MORTICIAN sever misiniz? Peki ya ARTILLERY? Bu soruların cevabının pek de bir önemi yok aslında. Kanadalı MORTILLERY, bu iki grupla neredeyse hiç alâkası olmayan bir müzik yapıyor.

Nasıl mı?

Seksenlerin sound’unu ve tavrını günümüze taşıyarak. Hem de bunu aşırı derecede çiğ, hatta ham düzeyde bir vahşilikle yaparak.

2008 yılında kurulan MORTILLERY’nin yaptığı müzik aşırı derecede tek boyutlu ve büyük oranda aynı amacı güden şarkılar üzerine kurulu. Grup speed metal ve thrash metali son derece ilkel ama bir o kadar da samimi şekilde ele alıyor ve tümüyle vurdu kırdı üzerinden ilerliyor.

Grubun kadın vokalisti Cara McCutchen, MORTILLERY’nin bir numaralı karakterini oluşturuyor. Zaman zaman vokal yapmaya dün başlamışçasına çiğ ve ham olan performansı, grubun sound’una iyi uyması dolayısıyla sırıtmıyor, bilakis MORTILLARY’nin albenili hâle gelmesini sağlıyor.

Seksenlerden çıkmış kadın sesli erkek bir speed vokal vokalisti ile deli deli bağıran bir kadın arasında gidip gelen bu performans, muhtemelen MORTILLARY’yi sevip sevmeme noktasında da karar mekanizmanızı oluşturacak.

“Shapeshifter”daki çiğ thrash metal, yer yer ilk dönem IRON MAIDEN’vari bir varoş çocuğuna, yer yer -o kadar da zehirli olmamak kaydıyla- TOXIC HOLOCAUST piçliğine ve büyük oranda da EXCITER, NUCLEAR ASSAULT, DEATH ANGEL gibi can gruplara dayanıyor. Rifler genelde primitif, gaz ve üzerlerinde aşırı detaylı düşünülmediklerini ve içten gelen neyse o şekilde çıktıklarını hissettiren samimi bir telaşları, heyecanları var.

Bu tavır gruba bir punk hissiyatı da kazandırıyor ve plansız programsızlığın çekiciliğini katıyor. Cara’nın Rob Halford’ı anımsatan çığlıklarının ve genç Belladonna’yı anımsatan thrash metal haykırışlarının kusursuzlaştırılmaya kasılmamış olması da MORTILLERY’yi olduğu gibi benimsemek adına olumlu artılar.

En başta dediğim gibi, grup son derece tek boyutlu, dibine kadar saf bir thrash metal sunuyor. Vokallerin albüm boyunca çılgın bir maceraya atılmışçasına heyecanlı ve “gerçek” oluşları, ister istemez Cara’nın bu vokalleri kaydederkenki hâlinin gözünüzün önüne gelmesini sağlıyor ve bu da süper bir şey. Sırf vokal performansındaki bu doğaçlamamsı, kuralsıza yakın “bakalım neler olacak!” hissiyatı için bile “Shapeshifter” dinlenmeyi hak ediyor. Bu performansların en değişken ve zenginlerinden birini, albüme adını veren pek güzel şarkıda bulmak mümkün.

3 gün önce piyasaya çıkan “Shapeshifter”, MORTILLARY’nin en iyi albümü ve yakın zamanda grubu daha önemli turnelerin afişlerinde görürsek hiç şaşırmam.

Samimiyetle ve ne yapmak istediğini bilerek yapılan iş her türlü değerli oluyor, orası kesin.