan tek unsur olmamaları ve her şarkının kendi karakterine sahip olması, albümü pek çokları için doyumsuz bir dinlemelik yapmaya yetiyor.

Grup elemanlarının önceki albümlerde yansıttıkları başarılı performansların üzerine çıktığı “Legacy”de, özellikle vokalist Zaher Zorgati’nin kariyerindeki en iyi vokallerinden bazılarına tanık oluyoruz. Sesiyle rahat şekilde oynaması, sadece Arap motiflerine yüklenmemesi ve belki de ilk kez bu albümde, bu denli bir hard rock gırtlağı yansıtarak büyük oranda Jorn Lande’yi anımsatan yorumlara girmesi takdire şayan. Telaffuzundan tutun da yer yer kullanılan Arapça bölümlere kadar, “Legacy”deki vokaller her anlamda çok başarılı.

Orkestrasyon, gitar ve basın da her açıdan döktürdüğü albümde öne çıkan diğer bir eleman da davul setinin arkasındaki Morgan Berthet. Çok zevk sahibi seçimler yapan ve progresif metal davulculuğunu gerçek anlamda yansıtan Berthet; aralara kattığı çok tatlı oyunlar, aksak ritimler ve kick kullanımlarıyla albüme küçük ama değerli renkler katmayı başarıyor.

Genel anlamda bakınca, MYRATH son derece tutarlı, ne yaptığını bilen, hatta kendi karakteri çerçevesinde bu tarz bir müziği belki de dünyada en iyi yapan grup olabilir. Çok standart, hatta bayıklaşabilecek bir fikri bu denli güçlü yansıttıkları için grubu kutluyor, albümü bir kez daha başlatıyorum.