Özgür Durakoğulları

Çok fazla spekülasyona konu olan: “X grubun şu üyesi olmasaydı / yerine şu olsaydı, X grubunu çok daha fazla severdim. / X grubuna hayran olurdum.” olgusunu duymayan, veya bu parametrik tarzdaki tespite bulaşmayan pek çok kişi vardır desek yalan olur. (Kastırıcı giriş cümlesini de yazdığıma göre, artık kritiğe geçebilirim hehe.)

Virtuocity, power metalin en zirvede değil ama bugüne göre çok daha fazla ilgi gördüğü 2002 yılında ilk albümünü çıkartmış, ve tanıttığım 2004 çıkışlı albümünden sonra da dağıldıklarını deklare etmemiş ama, metal-archives’a göre yayınlanmış iki demo dışında ne yaptıkları / yapacakları meçhul bir grup.

Sunulan albümlerinden yola çıkarsam, adamların metal kitlesi içinde hatırı sayılır bir konum kazanamamalarına hiç şaşırdığım söylenemez. Stratovarius tarzında bir sound’u, grup isminin hakkını verircesine bir virtüöziteyle sunmayan; “Off qanqa şunu nasıl yapmışlar.” benzerinde bir nidayı, çok tecrübesiz metal dinleyicileri dışında belki hiç kimseye hiçbir zaman haykırtmamış bir sanat olayının metal dünyasını karıştırmamasına neden şaşırsaydım ki?

“Off süper lan bu ikinci albüm, vokale ve şarkılara hasta oldum, ve de ne de ideal lan prodüksiyonü, ABBAOOOVVVV.” diyen, ben gibiler tahminen olmuştur ama “Northern Twilight Symphony” için. Şöyle de sorgulamalarda bulunanlar olmuş mudur mesela?: “Keşke Strato’nun vokali bu adam olsaydı…” Bence olmuştur, bunu tek düşünen kişi ben olamam?

Yeri gelmişken, Helloween’in metal dünyasında ekol oluşturup falsetto tekniğiyle tiz ve dağınık veya dengesiz entonasyonla söyleyen vokalli sayısız gruba ilham olması beni pek ilgilendirmiyor açıkçası. Belki internetle birlikte sayısız gruba ulaşabiliyor olmamızın katkısıyla zevk alınabilecek bir sürü grup / albüm keşfedebilme lüksüm/üz, irite olduğum/uz bazı bu tarz olguları kale almama lüksü tanıyor bana / bize. Kıssadan hisse, 20’li yaşların çemkirgenliği de son bulunca, farklı keşif yöntemleriyle her daim sevebileceğim müzikler bulup, onların keyfini sürerken; bana rahatsızlık verenlere de “yokmuş” muamelesi yapmak, veya “aa böyle berbat bişey varmış, hemen kapatayım” aksiyonuna yönelmek, rutin zaman zarflarında genelde takındığım tutum.

Neyse, Savatage’a veya -fazla yüksek oktavlı olmasa da- “güçlü” vokal kullanan bir heavy metal grubuna koysanız sırıtmayacak bir vokaliste sahip olan, ilk albümündeki dağınık sound ve tam oturmamış besteleri geliştirmiş, tarz olarak özgün demeye dilim varmasa da ciddi manada kusursuz bir albümle belki kariyerini tümden sonlandırmış Virtuocity’e, özellikle de grubun benim için büyük ihtimalle “zamansız” olmuş “Northern Twilight Symphony” adlı albümüne şans tanıyın. Sonra bi’ bakmışız Virtuocity dünyanın en meşhur grubu olmuş, Stratovarius onların alt grubu olabilmek için seçmelere falan girmek zorunda kalmış; hatta grup bir kente vermiş adını: “Virtuo”…