Son yıllarda giderek artan şekilsiz, ucube death/black metal kırması grupların underground metal sahnesinde bu denli ilgi çekmesinin başlıca sebebi, elbette ki bir kısım dinleyicinin alışılageldik standartlardan, varsayılan normlardan sıkılmış olması. Bu durum, kimilerinde, çok kısıtlı düzeyde icra edilen bir müzikal anlayışa yönelme ve bu eşiğin altında kalan %+99′luk kısmı tamamen yok saymaya dahi neden olabiliyor. Bu eşiği geçen ve neredeyse herkesçe yapılanın dışına taşan kafa yapıları ise coşkuyla kucaklanıyor ve kendi kitlesini mutlaka buluyor.

Bu anlayışa sahip gruplar, kimileri için öylesine büyük bir açlığı kapatıyorlar ki; tutarlılık anlamında ortaya koydukları materyalin ne olduğu neredeyse fark etmeksizin değer bulabiliyorlar.

Çirkin, şekilsiz, yersiz yurtsuz ve son derece spastik bir grup var bugün karşımızda. İki kişiden oluşan ABD’li grup HOWLS OF EBB; kuralsızlığı ve psikopatlığı müziğine dehşet verici bir elle tutulurlukla taşımayı başaran, sadece kalıp dışı olmak için kalıp dışı olmayan, gayet ciddiye alınması gereken bir grup.

HOWLS OF EBB’in en belirgin özelliği, şarkı yazımı konusunda gerçek bir ruh hastası olması. Şarkılar avangartlığın en tekinsiz sularında yüzen, atmosfer yaratma konusunda içgüdüsel yetilere sahip ve hiçbir şeyi “-miş gibi” yapmayan bakış açıları şeklinde ilerliyorlar. Grubun birincil özelliği de burada yatıyor, zira HOWLS OF EBB bize şarkılardan ziyade bakış açıları, düşünce paternleri sunuyor. Herhangi bir şarklının bir anı, bir rif, melodi gibi tekil unsurlar asla öne çıkmıyorlar ve “Cursus Impasse: The Pendlomic Vows”ın başından sonuna kadar bir duruşa, bir anlayışa tanıklık ettiğinizi hissediyorsunuz.

Albümdeki müzik; en genele yönelik ve standartlar dâhilinde olduğu anlarda bile, anca, örneğin bir DISKORD düzeyinde bir kabul edilirliğe yaklaşıyor. İlk dinlemelerdeki “Şu an acayip bir şey dinliyorum ama dur bakalım ne olacak” hissiyatının yerini, “Adamlar yapmış”a bırakması için, grubun amaçladığı soyutluğu, kalıpsızlığı, arafta kalmışlığı biraz olsun özümsemek gerekiyor. Başka bir şeyle ilgilenirken, dikkat etmezken dinlediğiniz takdirde HOWLS OF EBB ve ilk albüme göre çok daha mekânsız olan “Cursus Impasse: The Pendlomic Vows” size hem hiçbir şey vermeyebilir hem de birtakım şeyleri (yaşama sevinci, çevreye karşı tolerans eksikliği, o gün planladıklarınızı yapmaktan vazgeçme) götürebilir. Bu minvalde diyebilirim ki; hem grubun hem de albümün, dışarıya ses vererek dinliyorsanız ve yakınlarda başkaları varsa, onlar adına gerçek bir işitsel zulüm olacağı kaçınılmaz bir gerçek.

Bu tarz absürt gruplar söz konusu olduğunda zaman içinde oluşan ve bence artık geçerli bir argüman olan bir durum var:

“Abi adamlar risk almış, yapılanın tersine gitmiş, o yüzden kucaklayalım.”

Bu başlarda herkes adına sürpriz bir durum olduğundan, gayet anlaşılabilir bir tepkiydi. Ancak zamanla, dinleyiciler de sunulan bu absürtlüğün altının doluluğu ve müzikal değeri konusunda tecrübelendiler, sunulan şeyi değerlendirebilecek düzeye geldiler. Sadece saçma sapan bir kaos sunmak yetmemeye başladı. Dolayısıyla, yapılmayanı yapmak (ya da yapılanı yapmamak) da artık sadece bu özelliğiyle bir değer unsuru sayılmamalı ve bu tür eklektik ve sofistike anlayışlara sahip eserler söz konusu olduğunda, dinleyiciler zahmet duvarını aşıp işin derinliğini görmeye çalışmalı diye düşünüyorum. Ancak o zaman bizi zenginleştirecek, bize anlamlı bir anlayış katacak yaratımları hakkını vererek değerlendirebilir, hem onlardan beslenir hem de onlara gerekli geri beslemeyi sağlarız.

HOWLS OF EBB bunu hakkını vererek yapan gruplardan biri ve “Cursus Impasse: The Pendlomic Vows” da yıl sonu listelerinde görürseniz şaşırmamanız gereken bir albüm. Dinleyiciden talep ettiği zamanı, zahmeti ve özeni gösterme imkânınız varsa dinleyin, yoksa dinlemeyin.